Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

ﻣﺪرن ﻧﺰدﯾﮏ .ﺷﺪ ﻣﯽ در ﭼﻨﯿﻦ زﻣﺎﻧﻪ ای و ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻮاﻧﻪ ﻫﺎﯾ ﯽ از آ ﮔﺎﻫﯽ ﮐﺴﯽ آﯾﺎ ﻧﯿﺎز ﺑﺪان دﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺦ را ﺑﻪ رﻣﺰ و ﺗﻤﺜﯿﻞ ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ و ﻋﻤﺮی را ﺑﺮ ﺳﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﮕﺬارد؟ ا ﮔﺮ رﻣﺰ را ﺑﻪ ﺻﺮف ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺳﺨﻨ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﮐﻨﯿﻢ ، اﯾﻦ وﯾﮋﮔﯽ، ﯾﺎ اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻼﻣﯽ ، ﭼﻪ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ ﺷﻦ » ِ و É « زﻣﺎﻧﻪ ر

ﮕﻮﯾﯽ

آﯾﻨﺪه ﯾﺎ در ﮔﺬﺷﺘﻪ؟( ﭼﻪ

در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺤﺎ ﮐﺎﺗﯽ ﺑﺎ ﻧﺎﭘﺎﯾﺪاری و دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ در ) زﻣﺎﻧﻪ

؟ دارد

داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ؟ ﺑﯽ رﻣﺰ ﺷﮏ ﻣﻌﺎدل « ﺳﻤﺒﻞ »

ﻧﺴﺒﺘﯽ ﻧﺪ ﺗﻮا ﻣﯽ

ﻧﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ. ﻫﺎ ﺳﺎل ﺳﺖ ادب داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ در اﯾﺮان رﻣﺰ را ﺑﺎ

ﮔﺮﺗﻪ ﺑﺮداری از زﺑﺎن ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻋﺮﺑﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ « ﺳﻤﺒﻞ » ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮد ه اﺳﺖ، ﭼﺮا ﮐﻪ از ﮐﺎرﺑﺴﺖ واژه زﯾﺒﺎی ﻓﺎرﺳﯽ ﻧﻤﺎد در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻤﺒﻞ ﺑﯽ دﻟﯿﻞ اﺑﺎ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﮔﺬﺷﺘﻪ ازﯾﻦ ، ﻣﻌﻨﺎی رﻣﺰ را در ﻫﺎی ﺧﻮاﻧﺶ ﺧﻮد از ﻣﺘﻮن ادﺑﯽ ﺗﺎ ﺣﺪ ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی اﻟﮕ رﯾﮏ ﻮ )ﺗﻤﺜﯿﻠﯽ(، ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﺳﺎده اﺻﻄﻼح ، ﻣﯽ ﻓﺮو ﮐﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ. ﺗﻮا ﻣﯽ ن ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ داﺳﺘﺎن ﻫﺎی ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ آﻟﮕﻮر ﯾﮏ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ و ﯾﺎ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در ﯾﮑﯽ از ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﺑﻪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﺪان ﺑﺮ ﻣﯽ ﻫﻤﺎن « رﻣﺰ» ، ﺧﻮرﯾﻢ ) ﻣﻔﻬﻮم moral (

ﻫﺎی

«

ن در ﻣﻘﻮﻟﻪ ادب ﭘﻨﺪ آﻣﻮز »

ﮐﻞ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ را ﺗﻮا ﻣﯽ

) اﺧﻼﻗﯿﺎت، ﭘﻨﺪ و اﻧﺪرز( اﺳﺖ آﯾﺎ و ﭘﺲ ؟

؟ ﺟﺎی داد روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎی ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ را ﻧ ﺗﻮا ﻤﯽ ﺗﻤﺜﯿ ﻧﻮع ن از ﻼت ﺑﺎ ﻧﺘﯿﺠﻪ اﺧﻼﻗﯽ ﯾﺎ ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ داﻧﺴﺖ . ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ، ا ﮔﺮ واژه رﻣﺰ را ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ « ﻣﻌﻤﺎ » ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﮐﻼﺳ ﯿﮏ آن در ادب ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ )و ﯾﺎ ﻣﺘﺮادﻓﺎﺗﺶ ﻫﻤﭽﻮن اﯾﻤﺎ » ،« ﮐﻨﺎﯾﻪ » اﺷﺎره » و« «( ﺑﺎ ﯾﮑﺒﺎر ﺧﻮاﻧﺪه و ﺷﮑﺴﺘﻦ رﻣﺰ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻌﻤﺎﯾﯽ ﺣﻞ ﺷﺪه در ﻣﯽ آﻣﺪ. از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ، ﺑﺴﯿﺎری از ﻧﮑﺎت ﻣﺮد م ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ، اﺳﻄﻮره زﺑﺎن ، ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ و ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻧﯿﺰ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺘﻦ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن آﺷﮑﺎر ﮐﺮده و ازﯾﻦ ﭘﺲ ﻫﻢ آﺷﮑﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد. اﻣﺎ ﺗﺨﺼﯿﺺ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺻﺮف ﻫﺎی ﺧﻮاﻧﺶ ﺗﺎرﯾﺨﯽ، زﺑﺎن ، ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ اﺳﻄﻮره ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ و از اﯾﻦ دﺳﺖ ، ﺳﺎده ﮐﺮدن ﺳﺎﺧﺘﺎر ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﯾﮏ ﻣﺘﻦ ادﺑ ﯽ

ﻫﻤﺎﻧﺎ

اﺳﺖ و ﯾﮑﺴﺮه ﺑﻪ ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ ژرﻓﺎی رواﯾﯽ ﻣﯽ آن اﻧﺠﺎﻣﺪ.

ﭘ ﺳﺨﻦ ﻮﺷﯿﺪه ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ را در ﻋﯿﻦ ﭘﯿﭽﯿﺪﮔﯽ رواﯾﯽ آن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﯿﺎﻧﯽ رﻣﺰی ) criptic (

ﻓﺎرﺳﯽ از ﻣﺘﺮادﻓﺎت ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﻫﻢ

ن ﺗﻮﺿﯿﺢ داد؟ ﻣﯽ داﻧﯿﻢ ﮐﻪ در «راز» و« رﻣﺰ»

ﺗﻮا ﻣﯽ ﻮﻧﻪ ﮕﭼ

ﮔﺎه در ﯾﮏ ﻣﺘﻦ ﻫﻢ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ . ﭼ ﮐﻨﻨﺪ ﻨﺎﻧﮑﻪ در اﯾﻦ ﺑﯿﺖ از ﺣﺎﻓﻆ:

٩٥