Goriz Nakhasteh
ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻪ
دوازده، ﯿﺰده ﺳ
ﻣﺎ را
اﺗ ی ﭘﺮده ﺎﻗﮏ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر رﻓﺖ و ﺣﺎﺟ آﻣﺪ ﯽ . ﺳﺎ ک
ی دو ﺑﭽﻪ
یﻫﺎ
ﭼﺸﻤﺎن ﺷ ﯿﻄﺎﻧﺶ
در ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﻻ ﺎﻗﮏاﺗ ی . ﺸﺴﺖ ﻧ ﯾﻮار دﻪ ﺑ ﯿﻪ ﺗﮑ ،
اﺗ ﺎﻗﮏ آوردﻧﺪ داﺷﺖ و ﻟﺒﺨﻨﺪ
ﯽﺑﺮﻗ
ﯽﺣﺎﺟ .
ﺑﻪ ﺻﻮرت آورده ﺑﻮد : ﮔﻔﺖ . ﺧﺎش اﺳﺖ و ﭼﻮن ﺑﺎران ، ﺑﺎردﯽﻣ
ی
.ﯿﻢ ﺳﻔﺮ ﮐﻨ
ﯿﻢ ﺗﻮاﻧ ﯽﻧﻤ ﻓﻌﻼ
- ا
ﯾﻨﺠﺎ
- ﭘﺲ ﮐ ؟ﯾﻢروﯽﻣ ﯽ -
ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺣﺎﺟ ﮐﺮد. ﺳﺆال ﯽ
ﻧﮕﺮان
ﻓﺮاﻣﺮز
یﺻﺪا ﯾﻦا
اﺳﺘﺮاﺣﺖ . ﯿﺪﮐﻨﯽﻣ
ﯽﻣ ی ﺣﺎﻻ ﭼﺎ آورﻧﺪ و ﻗﺪر
ﻪ ﻧﺸﺎءاﻟ . روﯾﻢ ﻣﯽ
- ا ﻧﮕﺎه
ی
ﺑﺮﭼﻬﺮه ﻣﺎن ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺎر د . او را ﺧﻮاﻫﺮزاده اش
ﻣﺎ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻫﻤﺪ ﺷﺪ ﯾﮕﺮ . در ﺳﮑﻮت ﻧﻘﺶ و ﮐﻮﺗﺎه ﮐﻨﺎر رﻓﺖ و رﺷ ،ﯿﺪ آن ﺟﻮان ﺳ ، ﯿﺎه اش ﭼﻬﺮه ﺷﺪ ﯿﺪا ﭘ
ﯾﮕﺮ
ﺳﺆال
یﻫﺎ
. ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او ﺟﻮان ﺑﯿﺴﺖ
ﯿﻢﺿﺨ ی ﭘﺮده
ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻧﺎﻣﺶ را ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻧﻤ
و ﺑﯿﺴﺖ ﭼﻬﺎر، ایﻪﻟﺎﺳ ﭘﻨﺞ و ﮐﺮده ﺑﻮد وارد ،
ﯽ ﻣﻌﺮﻓ
ﯽ و ﺣﺎﺟ
از آن
ﻧﺸﺴﺘﻦ ﮔﺮداﻧﺪ. ﺑﺎﻻﺧﺮه در ﮐﻨﺎر
ﻪ دﻧﺒﺎل ﺟﺎ
اﺗﺎق ﺷﺪ. ﺑ را ﯾﺶﻫﺎ ﺸﻢﭼ
ی
ی
،ﯽ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ . ﺣﺎﻻ ﻧﻪ ﻧﻔﺮ در آن
ﺎﻗﮏاﺗ ﹰ - ﮐﻪ واﻗﻌﺎ اﺗﺎق اﻧﺴﺎن ﺑﺪﺑﺨﺘ ﯿﻮانﺣ یﯾﻠﻪ ﻃﻮ ﯾﺎ ﺑﻮد ﯽ ﻬﺎر د ﭼ ﯾﻮاری ﻣﺤﻘﺮ و ﻣﺤﺪود ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد
ﺑﺎ ﭼﻨﺪ
رﻓﺖ و ﯿﻨﯽﺳ ﯾﮏ
ﭘﺮده ﺑﻪ ﮐﻨﺎر
ﯾﮕﺮ د ﮐﻪ ﺑﺎر
ی
ﯾﻢ
زرد ﺗ آو ﯿﺎهﺳ یﻫﺎ ﯿﻞﺳﺒ ، ﯿﺮه
ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﺟﻮاﻧﯽ رﯾﺰ اﻧﺪام ﺑﺎ ﺻﻮرﺗ
ﻓﻨﺠﺎن در دﺳﺘ .ﺷﺪ ﯾﺎن ﻧﻤﺎ ﯽ ﮐﻪ در دﺳﺖ د ﯾﮕﺮش
ﯾﺰان
ﯽ
اﺗﺎق ﮔﺬاﺷﺖ . ﺣﺎﺟﯽ ﺑﻪ رﺷﯿ ﺪ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام ﺑﻪ ﺻﻮرت و ﻧﻘﺸﯽ ﺟﺪا از ﻫﻢ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻪ را ﺑ ﯽﻗﺒﻠ ی و ﮐﺘﺮ ﮐﻨﺎر زد .
دود ﮔﺮﻓﺘ ﺑﻪ ﭘﺎ ، داﺷﺖ یاﻪ
یﮐﺘﺮ
ﯿﺮد . ﺧﻮدش ﺧﻢ ﺷﺪ و از وﺳﻂ اﺗ ﺎﻗﮏ ﺳ
را ﺑﮕ ﻫﺎ نﺎ ﺳﯿﻨﯽ ﻓﻨﺠ
ﯿﻨﯽ
ﺑﺎ ﻧﻌﻠﺒﮑﯽ ﯾﯽﻫﺎ
ﺗﺎ ﺑ ﭼﻬﺎر ﻧﺒﻮد ﯿﺸﺘﺮ
ﮐﻪ -ﻫﺎنﺎ ﻓﻨﺠ
ﻧﺪ،
ﺑﻪ ﻧﻮﺷ ﻧﺪارد یﭼﺎ ﯿﺪن از ﺧﻮردن ﭼﺎ
ﺑﺎ اﺑﺮو ﺑﻪ ﻣﻦ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣ
ﯾﮑﺎﯾﮏ ﻣﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﯿﺘﯽﮔ .
ﯽﺣﺎﺟ ﯽ ، وﻟ
ﯿﻞ
اﻣﺘﻨﺎع دارد
داغ را ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﻓﻨﺠﺎن ر . ﯾﺨﺖ ﭼﻮن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮔ
یﻗﺪر ،
ی
ﯿﺘﯽ
یﭼﺎ
رﻧﮓ ﭘﻼﺳﺘ
ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮدش ﮔﺬاﺷﺖ . در ﻇﺮف ﮐﻮﭼﮏ آﺑ
ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪ . ﻓﻨﺠﺎن و ﻧﻌﻠﺒﮑ ار او ﯽ
ﯿﮑﯽ
ﯽ
ﺗﻮﻣﺎن ﭘﻮل داده
ﭼﻨﺪ ﺣﺒﻪ ﻗﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ
ﻗﻨﺪ ﻗﺮار داﺷﺖ ﯿﻦﻫﻤ یﺑﺮا» : ﮔﻔﺖ یﺟﺪ ﯾﺎ ﯽﺷﻮﺧ ﻪ ﺑ.
یﻫﺎ ﺣﺒﻪ
ﺣﺒﻪ ﻗﻨﺪ
ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﺴﺖ،
ﺑﺎور ﮐﺮدﻧ
داﻧﺴﺘ ﯿﻢ ﻗﻨﺪ در ﺳﺮا
ﻣﯽ «.ﺷﺪه
ﯽﺳ
ﯽ
ﯽوﻟ ﺷﺪه،
یﺑﻨﺪ ﯿﺮهﺟ ﯾﺮان ﺮ اﺳ
ﯿﺪﻧﻤﺎن نﭼﻮ .ﯿﺪ رﺳ ﯾﺎنﭘﺎ ﻪ ﺑ
اﺻﻄﻼح » اﺳﺘﺮاﺣﺘﮕﺎه ﻧﻮﺷ یﭼﺎ «
در ﺧﺎش ﺑﯿﺴﺖ ﺑﻪ در . ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻮﻣﺎن ﯿﺮﻏ از آﻗﺎ ،ﯾﯽﺪاﺧ ی
را ﻗﺒﻮل ﻧﮑﺮد ،ﯾﻢ ﻫﻤﺎن ﻓﻨﺠ ﻫﺎ نﺎ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده
ﺗﻌﺎرف ﻧﻮﺑﺖ دوم ﭼﺎ
ی
ی
ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ .
ﯾﮕﺮان د
ﭼﺮک و ﮐﻬﻨﻪ
و ﻋﻤﺎﻣﻪ
و ﺻﻮرت اﺳﺘﺨﻮاﻧ ﯿﻞ و ﺳﺒ ﯾﺶو ر ﯽ
ﻣﺮد ﻣﺴﻨ و ﻟﺒﺎس ﻣﺤﻠ
ی
ﯽ ﺟﻮ ﮔﻨﺪﻣ
ﯽﻋﻘﺎﺑ ﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺑ ﯽ
ﯾﮑﺎﯾﮏ ﻣﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﯽﻣ
ﻗﺒﻞ از ورود ﻣﺎ در آن اﺗﺎﻗﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻪ ﺑ داﺋﻢ . ﺑﺪاﻧﺪ آﯾﺎ ﮐﻪ ﯿﻢاﻧدﯽﻣ ﻫﺮ ﮐﺪام .ﯾﻢ دار ﯿﺶدر ﭘ ی ﭼﻪ ﺳﻔﺮ
یﻫﺎ ﺻﻮرت
ﯽ،
ﺑﻪ رﻏﻢ
ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ و ﻻﺑﺪ
ی ﻗﯿﺎﻓﻪ
و در ﺳﻔﺮ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺳﻬ ، دارد ﯽﻤ
داﺷﺖ و ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻫﻨﻮز ﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﮐ ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻧﻤ در ﮐﺎرش وارد و ﻫﻤﻪ ﭼ ﯾﺶﺑﺮا ﯿﺰ
ﻧﺎﻣﺄﻧﻮﺳﺶ ، ﻧﮕﺎه ﻣﻬﺮﺑﺎﻧ
ﯽ
ﺳﻬﻞ و ﻋﺎد اﺳﺖ ی . از او ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم
ﮐﻪ داد ﯿﺺ ﺷﺪ ﺗﺸﺨ ﯽﻣ
۱۳۸
Made with FlippingBook Annual report