Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

ﻧﻤﺎدﯾﻦ ﻣﯿﺎن در را ﻣﺪرن

ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و درﯾﺎﻓﺘﯽ اﻣﺮ از ﻫﻤﺴﺎن

ﻟﺤﺎظ ﺑﻪ دﺳﺖ

ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﯽ ، ﯾﮏ رﺷﺪی ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﺮدﻣﺎﻧﺶ ﺗﻮان ﻣﯽ

اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ؟

اﯾﺮاﻧﯽ،

ﻣﻠﯿﺖ ﻫﺎی ﺧﺎﺳﺘﮕﺎه

( اﯾﺮاﻧﯿﺖ و دادن ﺟﻠﻮه ﻣﺸﻮب

و رد اﻧﮑﺎر و ﻓﺮوﻧﮕﺮی ﺗﺤﻘﯿﺮ )

ﻣﺎﺟﺮاﯾﯽ ﮐﻬﻨﻪ

ﻧﺪارد ﻧﻮ ﺷﺠﺎع

ﺗﺎرﯾﺨﯽ، اﺧﺘﺼﺎص ﻧﮕﺮش اﯾﻦ ﺑﻪ

اﯾﺮان ﺑﻪ ﻣﻠﯿﺖ ﯾﮏ ﻋﻨﻮان

ﻦاﯾ .

اﻗﺘﺪاری آ ﮐﺎدﻣﯿﮏ

ا ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻪ

اﺳﺖ ﺷﻨﯿﺪه ﻧﮕﺮش اﯾﻦ .

اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎرﻫﺎ ﭘﯿﺮ را آن ﻣﯿﮑﺪه

ﺗﮑﺮار ﯾﺎ ﮔﺮاﯾﯽ، ﺳﻮم ﺟﻬﺎن ﻫﻤﺎن

واﻗﻊ در اﻣﺎ

ﻧﻈﺮﯾﻪ آورد، ﻣﯽ در ﺟﻠﻮه ﺑﻪ ﻧﻮ ای

را ﺧﻮد

ﻫﻤﭽﻮن

اﺳﺖ . ۱۲ ﺑﺎ

ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﮕﺮش از ایﮔﻪر ﺣﺘﺎ

اﯾﺮان در ﭘﻨﺠﺎه

ﺑﻮﻣﯽ ﺗﺎ ﭼﻬﻞ یدﻫﻪ راﯾﺞ ﮔﺮاﯾﯽ

درﻧﮕﯽ

واژﮔﺎﻧﯽ و دﯾﺪﮔﺎه ﺑﻪ ﻫﺎﯾﯽ

اﺳﺘﺎﻟﯿﻨﯿﺴﺖ ﺑﺎ ﮐﻪ ﯾﺎﺑﯿﻢ ﻣﯽ آن در را (

) ﺳﺎﺑﻖ ﭼﭗ وﻃﻨﯽ ﺟﻬﺎن

ﻋﺎرﯾﺖ

ﭘﺴﺎاﺳﺘﻌﻤﺎرﮔﺮا ادوارد ) و ﺳﻌﯿﺪ

ﭘﺴﺎ ﻫﺎی ﺑﻪ ﻣﯿﺎن آن از و ﮔﺮا ﺳﺎﺧﺘﺎر

ﻧﺤﻠﻪ ای ﭘﺎره از ﮔﺮﻓﺘﻪ

ﺧﺼﻮص

اﺳﺖ. اﻧﮑﺎر و ﺗﺤﻘﯿﺮ اﯾﺮاﻧﯿﺖ ﭘﯿﺸﯿﻨﻪ ﻧﺸﺎن و رد . دارد ﮐﻬﻦ ﺲﺑ ای

دﯾﮕﺮان ﮐﺮده روز ﺑﻪ را ﺧﻮد (

؛ ﻣﻮاﻟﯽ و ﻣﺠﻮس

ادﺑﯿﺎت ﺿﺪ اﺑﺪاع زﻣﺎن از و ﺷﻌﻮﺑﯽ،

ﭘﯿﺸﯿﻨﻪ در ﺗﻮان ﻣﯽ را

ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﻫﻤﭽﻮن

اﯾﻦ

و زﻧﺪﯾﻖ راﻓﻀﯽ زﻣﺎن در را رد اﯾﻦ و رﻓﺖ واﭘﺲ ﺑﻪ زﻣﺎن در ﺗﻮان ﻣﯽ ﻫﻢ اﯾﻦ از . ﮔﺮﻓﺖ ﭘﯽ ﺑﯽ اﺳﻄﻮره، در ای ﮔﺬﺷﺘﻪ »

۱۳ . ﮐﺮد ﭘﯿﺪا ،

ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد

ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ و ﻧﺨﻮاﻫﺪ «ﺑﻮد

زﻣﺎن

اﺻﻞ در ﺟﺰ

اﺳﺎﻃﯿﺮی آرش اﯾﺮان ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﺮز ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺑﺮای

ﺗﻮراﻧﯿﺎن در

ﭘﺮﺗﺎب ﺳﻮی از ﺗﯿﺮ

رواﯾﺖ

ﻧﺪاﺷﺖ . اﯾﺮان ﮐﺸﻮری ﻧﻮﺑﻨﯿﺎد ﻧﯿﺴﺖ ﻧﺒﻮدش و ﺑﻮد و ﮔﯿﺮ و ﮔﺮﻓﺖ را،

ﺗﺤﻘﯿﺮ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﭘﯿﺎم ﺑﺮ در دﯾﮕﺮی

ﻣﺮزﻫﺎﯾﺶ را، اﺳﺘﻌﻤﺎرﮔﺮ

ﻓﺮاﻧﺴﻮﯾﺎن

ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻧﮑﺮده اﺳﺖ ﺑﺮای ا ﮔﺮ .

ﺟﻬﺎن ی ﻧﻘﺸﻪ روی ﺑﺮ و ﻣﻌﯿﻦ

« ﺷﺨﺺ» ﯾﮏ ﻓﺮاﻧﺴﻪ

واﻗﻌﯿﺖ اﯾﺮان، اﯾﺮان و

زﺣﻤﺖ ﺑﻪ ﺑﺮ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﯽ در رﺳﺪ؛ ﻣﯽ ﺳﺎل ﭼﻬﺎرﺻﺪ

اﺳﺖ، ﺑﻪ ﺷﺨﺺ اﯾﻦ ﻋﻤﺮ

ﻧﮕﺎران

اﺳﺖ درﺳﺖ ﺗﺎرﯾﺦ ﮐﻪ

اﺳﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﯾﻦ .

واﻗﻌﯿﺖ، ﺑﻪ ﻋﻤﺮی ﻫﺎ ﻗﺮن درازای

ﯾﮏ ﻫﻤﭽﻮن

ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺴﻢ

ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ

آ ﮔﺎﻫﯽ ایﻪ ﮔﺬﺷﺘ » از

دﺳﺘﺎوردﻫﺎی ﺧﻮد

و ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺑﺎ ﻏﺮﺑﯽ ﺷﻨﺎﺳﺎن

یﺑﺮا را «

ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﭘﯿﺶ ﻗﺮن ﭼﻨﺪﯾﻦ

آورده ﺑﻮدﻧﺪ، اﯾﻦ اﻣﺎ

ﭘﻬﻠﻮی اول

اﯾﺮاﻧﯽ در وﯾﮋه ﺑﻪ

ی ﮔﺬﺷﺘﻪ

ﻋﺼﺮ ﻫﻤﭽﻮن ﺻﻔﺤﺎت ﻓﺮاﻫﻢ

وﯾﺮاﻧﮕﺮ ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻧﯽ و « درون » در

ﭘﺎدزﻫﺮی دو ﺑﺮاﺑﺮ در

اﺳﺘﻌﻤﺎری

ﻫﺠﻮم ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ

ﺗﻬﺪﯾﺪ

از دوران

ﺗﺎرﯾﺨﯽ و

رﻗﻢ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻣﺘﻮن از . ﺑﻮد ﺧﻮرده

و اﺳﺘﯿﻼی ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺑﺮ « ﺑﺮون» از

12 Abbas Amanat: “Iranian Identity Boundaries” in Iran Facing Others , A. Amanat and F. Vejdani, ed. (New York, Palgrave, 2012), P. 23.

ﻓﻠﺴﻔﻪ (

ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ زﻣﺎن ﺣﺎل ﻧﺒﻮده اﺳﺖ و ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. «)

13 ﺑﺎ دﺧﻞ و ﺗﺼﺮﻓ

ﻦﯾ در ا ﯽ یا ﮔﺬﺷﺘﻪ » ﺪاﯾدر یﺟﻤﻠﻪ

ﯽﺣﻮاﺷ

١٧