Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

ﺧﻄﺎﺑﯽ ﻫﻤﭽﻮن ﻗﺎب )ﯽ ﻫﺎﯾ ﮔﻔﺘﻤﺎﻧﯽ ( از دروﻧﻪ ) ﺧﻮد ﺗﺼﺎوﯾﺮ

ﺗﺮ ﺧﺎص و دﻗﯿﻖ ﺗﺮ، اﯾﻦ ﭘﺎره

ﻫﺎی

ﺑﺮ«

ﺑﺮﺧﻼف آﻣﻮزه ارﺳﻄﻮﯾﯽ، رﺟﺤﺎن ﮐﺮدار »

رواﯾﯽ( ﺟﺪاﯾﯽ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮﻧﺪ... ﯾﺎ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﻪ،

از ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮐﻞ

در ﺟﺮﯾﺎن داﺳﺘﺎن در ﻫﻢ اﻣﺎ ، رﯾﺰد ﻣﯽ

ﻧﺸﺎن دادن « ﮔﻔﺘﻦ» ﺑﺮ«

» ؛« ﮔﻔﺘﺎر »

داﺳﺘﺎن ﻧﻤﯽ . ﮐﺎﻫﺪ ﯾﺎ ﻣﺜﻼ، در ﻣﻄﻠﻊ ﺳﻮﮔﻨﺎﻣﻪ رﺳﺘﻢ و ﺳﻬﺮاب ﻧﺴﺒﺖ ﻃﻼﯾﯽ آﻏﺎز » و ؛« ﻣﯿﺎن» ؛« ﭘﺎﯾﺎن » ﺑﺎژﮔﻮ « ن ﺷﺪه و ﺳﺮاﯾﻨﺪه داﺳﺘﺎن را ﺑﺎ درﻧﮕ ﯽ ﮔﻔﺘﻤﺎﻧﯽ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﺮگ ، داﺳﺘﺎن

ی درﺑﺎره

آﻏﺎز : ﮐﻨﺪ ﻣﯽ

ﭘﺎﯾﺎن ِ ، ﭘﺎﯾﺎن

ﻗﻬﺮﻣﺎن، و ﺑﺎ ﺗﺎﻣﻠﯽ در ﻣﺮگ ﺧﻮد

ﻫﺎ،

ﮐﻨﻮن رزم ﺳﻬﺮاب و رﺳﺘﻢ ﺷﻨﻮ دﮔﺮﻫﺎ ﺷﻨﯿﺪﺳﺘﯽ اﯾﻦ ﻫﻢ ﺷﻨﻮ ﯾﮑﯽ داﺳﺘﺎﻧﺴﺖ ﭘﺮآب ﭼﺸﻢ دل ﻧﺎزک از رﺳﺘﻢ آﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺸﻢ ا ﮔﺮ ﺗﻨﺪﺑﺎدی ﺑﺮآﯾﺪ ز ﮐﻨﺞ

ﺑﻪ ﺧﺎ ک اﻓﮑﻨﺪ ﻧﺎرﺳﯿﺪه ﺗﺮﻧﺞ ﺳﺘﻤﮑﺎره ﺧﻮاﻧﻤﺶ ار دادﮔﺮ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﮔﻮﯾﻤﺶ ار ﻫﻨﺮ ﺑﯽ ا ﮔﺮ ﻣﺮگ دادﺳﺖ ﺑﯿﺪاد ﭼﯿﺴﺖ؟ ز داد اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻧﮓ و ﻓﺮﯾﺎد ﭼﯿﺴﺖ؟

از اﯾ ﻦ راز ﺟﺎن ﺗﻮ آﮔﺎه ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺪﯾﻦ ﭘﺮده اﻧﺪر ﺗﺮا راه ﻧﯿﺴﺖ

٩٣