Goriz Nakhasteh
ﺧﻮاﺑﻢ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﻣ . ﺪد
ﻫﺎ ﺳﺆال و
از وﻃﻦ داد ﯿﺎﻻتﺧ ﯾﻦا ؟ﻢﯾاه
ﻻﻋﻼج ﺗﻦ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ و دور ﻗﺮص ﺧﻮاب آور ﭼﺸﻢ ﺑﺮﻫﺎ ﺧﻮاب ﺑﺮﺧﻮاﺳﺘﻢ ﯽﺑو ﯿﺪار ﺑ ﯿﺘﯽﮔ .
ی ﮔﻬﻮاره
ی
، ﻫﻢ آﻣﺪ و ﺻﺒﺢ ﻧﺰد .ﺷﺪ ﯾﮏ
ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ اﺗﺎق ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد . ﻧﺸﺎن اد ﻫﻢ دﯽﻣ
از
-
ﮔﻔﺘﻢ و
ﺑﺴﺘﺮ ﻧﺪارد . ﺑﻪ او ﺻﺒﺢ ﯿﺮﺧﺑﻪ
ﻗﺼﺪ
و ﻓﺎرغ از ﺑ ﻫﻨﻮز ،ﻣﻦ ی ﯿﺪار
آﻏﻮش اﻧﺪ ﯾﺶﻫﺎ ﯾﺸﻪ
ﺧﺮوج از
اﺳﻤﯽ ﺑﺎ ﯽﺷﻮﺧ ﻪ ﺑ ﻧﻈﺮ در ﺳﻔﺮ ﺑﺮای ﮐﻪ . زدم ﯾﺶﺻﺪا ﺑﻮد، ﺷﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ - ؛ﺷﻮ ﭘﺎ !ﺧﺎﻧﻢ ﯿﻠﯽﻟ اﺳﺖ ﯾﮏدﺰ ﺳﻔﺮ ﻧ . - ﻣﺪت ﻫﺎﺳﺖ ﺑ ﯿﺪارم ؛ ﺷﺐ ﮐﻢ ﺧﻮاﺑ . ﯿﺪم - ﻪ اﻧﺸﺎءاﻟ ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮاﺑ
و اﺳﺘﺮاﺣﺖ در ﭘ اﺳﺖ ﯿﺶ .
ﯿﺪن
ﻣﺨﺘﺼﺮ ﭘﻮﺷﺎ ک ﻧ ﯿﻤﺪار و ﻣﺴﻮاک و .ﯾﻢ ﺟﺎ ﮐﺮد دوﻫﺰار ﻣﺎرک را ﮐﻪ ﭼﻬﺎر اﺳﮑﻨﺎس ﭘﺎﻧﺼﺪ ﹺ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ اﮔﺮ در راه و ﺳﻔﺮ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮ ،ﻤﺎنﻣ
ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ و از ﺳﺮ ﻣﻼﻣﺖ ، ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮد . ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﯾﮕﺮ د ﺑﺎر ؛
ﮐﻪ در ﻪﺟﺎﺑ ،ﯿﻢ داﺷﺘ ﻫﺎ ﺳﺎ ک
ﯾﯽ دارو و ﺻﺎﺑﻮن ﻣﺎرﮐﯽ ﺑ ﺑﻪ ﮔ ،دﻮ
ﺳﭙﺮدم ﮐﻪ ز ﻟﺒﺎس ﯾﺮ
ﯽ ﻣﺨﻔ ﯾﯽﺟﺎ ﯾﺶﻫﺎ
ﯿﺘﯽ
و دﺳﺘﺮس ﺑﻪ
ﭼﻨﺪ روز زﻧﺪﮔ
از دﺳﺘﻤﺎن رﻓﺖ ،
،ﻢﯿ اﺷﺘ دﯽﻣ ﻫﻤﺮاه
ﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯽﭘﻮﻟ ﯾﯽﺟﺰ
ﯽ
یﺑﺮا ﯽ ﺣﺪاﻗﻠ
داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ .ﯿﻢ
آﺷﻨﺎ
ﯾﯽ
اﻻﻣﮑﺎن،
از ﺗﺮاﺷﯿﺪن رﯾﺶ ﺧﻮدداری ﮐﺮد ؛ ﺑﺎﯾﺴﺖ م
ﻗﺒﻞ، روز دو از
یﯿﺎﻓﻪ ﻗ
ﯽﺣﺘ ﺳﻔﺮ ﯾﻦ در ا
ﺻﻮرت، در دل دﻋﺎ و ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﯽ
از ﺷﺴﺖ
ﻧﺎ آﺷﻨﺎ و ﺷﺒ ﻣ ﯿﻪ ﺮدم ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﭘﺲ .ﺪﺷﯽﻣ
یﺷﻮو
. ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ و ﻧﺎآرام ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺻﺮف ﺷﺪ
ﯾﮕﺮان د . ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﯿﺪار ﻫﻢ ﺑ
ﺧﻮاﻧﺪ م و رﻓﺘﻢ ﯿﺰﻣ ﺳﺮ
یﺑﺮا .
ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎ را ﻫﻤﺮاه دارد ؛ ﺟﻮاب داد در ﯿﻒﮐ»
از ، ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺮﺳ رﻋﻨﺎ و ﺖﯿﺑﻠ ﯾﺎآ ﯿﺪم
اﻃﻤ
ﯿﻨﺎن
ﻫﺎ اﺷﮏ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ آورده ﺑﻮدﻧﺪ. ﻪ ﺑ رﺳﻢ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را درآﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘ
ﺧﺎﻧﻢ «.امﻪ ﮔﺬاﺷﺘ
ﻨﺪ و
ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺧﻨﺪه نﺑﺎ ﯿﺰ ﺑﺎ ﻣ . ﮐﺮدﯽﻣ
از اﺷﮏ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ آورد
ﺑﻮﺳ . ﯿﺪﻧﺪ
ﯽوﻟ ،
یاه ﭘﺮد ﯾﺪم را د ﻓﺮاﻣﺮز
و ﺑﺎز
ﻪ اﻧﺸﺎءاﻟ ﺑﻪ اﺻﻔ ﯾﻨﺪآﯽﻣ ﺎن ﻬ
وﻋﺪه ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ
ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ .ﯿﻢﺘﮔﻔ « ﯾﺪار د ﯿﺪ اﻣ ﺑﻪ» و ﯾﻢ ﮐﺮد ﯽ
ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﻮاﻫ . ﺑﻮد ﯿﻢ ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ
ﻣﺎﺷﯿﻦ را روﺷﻦ و ﮔﺮم ﮐﺮد ؛ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺳﻮا ر و راﻫﯽ ﺷﻬﺮ ﺷﺪﯾﻢ . ﺳﻔﺎرش ﺑﻪ را ﻣﺴﻌﻮد
ﺎﯿ ﮐﻨﺎر ﺧ ﺑﺎن ﮐﻪ در آن ﺻﺒﺢ
ﺑﻪ ﺗﮏ ﺗﮏ ﻣﻐﺎزه
ﺣﺮﮐﺖ اﺗﻮﻣﻮﺑ
ﻟﺤﻈﻪ
، داﺷﺘﻢ و از اوﻟ
یﻫﺎ
ﯿﻞ
ی
ﯿﻦ
ﯾﺎد
ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ
ﻧﮑﺮده ﮐﻪ ﯾﻢ ﺑﻮد
ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ﯽﻣ . ﻣﺴﺎﻓﺖ ز
زود ﺑﺎز ﺑﻮد ﻪ ﺑ ﻧﺪ، دﻧﺒﺎل
ﯽﻃ را ﯾﺎدی
یﻗﻨﺎد ﯾﺎﻓﺘﻦ
در ﮐﻨﺎر ﺧ ا ﯿﺎﺑﺎن . ﯾﺴﺘﺎد ﻫﻤﺮاه ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﺮز دو ﺟﻌﺒﻪ ی ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻫﻢ ﺑﺮای
را د ﻫﻢ آن ﯿﻦ ﻣﺎﺷ . ﯾﺪﻧﺪ
. رﻋﻨﺎ و ﻓﺮاﻣﺮز
اﻓﺘﺎد یﻗﻨﺎد ﯾﮏ
ﺟﻌﺒﻪ ﺷﮑﻼت ﺧﺮ و ﺑﻪ ﯾﺪم
ﯾﮏ. ﯿﻢ رﻓﺘ یﻗﻨﺎد
ﺧﻮد ﺧﺮﯾﺪم
ﻓﺮاﻣﺮز دادم.
ﺑﻪ ﺷﻬﺮ
ﯿﻠﯽ ﻓﺎﻣ ﯾﺎ ﯽ دوﺳﺘ
و ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم ﺑ ﻪ رﺳﻢ ﮐﺎدو آن را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻨﺪ .ﻨﺪﻨﮐ ی ﯾﺪار دﻪ ﺑ ﯽ ﻻﺑﺪ وﻗﺘ
ی
راه ﻓﺮودﮔﺎه را در ﭘ ﺑﺎ .ﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﯿﺶ و ﺑﺎورﻣﺎن ﯽﻧﻤ ﺷﺪ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺗﻘﺪ
ﻪ ﺳﻮﻏﺎت ﺑ .ﯿﻢ داﺷﺘ ﯽﻣ ﻫﻤﺮاه و ﯾﻢﺷﺪ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﺳﻮار از ﺷﻬﺮﻣﺎن ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯽ
ﺴﺖﯾﺑﺎ ،ﯿﻢ رﻓﺘﯽﻣ
ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺧ ﯿﺎﺑﺎن ،راه ﯿﺮ ﻣﺴ یﻫﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ
ﯾﺮ
ﺷﻬﺮ و ﺧﺎ ک ﭘﺎ ﮐﺶ ﻣﺤﺮوم ﮐﻨﺪ . ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در آن
ا ﻣﺎ را ز ﺣﻀﻮر در ا
ﯾﻦ
ﯽﻣﺪﺗ ﯽ ﻃﻮﻻﻧ
۱۱٦
Made with FlippingBook Annual report