Bauman – Ghosts of new years

ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺳﺎل ﻧﻮﻫﺎ ﯾﻨﺪه آ ی

اﺷﺒﺎح

ی ﺳﺎل ﻧﻮﻫﺎ

زﯾﮕﻤُﻨﺖ ﺑﺎوﻣَﻦ

ِ

ﺣﺪِ ﻓﺎﺻﻞِ آﻧﻬﺎ ﺷﺐِ ﻧﯿﻤﻪ آن ،

روزِ ﺳﺎلِ ﻧﻮ، و ﺑﻪ و ﯾﯽ ِﺟﺎدو یﻪ ﻟﺤﻈ در ﯾﮋه

ﻧﻮ؟ در ﺷﺐِ ﺳﺎلِ ﻧﻮ، در اوﻟ

ﯿﻦ

ﺳﺎل

را ﺟﺸﻦ

ﮐﻪ ﺗﺎزه ﺷﺮوع ﺷﺪه، ﭼﻪ ﭼ

ﮐﻪ ﺗﺎزه ﺑﻪ ﭘﺎ ﯿﺪه رﺳ ﯾﺎن

ﻣﺘﻔﺎوت

ﯿﺰی

ﯽ و ﺳﺎﻟ

ﯽﺳﺎﻟ ﻫﺎی ﺷﺐ ﯿﻤﻪ ﻧ ﯾﮕﺮ د از

و دﺳﺎﻣﺒﺮ

زﻣﺴﺘﺎﻧﯽ، ۳۱

ﺑﮕﺬرﯾﻢ، روزِ دو اﯾﻦ

ﺑﯿ ﻨﺪﯾﺸﯿﻢ، ﻣﺒﻬﻮت ﭼﻪ ﻫﺮ از: ﺷﻮﯾﻢ ﻣﯽ

ﮔﯿﺮﯾﻢ ﻣﯽ ۱ ﭘﺮﺳﺶ اﯾﻦ ﺑﻪ ا ﮔﺮ ؟

۲۴ ﯾﺎ ﺳﺎﻋﺖ

ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﯾﮏ ﻫﺮ -داد ﺗﻤﯿﺰ

آن ﻗﺪر ﺑﻪ ﻫﻢ ﺷﺒﺎﻫﺖ دارﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘ از را آﻧﻬﺎ ﺗﻮان ﻣﯽ ﯽ

۱

ژاﻧﻮﯾﻪ،

از ﻫﻢ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺪارﻧﺪ. و روزﻫﺎ ﺑﺎرِ د ﮐﻪ دﻫﻨﺪ ﻣﯽ ﯾﺪ ﻧﻮ ﯾﮕﺮ

دو روزِ ﻣﺘﻮاﻟ ﯾﮕﺮی د ﯽ

ﻟﺤﻈﻪ ﺑ از ﻫ ﯿﺸﺘﺮ

۱۴۴۰ دﻗﯿﻘﻪ ﯾﮏ ﯽ و ﺣﺘ اﻧﺪ، اﻧﻘﻼبِ زﻣﺴﺘﺎﻧ ﯿﺴﺘﻨﺪ ﻫﻢ ﻧ ﯽ ﺗﺮ ﻃﻮﻻﻧﯽ ً ... ﺪ ﺷ ﺧﻮاﻫﻨﺪ

یﻪ ﻧﻘﻄ ﻣﺜﻞ

ﯿﭻ

را آﻏﺎز ﮐﻨﺪ ﻣﯽ

ﻧﺸﯿﻨﯽ

ﮐﻪ ﺷﺐ ﻋﻘﺐ ،

شاﻪ ﺳﺎﻻﻧ

روزِ ﺧﺎص ﭼﻪ ﭼ

ﯾﻦ در ا واﻗﻌﺎ

ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدﯾﻢ ﻣﯽ

ﺣﺲِ اﻧﺠﺎم دادنِ ﮐﺎر روز د ﯾﮕﺮی، ﺼﻞﻓ ﯾﮏ ﭘﺎﯾﺎن ﺣﺲ: ﯾﻢ دار روز، و ﻧﻪ ﻫ

را ﺟﺸﻦ ﻣﯽ ﻓﻘﻂ ﮔﯿﺮﯾﻢ؟

ی

ﯿﺰی

ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓ ﯾﻦ ﺑﻪ ا ﯽ

اﻧﺠﺎم

ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﯽ

ﯿﭻ

ﯽﺣﺴ ، دﻫﯿﻢ

آﻏﺎز و ﮐﺎﻣﻼً ﯽ ﻓﺼﻠ ﯾﺪﺷﺎ ﯾﮕﺮ، د ﯽ ﻓﺼﻠ

ﻗﺪﯾﻤﯽ، ﻣﺸﮑﻼت و

ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻼت و ﻧﮕﺮاﻧ ﻫﺎیﯽ

ِﻣﺘﻔﺎوت. دادن ﭘﺎﯾﺎن ﺣﺲ

ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ

ﭘﺮداﺧﺖ ﻪﺑ ﯾﺎ ﮐﺮد دﻓﻦ را آﻧﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻨﻬﺎ و

ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﮐﻪ ﯽﻫﺎﯾ و دارﻧﺪ ﺗﻌﻠﻖ ﮔﺬﺷﺘﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻮان ﻤﯽﻧ دﯾﮕﺮ

و ﺳﭙﺮد؛ اﻧﺪاز ﺑﻪ )ا ﮔﺮ ﯿﻢ، ﮐﻨ ﯽﺳﻌ ﺎﻓﯽﮐ یه ﯽزﻣﺎﻧ ﺑﻪ ﭘﺮواز ﻣﺘﻔﺎوت از ﮔﺬﺷﺘﻪ، آﯾﻨﺪه -و ﻧﻮ ﺗﺎزه زﻣﺎﻧﯽ ای ﭘﺬﯾﺮ، ﮑﻞﺷ ﻫﻤﭽﻨﺎن ِﻣﻨﻌﻄﻒ و زﻣﺎﻧﯽ ،ﻣﺎ ﻣﯿﻞِ ﺑﺎب ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﭼ ﯿﺰی از دﺳﺖ ﻧﺮﻓﺘﻪ و ﺗﻮان ﻣﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼ ﯿﺰی دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ ﯽزﻣﺎﻧ ﺷﺎﯾﺪ . ﻓﺎرغ از ﻣﺸﮑﻼت و ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻫﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ. ﺑﻪ اﺧﺘﺼﺎر، ﺷﺮوعِ ﯿﺰی "ﭼ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺘﻔﺎوت". ِ ﯾﯽ ِﺟﺎدو یﻪ ﻟﺤﻈ آن در آﺧﺮ ﺣﺪِ ﻓﺎﺻﻞ یﻪﯿﺛﺎﻧ ﯾﻦ "ﺳﺎل اوﻟﯿﻦ و" ﮐﻬﻨﻪ یﻪ ﺛﺎﻧﯿ ، ﺳﺎل "ﻧﻮ" ِا ﺿﺮر ﺑﻪ دادن ﭘﺎﯾﺎن ﻣﮑﺎن و از ﻧﻮ ﮐﺮدن ﺷﺮوع را ﺟﺸﻦ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ، اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﻪ اﺟﺎزه ِ ﺑﺎرِ ﮐﻪ داد ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ را ﯾﮏ ﺑﺎر ﺑﺮا ﺑﺮ زﻣ ﯿﺸﻪ ﻫﻤ ی ﯿﻦ ﺑﮕﺬار ﯾﻦا ؛ﯾﻢ اﺣﺘﻤﺎل ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ )ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ از یرﮐﺎ آن ﻣﻘﺎﺑﻞِ در آﯾﺪ ﻤﯽﻧ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﻼً و واﻗﻌﺎ ً( ﮔﺬﺷﺘﻪ ﯾﻨﺪه و آ ،ﺷﻮد ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﻼ ًو واﻗﻌﺎً آﯾﻨﺪه )ﮐﻪ در آن ﻫﺮ ﭼ ﯿﺰی ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ( . در ﺳﺎل ﻧﻮ اﻣﯿﺪﻫﺎﯾﻤﺎن را ﺟﺸﻦ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﻣﯽ اﻣﯿﺪ ﻫﺮ از ﺑﯿﺶ و. دﯾﮕﺮی، "ﻓﺮا اﻣﯿﺪ "، "ﻣﺎدر اﻣ یﻪﻫﻤ ﯿﺪﻫﺎ " را: ﺑﻪ اﻣﯿﺪ ﮐﻪ، اﯾﻦ ِ ﺑﺎر، اﯾﻦ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺮﺧﻼف ﻣﺼﺎﺋﺐ و ﮔﺮﻓﺘﺎری ﻫﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ، اﻣﯿﺪﻫﺎﯾﻤﺎن ﺑﺎد ﺑﺮ ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﻓﺖ و ﻧﺎﺑﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻋﺰمِ و ، ی ﻣﺎ ﺑﺮا ﺗﺤﻘّﻖ ﺑﺨﺸ ﯿﺪن ﺑﻪ آﻧﻬﺎ، ﺑﺮﺧﻼفِ اﻣ ﯿﺪﻫﺎ و ﺗﺼﻤ ﻫﺎی ﯿﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﺑﻬﻨﮕﺎم ﺳُﺴﺖ رﻣﻖﯽو ﺑ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﺟﺸﻦ ﻧﻮ ﺳﺎل اﺳﺖ ای ﺳﺎﻻﻧﻪ از ﮐﻪ اﺣﯿﺎی اﻣ ﯿﺪﻫﺎ ﻣﯽ. ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﺣﮑﺎﯾﺖ رﻗﺼﯿﻢ، ﻣﯽ و ﺧﻮاﻧﯿﻢ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ و اﻣ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﯿﺪوارﯾﻢ ( ﺣﺲِ

ﺗﺮﺟﻤﻪ اﺳﺖ زﯾﺮ اﺛﺮ ی : Zygmunt Bauman (2010) ‘Ghosts of New Years past and New Years to come’ in 44 Letters from the Liquid Modern World , Polity, pp. 102-106. زﯾﮕﻤُﻨﺖ ﺑﺎوﻣﻦ، اﺳﺘﺎد ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ داﻧﺸﮕﺎه در ﻟﯿﺪز ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ و ﻧﻈﺮﯾﻪ " ﭘﺮداز اﺳﺖ" ﺳﯿّﺎل ی ﻣﺪرﻧﯿﺘﻪ و ﯿّﺎلﺳ ﻋﺸﻖ او، آﺛﺎر ﻣﯿﺎن از.

١ ﻣﻘﺎﻟﻪ اﯾﻦ

ی

.

ﺗﺮﺟﻤﻪ اﺳﺖ ﺷﺪه

ﺑﻪ ﻣﺪرﻧﯿﺘﻪ

اﺷﺎرت ﭘﺴﺖ ﻫﺎی

ﻓﺎرﺳﯽ

١

 ِ

ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ؛ اﻣﯿﺪی ﮐﻪ، اﻣﯿﺪوارﯾ

ﻫﻨﻮز ﺑﺮ ﺑﺎد ﻧﺮﻓﺘﻪ را ،

اﻣﯿﺪ دوﺑﺎره ﻣﺘﻮ اﻣﯿﺪِ ﺷﺪه، ﻟﺪ

ﻣﯽ ﻧﻮﺷﯿﻢ ِ ورودِ ﺗﺎ ﻣﺘﻔﺎوت

ﻢ،

ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ

اﻣﯿﺪی ﺑﯽ از ﻣﺼﻮن اﻋﺘﺒﺎر ﺑﯽ و ی ارزﺷﯽ …

- ﺑﺎﺷﺪ

ﺳﺎل ﻧﻮ" ﺑﮕ ا ﮐﺜﺮ . ﯿﺮﻧﺪ رد ﻣﺎ،

ِ"ﺗﺼﻤ

ﺳﺎل ﻫﺮ ﻣﻨﻈﻢ،

آﻣﻮزﻧﺪ ﻃﻮر ﺑﻪ ﮐﻪ

ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ اواﺋﻞ از ﻣﺮدم ﻣﯽ ﯽ ﮐﻮدﮐ

ﯿﻢ

در

اﻧﻮاع

ﺗﺼﻤﯿﻢ

ﺗﺼﻤﯿﻢ اﯾﻦ. ﮔﯿﺮﯾﻢ ﻣﯽ ﻫﺎﯾﯽ

ﻣﺘﻤﺎدی، ﭘﺎﯾﺎن ﺗﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺎل ﻫﺮ ﻋﻤﺮ،

ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ،

ﻫﺎ

یﻫﺎ ﺳﺎل

ﺑﺪ و ﻧﺎﺧﻮﺷﺎ و ﺟﺎ ﯾﻨﺪ ﯾﮕﺰﯾﻨﯽ و ﺑﻬﺘﺮ ﭼﯿﺰی ﺑﺎ اش ﺗﺎ ﺳﺎﻣﺎن دادن ﺑﻪ راﺑﻄﻪ ﯾﺎنﭘﺎ ﯾﺎ ﯽ ﺷﺨﺼ ای

ﮔﻮﻧﺎ ﮔﻮﻧ ِ ﯽ دارﻧﺪ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ا ﮐﺜﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﯿﺰیﭼ

دادن

ﺳﯿﮕﺎر

ﺮﺗ ﺟﺬاب ﻣﺮﺑﻮط ﺗﺮکِ و ﻣﻨﻈﻢ ورزش ﺑﻪ ﻣﯿﻞ از: ﺷﻮﻧﺪ ﻣﯽ

ﺳﺎﻟﺨﻮرده ﺑﻪ ﺟﺎ ﺳﺮﯾﻊ ﻗﻄﻊ ی

ﭘﻮل ﻫﺪر دادن، اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﻦ ِواﻟﺪ ﺑﺎ دﯾﺪار

ﺑﻪ ﺟﺎ

ﺑﻪ آن، ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﺲ اﻧﺪاز

ی

ﮐﺮدن ﯾﺶ

اﻫﻤﯿﺖ ِ ﺮدنِﮐ رﻧﮓ آن، ﺷﻤﺮدن

ﮐﻢ ی ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﺎ

ﯿﻞ

ﺗﻼش و ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ِﺗﺤﺼ ﯾﺎ

ﺑﺎ آﻧﻬﺎ، اﻓﺰا

ﯽﺗﻠﻔﻨ یﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤ

دوﺳﺘﺎن

ﺑﻮدن، و اﻓﺰاﯾﺶ و ﻫﻤﺪﻟﯽ دﻟﺴﻮزی ﯽ، زﻧﺪﮔ ﯾﮏﺷﺮ ﺑﺮای ﻣﺤﻮر ﻣﯽ ِ: ﭼﺮﺧﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮی آدم ﺷﺪن ﺑﺮای ﺑﻬﺘﺮ ؛

آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ، ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺳﺎل ﻧﻮ ﺣﻮل

ﺳﻘﻒ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﻓﺮزﻧﺪان... ﺗﺼﻤﯿﻢ )ﺳﺰاوارِ( ِ ﺟﻠﺐِ اﺣﺘﺮام ﯿﺸﺘﺮ ﺑ

ﯾﺎ

ﺗﺮ

یﻪ ﭘﻮﺳﺘ

دﯾﮕﺮان :ﺧﻮد ﺑﺮای و

ﯾﮏ

ﻫﺎی

ﺷﺪن.

ﻣﻄﻠﻮب ﻣﻮرد /

ﭘﺎﻓﺸﺎری ﮐﺎرِ ﮐﻪ ﮐﻨﯿﻢ

ﻫﺎ ﯿﻢ ﺗﺼﻤ ﯾﻦا ﺳﺎﺧﺘﻦ اﻧﺠﺎم ﭘﺲ ﯾﺎ دﻫﯿﻢ

و ﺑﻪ ﺷﺪت دﻟﭙﺬ اﺳﺖ -ﯾﺮ ِ ﻋﻤﻠﯽ ﺑﺮ ﻗﺪر آن ﮐﻪ

-ﺧﻮب

از ﭼﻨﺪ روز اولِ ژاﻧﻮ ﻫﻢ ﯾﻪ آدم ﺑﻬﺘﺮ

را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﯾﻢ، اهداد وﻋﺪه

/ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ایﺷﺪه رﯾﺰی

ی

ﺗﺼﻤﯿﻢ

ﺗﮑﺮارِ اﺳﺖ.

رﺳﻢ ِ. ﯾﻢ ﻧﺪار ﺧﻮﺑﻤﺎن

ﻧﯿّﺖ ﺳﺎﺧﺘﻦ

. ﯿﻢ ﺑﺎﺷ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ اﻏﻠﺐ اراده ِ ﻋﻤﻠﯽ ﺑﺮای ﻗﻮی ای

یﻪ ﺳﺎﻻﻧ

ﻫﺎی

ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﺗﺼﻤﯿﻢ

دﺷﻮار و ﭘﺎ ﯾﺒﻨﺪی ﺑﻪ آﻧﻬﺎ( ﺑﯽ

ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮔﯿﺮی ﯿﻢ ﺗﺼﻤ یﻪ ﻫﻨﺮ روزاﻧ

ِ ﺟﺎی ﺑﻪ) ﻫﺎ ﮔﯿﺮی

ا ﮔﺮ

ﺛﻤﺮ

ﻫﺎی

زدوده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ؛ ﺳﺎل ﻧﻮ ﯾﮕﺮ، د ﯾﯽ

ﻟﮑﻪ را

- زدود ﺗﻮان ﻣﯽ

ﯾﻦا رﺳﺪ، ﻤﯽﻧ آﺧﺮ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﮐﻨﻢ، ﻋﻤﻠﯽ را ﻧﻮ ﺳﺎل

ﮐﺴﺐ ﻗﺪرت و

دادن و از ﻧﻮ ﺷﺮوع ﮐﺮدن وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ

ﯾﺎنﭘﺎ یﺑﺮا دﯾﮕﺮ

ﯾﮕﺮ، د ﯽﺷﺎﻧﺴ

یﺑﺮا و ،

ﯽ و ﻓﺮﺻﺘ

ِ. دارم وﻗﺖ ﯿﻠﯽ ﻫﻨﻮز ﺧ

ﺗﻼشِ ﺑﻌﺪ

اﺳﺘﻘﺎﻣﺖِ ﻻزم ﺑﺮا ﯿﺖ ِﻣﻮﻓﻘ ﯿﻦ ِﺗﻀﻤ ی اﻣﺎ رو ﯾﺎروﯾﯽ

ی

ﻣﺠﺪد ﯾﺪ، ﺟﺪ ﻫﺎی ﭼﺎﻟﺶ ﯾﻌﻨﯽ

ﺷﺮوع

ﺑﻪ ﺗﻌﻮ

ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑﻌﺪ

روزِ

ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻌﺪی، اوﻟﯿﻦ ﯾﻌﻨﯽ

و ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ را ﺗﺎ ﺗﻮان ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ(. ﺑﺎ اﯾﻦ، وﺟﻮد ﯾﺪﺑﺎ

ﯾﻖ

ی،

یﺟﺪ

ﺑﻪ آﺳﻮده ﮐﺮدن وﺟﺪانِ ﺧﻮد ﺑﻪ ا ﺳﻦ ﻣﺤﺎ ﯾﻖ، ﻃﺮ ﯾﻦ

داﻧﺴﺖ ﮐﻪ

اﻧﺪاﺧﺖ ﻧﺎد )و

ﻋﺎدت

ﯾﺪه

ًاﻧﺪاﺧﺖ، اﺣﺘﻤﺎﻻ

ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺗﻌﻮ

ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺑﺘﻮان را ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺳﺎلِ ﺗﺎ

دارد:

ﯾﺒﯽ و ﻣﻌﺎ

واﻟﺪﯾﻦ

ﯾﻖ

یﻫﺎ ﺳﻘﻒ ﮐﺮدنِ رﻧﮓ ﺷﺎﯾﺪ

ﺎ ًﺿﺮورﺗ

ﻫﻢ دﯾﮕﺮ

ﺳﺎلِ ﯾﮏ ﺑﺮای ﮐﺸﯿﺪن

ﺑﺨﺸﯿﺪ، ﺣﺘﯽ

ِ ﻓﺮزﻧﺪان را ﺧﻮد

ﺗﻮﺟﻬﯽ ﯽﺑ دﯾﮕﺮ

ﺑﺎرِ ﯾﮏ

ﺳﯿﮕﺎر

ﺧﻮاﻫﻨﺪ

ﺑﺎﯾﺪ را ﮐﺎرﻫﺎ ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﺪﺗﯽ یﺑﺮا را آﻧﻬﺎ ﺗﻮان ﻤﯽو ﻧ داد

ﻧﺎ ﮔﻬﺎن ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺮگ ﻣﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ از ﯽ ﺑﻌﻀ اﻣﺎ - ﺑﻪ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﻌﻮﯾﻖ اﻧﺪاﺧﺖ ﺑﻪ ؛ ﺗﻌﻮﯾﻖ ِ اﻧﺪاﺧﺘﻦ

اﺳﺖ؛ ا ﮔﺮ و ﺑﻌﻀﯽ از را ﮐﺎرﻫﺎ

از ﮐﺎرﻫﺎ ﻣﺨﺎﻃﺮه آﻣ

ﯿﺰ

ﯽ ﺑﻌﻀ

از ﭘﺲِ آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﻧﺨﻮاﻫ

ﯿﻢ ﭼﻨﺎن ﻋﻈ و دﺷﻮار ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ د

اﻧﺠﺎم ﻧﺪﻫ

ﺑﯽ

ﯾﮕﺮ

ﯿﻢ،

درﻧﮓ

آﻣﺪ.

ﯿﻢ

ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﯾﮏﺰدﻧ ﯽﻗﺮﻧ یﻪدﻫ ﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪه )"ﻗﺮﺑﺎﻧ ﻨﺎهِﮔﯽ" ﺑﯽِﺟﺎﻧﺒ ﯿﺎن

ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﭘﺎﯾﺎنِ ﺑﻪ زﯾﺮا ،

ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮرم را ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ؛ ً

ﮐﻨﻢ ﻣﯽ ﻓﮑﺮ

واﻗﻌﺎ

ا ﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﯾﮕﺮ د یﻪﻫﻤ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ

ﮐﻪ ﺑﺸﺮ، ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ

آن در ﮐﻪ ﺷﻮﯾﻢ ﻣﯽ

زﯾﺎده

روی ﺟﻤﻌﯽ،

ﮔﺮه ﺧﻮرده، در ﺧﻄﺮ اﺳﺖ.

اﺣﺴﺎس ِ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻣﺎ( ﯽ ِﻧﺎ ﮐﺎﻓ

اﻋﺘﻤﺎد و ﺣﺪ، از ﺑﯿﺶ ﻧﻔﺲ ﺑﻪ

-ﻣﺎ

و ﻋﻈﻤﺖ

ﻫﻤﺎن ﺑﻪ دﯾﮕﺮ

ﻓﺎﺟﻌﻪ

ﭘﺮﺗﮕﺎه ﻧﺰد . ﺷﻮﯾﻢ ﻣﯽ ﺗﺮ ﯾﮏ

ﻣﺎ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﺳﺎل ﻫﺮ -ﻫﺎ

ای

یﻪﻟﺒ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ

یﻪﻫﻤ

ﮐﻪ ﺣﺪود ۲۵۰ ﯿﻠﯿﻮن ﻣ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ رخ داد، ۹۵ درﺻﺪ از ﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪه را از ﺑ ﺑﺮد ﯿﻦ

ﮔﺮﻣﺎﯾﺶ ﯿﻦزﻣ یهﮐﺮ

ﻫﻮﻟﻨﺎ ﮐﯽ

ﮐﺮد.

ﻓﻮق اﻟﻌﺎده آو ﯽ ﻧﺎزﮐ

را ﺗﺎ دو ﻫﺰار ﺳﺎل ﯾﺴﻤﺎن ر ﺑﻪ

و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﻘ

ﯾﺰان

ﯿﻪ

٢

ﮐﺎﺳﺘﻦ از

ﺗﻮﻗﻒ

آن ﮐﻪ ﺑﺮا

ﺷﺪﻧﺶ ﻫﺴﺘ از اﻧﻔﺠﺎر داد؛ در ﻧﺘ ﯾﺮ ﻣﻘﺎد ﯿﺠﻪ،

ﻓﺎﺟﻌﻪ ﮐﻪ ای ا ﮐﻨﻮن ﯾﮏﻧﺰد ﺷﺎﻫﺪِ

ﺧﻼفِ ﺑﺮ

ﯽ ﺣﺪاﻗﻞ اﻧﺪﮐ

ﯾﺎ

ی

ﯽﺑ ﯿﻢ

ا ﮐﺴﯿﺪ را ﮐﺮﺑﻨﯽ

ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺮ ﯾﻠﯿﻮن دی ﺗُﻦ ﻫﺎ

آﺗﺸﻔﺸﺎﻧ

آن ﻓﺎﺟﻌ

ﺳﺮﻋﺘﺶ ﮐﺎر ﺑﮑﻨ ی

ﯽ

ی

ﯿﻢ، ﯽﻧﺎﺷ ﯽﻗﺒﻠ یﻪ

اﻧﺒﻮﻫﯽ ﮔﺎزِ ﻣﺘﺎن، ﮐﻪ ۲۵ ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻮ

۵ درﺟﻪ اﻓﺰا

ی از د ﺗﺮی

ﯾﺶ

را زﻣﯿﻦ دﻣﺎی ﮐﻪ ﮐﺮد آزاد

۵ ﺑﺎﻻ ﯾﮕﺮ د یﻪ درﺟ

ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ را دﻣﺎ ﮐﻪ

ﺑﺴﺘﺮِ اﻗ ﯿﺎﻧﻮس ﺟﺪا و در ﺟﻮّ زﻣ

ﮐﺮﺑﻦ اﺳﺖ، از ﺗﺮﮐ ِﻧﺎﭘﺎ ﯿﺒﺎت

ا ﮐﺴ

ﯿﻦ

ﯾﺪار

ﯿﺪ

... ﺑُﺮد واﮐﻨﺸﯽ زﻧﺠﯿﺮه اﺳﺖ در ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ وﻗﻮع ﺻﻮرت

یﻪ ﻧﻘﻄ ﺑﻪ و ﺷﺪ ﺷﺮوع وﻗﺘﯽ : ای

آن را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮد. اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ

ﻋﻄﻒ رﺳ ﺷﺪ ﻤﯽﻧ ﯾﮕﺮ د ﯿﺪ،

ِﻣﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه را ﺑﻪ

آﯾﻨﺪه، ﻣﺎ )اﻟﺒﺘﻪ

ﻓﺎﺟﻌﻪ

ﯽﺑﺎﻗ ﯾﯽ "ﻣﺎ" ا ﮔﺮ

یﻫﺎ ﺳﺎل در ای

ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻮاﻟﻬﻮﺳ ﻫﺎیﯽ ﯾﻌﻨﯽ ، ﻃﺒﯿﻌﺖ

( ﻧﺨﻮاﻫ

ﻨﺪازد ﯿﺑ

ﯾﮕﺮان د ﮔﺮدن

ﯿﻢ

ﺑﻪ ﻫﺎ،

ﻫﻤﺎن اﺣﺘﻤﺎﻻﺗ اﻧﺴﺎن ﻣﺎ ﮐﻪ را ﯽ

ﺑ ﻣﻘﺼﺮ . ﺸﻤﺎرﯾﻢ ﺮز ﻃ ﯿﺎﻣﺪ ِﭘ ،یﺑﻌﺪ یﻪﺣﺎدﺛ

و ﻧﺒﻮغ ﺧﻮد، ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ از وﻗﻮﻋﺶ ﺟﻠﻮﮔ ﯿﻢ، ﮐﻨ ﯿﺮی

ﻣﻬﺎرت

ﻫﺎ

رﻏﻢ

اﺳﺖ ای ﺳﯿّﺎره آن در ﮐﻪ

ِﻣُﻬﻠﮏِ، ﻣﺎ ﺧﻮد

و در ﻧﻬﺎ

اﺳﺘﻔﺎده و ﺳ ﻮء اﺳﺘﻔﺎد

از

ﯾﺖ

ﻓﺠﯿﻊ،

یه

)اﻟﺒﺘﻪ

ﻣﺎ و ﺳﺎ ﮐﻨﯿﻢ،

ا ﮔﺮ

ﯿﺮ "ﻏ

ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ اﺷﯽ ﺗﺮ ﮐﻨﺪ( ﻧﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑ ﯿﺎورﯾﻢ و ﺑﮕﻮ ﺎﻣﺪی ﯿﭘ ﯿﻦﭼﻨ ﯾﯿﻢ

ﯽﺑﺎﻗ ﯾﯽ "ﻣﺎ"

در اﻧﺘﻈﺎرِ ﻣﺎﺳﺖ. آﯾﻨﺪه ﭼﻨﯿﻦ ﭼﺮا ﯾﺎ

ﺑﮕﻮﯾﺪ آﯾﻨﺪه ﭼﻪ داﻧﺪ ﻤﯽﻧ ﮐﻪ

ﻣﻨﺘﻈﺮه" ﺑﻮده اﺳﺖ. اﻣﺮوز ﺗﻮاﻧﺪ ﻤﯽﻧ ﮐﺲ ﻫﯿﭻ

ای

ﮐﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺷﺎﻧﺲ ﻧﺎﭼ از ﯿﺮی ﺟﻠﻮﮔ یﺑﺮا ﯿﺰی

اﮔﺮ واﻗﻌﺎ ﻣﯽ

ِ در ای اﻧﺘﻈﺎر ﯾﺎ . ﻣﺎﺳﺖ

وﻗﻮع ﻓﺎﺟﻌﻪ داﺷﺘﻪ

ﺧﻮاﻫﯿﻢ

ﺑﯽ ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ داﻧﻨﺪ ﻣﯽ ﻫﻤﻪ . ﺳﺎزﯾﻢ

ﺑﮑﻨﯿﻢ و را ی ﭼﻪ ﮐﺎر

ﺑﺎﺷﯿﻢ، ﺗﺼﻤﯿ

درﻧﮓ ﻣﺘﻮﻗﻒ

ﺑﺎﯾﺪ

ﻣﺎ، ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ

یﻪﻫﻤ و او،

ﺗﺼﻤﯿﻢ و ﮔﯿﺮی ﭘﺎﯾﺒﻨﺪی ﻫﺮ ﺑﻪ آن ﺑﻪ

آﺧﺮﯾﻦ ﻓﺮﺻﺘﯽ اﺳﺖ ﺑﺮای ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻗﺪر ﭼﻪ آﺳﺎﯾﺶِ ﭼﻪ ﯾﺎ زﻧﺪ ﻫﻢ ﺑﺮ را ﻣﺎ

و ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ داﻧﻨﺪ ﻣﯽ

ﻗﯿﻤﺘﯽ

- ﮔﺮﻓﺖ ﻤﯽ

ﻓﺪا ﮐﺎری را ای ﺑﻄﻠﺒﺪ .

ﯾﺒﻨﺪی اﯾﻦ ﺑﻪ

ﮐﻪ ﭘﺎ ﯿﺴﺖﻧ ﻣﻬﻢ . دارﯾﻢ

ﺧﻮدم و ﺷﻤﺎ، ﻓﺮزﻧﺪانِ ﺧﻮدم و ﺷﻤﺎ، و ﻧﻮه

آرزوی

اﯾﻦ یﺑﺮا ﻣﻦ یﻧﻮ ﺳﺎل

.

اﺳﺖ ﺷﻤﺎ و ﺧﻮدم

ﻫﺎی

ﺑﺮﮔﺮدان: ﻋﺮﻓﺎن ﺛﺎﺑﺘﯽ

٣