Goriz Nakhasteh
ﯿﺎده ﭘ ﯿﻦ ز ﻣﺎﺷ
ﺑﺮ ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮر ،ﯽﺣﺎﺟ و ﻣﻦ ﭘ اﻫﻢ ﯾﮕﺮ د ﻧﻔﺮ ﯾﮏو ﯽﺣﺎﺟ .ﯾﻢﺷﺪ ﯿﺎده . ﺷﺪﻧﺪ ﺟﺎده ﺧﻠﻮت ﺑﻮد . در آن ﺑ از ﻫ ،ﻣﺎ از ﯿﺮﻏ ﯿﺎﺑﺎن آن ﻏﺒﺎر از دور ﻧﺰد ﯽﻣ ﯾﮏ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻌﺪ از دﻗﺎ ﯾﺪﯾﻢ د ﯾﻘﯽ
ﻓﺮاﻣﺮز
، ﺧﺒﺮ ﻧﺒﻮد
اﻧﺴﺎن ﯾﮕﺮی د یﯿﻪ ﻧﻘﻠ یﯿﻠﻪ وﺳ ﯾﺎ
ﯿﭻ
ﺑﻪ ﺟﺎده
ﮐﻪ اﺳﺘ از ﺑ ﯿﺸﻦ
ﯿﺮاﻫﻪ
ﯽوﻟ
ﻣﻦ آرام و ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠ
اﺗﻮﺑﻮس ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد . ﻪ ﺑ ﻓﺮاﻣﺮز ﻃﺮف اﺳﺘ ؛ ﯾﺪدو ﯿﺸﻦ
ﺷﺪ و در ﺻﺪ ﻣﺘﺮ
ﯾﮏﻧﺰد
یاﻪ
ی
در آﻏﻮش
. ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ
از ﻣﺎﺷ ﯿﺎده ﭘ ﯿﻦ
ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدم و رﻋﻨﺎ .
از ﺟﺎده ﻪ ﺑ ، ﺳﻤﺖ اﺳﺘ ﻣﺎدرش ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ . ﮐﺮدﯽﻣ ﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﻪ . ﯾﯿﺪﺳﺎﯽﻣ او ﺷﺪم ﯾﮏﻧﺰد ﻣﺴﻌﻮد
ﻓﺮاﻣﺮز
ﻣﺴﻌﻮد
ﯿﺸﻦ
ﺑﻪ آﻏﻮش ﭘﺪر ﭘﻨﺎه ﺑﺮد و ﺻﻮرﺗ را ﺶ
ﺑﻌﺪ در ﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ اﺷﮏ ، ﯾﺨﺖرﯽﻣ
و ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﮔﻔﺘﻢ :
؛ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ ﻣﻤﻨﻮن از ﻫﻤﻪ ﻣﺤﺒﺖ ی . ﯾﺖﻫﺎ
- ،ﺟﺎن ﻣﺴﻌﻮد
ﮐﻪ دوﺑﺎره ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮازش و ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﺑﻮد ﻓﺮاﻣﺮز ، ﺑﺮدم : و ﮔﻔﺘﻢ
- را ﯾﻢرو ﺑﻪ ﺳﻮ رﻋﻨﺎ ی
. ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ
دﺧﺘﺮﻋﻤﻮ ،ﺟﺎن
از اﺷﮏ ﮔﻔﺖ:
ﯿﺠﺎن ، ﺑﺎ
ﻧﺎراﺿ رﻋﻨﺎ در ﻫ و ﯽ - ﺑﺎ ﮔ - او ﭘ ﮔﻔﺖ ﯽﺣﺎﺟ
ﭼﺸﻢ ﭘﺮ
ﻧﮑﺮدم .
ﯿﺘﯽ ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
از ﻫﻢ ﺟﺪا ﺷﻮ .ﯾﻢ
ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﺎ
؛ ﻧﺸﻮد ﯿﺎده
ﯾﺪ
را ﻫﻤﺮاه ﺑﻐﻀ در ﯽ ﮔﻠﻮ ﻓﺮو ﺑﺮد ﻪ و ﺑ ، زﺣﻤﺖ ﮔﻔﺖ :
آب دﻫﺎﻧ
ﺶ
- ﻪ ﺑ
ﺳﻼﻣﺖ
ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺰد : ﮔﻔﺖ و ﺷﺪ ﯾﮏ
ﯽﺣﺎﺟ
- زود ﺑﺎﺷ .ﯿﺪ آن از ﻓﺮاﻣﺮز
ﮐﺎر او را ﺗﮑﺮار ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ
دﺳﺖ ﺗﮑﺎن داد ﻫﻢ ﻣﻦ . ﺟﺎن اﻧﺪاﺧﺘﻢ و ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ . ﮐﺮدم ﯽ
ﻫﺎ ﻪ ﺑ و ﺟﺪا ﺷﺪ رﺳﻢ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ ﯾﺸﺎن ﺳﻮ ﻪ ﺑ ﯽ ﻧﮕﺎه را ﺑﺮ ﺻﻮرت ﭘﺮﻣﻬﺮ آن ﻋﺰ
ﯾﻦ و آﺧﺮ
ﯾﺰان
ﮐﺮدم
زاﻫﺪان ﺗﺎ ﺧﺎش ﭼﻨﺪ
ﻢ ﻓﺎﺻﻠﻪ
اﺗﻮﺑﻮس ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد داﻧﺴﺘ ﯽﻤﻧ . ﻋﺘﯽ ﮐﻪ اﺗﻮﺑﻮس اﻣ ، رﻓﺖﯽﻣ اﺗﻮﺑﻮس ﮐﻪ ا ﮐﺜﺮ ﺻﻨﺪﻟ
اﺗﻮﺑﻮس دو . ﯾﻢﺷﺪ ﺳﻮار و ﯾﺪﯾﻢ
ی
یﺳﻮ
ﻇﺎﻫﺮ
ﯿﺪوار ﺑﻮد ﻪ ﺑ یﺟﺎده ﯾﻦ م ﮐﻪ ا
و ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ اﺳﺖ ﺳﺮ ﺑﺎ وﻟﯽ ،
ﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﮐ
ﺑﻮد ﻧﺸﺴﺘﻢ
ﺗﻤﺎم ﺷﻮد در ﯾﯽﺟﺎ .
ﯾﺎنﭘﺎﯽﺑو ﯽ ﻃﻮﻻﻧ ﯽﻣﺑﺮ یﺳﺮ
ﯽﺣﺎﺟ ﯽﮔﺎﻫ .
ﯽﻟﺧﺎ ﺶﯾﻫﺎﯽ
دوم اﺗﻮﺑﻮس و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ آن ﺟﻮان ﯿﺎهﺳ ﻣﺮا ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﻫﺎ ﻟﺜﻪ و ﯿﺮهﺗ ﺶﯾ ﻟﺒﻬﺎ . ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﺑﻠﻮﭼﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ. ﺑﺎ وﺟﻮد ﮐﻪ ﯾﻦا اﺳﺖ ﻣﺴﺎﻓﺮ ، ﭼﻮن ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻦ
ﮔﺮداﻧﺪ و آرام ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﯽﻣ . رﻓﺘﻢ ﺑﻪ رد ﻧﻮزده ﺳﺎﻟﻪ ﻧﺸﺴﺘﻢ . ﺟﻮاﻧﮏ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن آ
ﻫﺠﺪه،
ﯾﻒ
ی آزارﯽﺑ رام و
رﻧﮓ ﺷﺐ . داﺷﺖ
ﻪ ﺑ ﯿﺮهﺗ ﯽﺻﻮرﺗ و زرد ﻫﺎ نا دﻧﺪ ، ﺳﺮخ
ﮐﻪ ﯾﻦا ﯿﺎل
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻻﻏﺮ ﺑﻪ ﺧ . ﺑﻮد ﯾﺪه ورز ﯿﺎر ﺑﺴ ﯽوﻟ ،ﻣﺪآﯽﻣ ﯾﻢﺳﻮ ﻪ را ﺑ شو ﺳﺮ ﺷﺪ
ﮔﺮداﻧﺪه ﺑﻮد ، ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم
- ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺎش ﻣ ؟ﯾﺪروﯽ - .ﺑﻠﻪ - ؟ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﺘﻪ
۱۳٤
Made with FlippingBook Annual report