Goriz Nakhasteh
دور ﻫﻢ ر د
ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ؛ و ﺑﻠﻮچ ﯿﺰﻧ ﻫﺎ ﺑﻪ آن ﮐﻠﺒﻪ وارد ﺷﺪﻧﺪ . ﺟﻤﻊ ﻫﺸﺖ ﻧﻔﺮ ﻪ ﻣﺎ ﺑ ی
ﺑﻌﺪ ﯽﯾﻘ دﻗﺎ
ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺴﺎط ﭼﺎ ﻗﻄﻌﺎت ﻧﺎن ﺑﻮد . ﻧﺎن ﺑﺮﺑﺮی ﺳﯿﺎه و ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﻮد .
ﭘﺮ از آب ﺑﺮ رو
اﺗﺎق ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد
از ﯽﻤﯿﻧ
ی
ی ﯽ ﭼﺮاغ ﻧﻔﺘ
یﮐﺘﺮ .ﯾﻢ
ﺑﺮداﺷﺖ
را از ﮐﻨﺎر
از ﺑﻠﻮچ
ﺶدروﻧ ﮐﻪ
ی
ﯾﮑﯽ یاﻪ ﺑﺴﺘ یﮐﻬﻨﻪ ﻫﺎ
از ﻧﺎن را ﺑﺮداﺷﺖ ﺑﻪ ﻣ . ﺎ ﺗﻌﺎرف ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﻮ ﺑﻠﻮچ .ﯾﻢ ﯾﮕﺮ د یﻫﺎ
. ﻓﺘﯿﺮ اﺳﻼم دﺳﺖ ﺑﺮد و
یاﻪ ﺗﮑ
ﻧﺨﻮرده
در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺎز زدن و ﺧﻮردن ﺷﺪﻧﺪ . ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺪﺗ ﺑﻮد ﭼ ﯽ اﺣﺴﺎس ﮔﺮﺳﻨﮕ ﯾز ﯽ ﺎد ﻧﺪاﺷﺘﻢ . ﭼﺮک آن ﭘﺎرﭼ در ﻫﺎ نﺎ ﮐﻪ ﻧ یاﻪ
ﻫﺮﮐﺪام ﺗﮑ
ﯿﺰی
یاﻪ
آن ﻗﺮار داﺷﺖ ، و ﺧﻮد
ﯽوﻟ ، ﺑﻮدم
ﻣﻌﺬﻟﮏ ، ﺑﻪ ادب ﺧﻢ ﺷﺪم و ﺗﮑﻪ ﻧﺎﻧ
ﺑﻮد ﮐﻪ اﺷﺘﻬﺎ را ﺗﺤﺮ . ﮐﺮدﯽﻧﻤ ﯾﮏ
ﺑﻪ ﺻﻮرﺗ
، ﻧﺎن یﻫﺎ ﺗﮑﻪ
ﯽ
ﯽ
ﺑﻪ دﺳﺖ . ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ از آﻧﭽﻪ در دﺳﺖ داﺷﺘﻢ ،
ﯾﮕﺮان د ﯿﺘﯽ
ﺑﺮداﺷﺘﻢ از ﮔ ﯿﺮﻏ .
ی ﻗﻄﻌﻪ ﯽ ﮐﻮﭼﮑ
ﯽ ﻫﻢ ﻧﺎﻧ
ﺧ دادم ﺗﺎ ﻮد را ﻣﺸﻐﻮل ﻧﺸﺎن دﻫﺪ.
ﺟﺪا ﮐﺮدم و ﺑﻪ ﮔ
ﯿﺘﯽ
ﺷﺪ ﺣﺪس زد ﮐﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ
و ﺧﻮدﻣﺎﻧ ﯽﻣ ﯽوﻟ ، ﺑﻮد ﯽ
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ رﻓﺘﺎر آن ﺑﻠﻮچ ﺑﺎ ﻫﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ
ﯽﻤﯿﺻﻤ ی ورود
در ﮐﻨﺎر
و ﻫﻤﻪ ﮐﺎره اﺳﻼم اﺳﺖ . ﺣﺎﻻت وﺣﺮﮐﺎﺗﺶ ﻧﺸﺎن ﯽﻣ داد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻮل ﻣﻌﺮوف ﺑﺮ آن . ﺳﺮ اﺳﺖ ﻫﺎ
از آن ﺳﻪ ﺗﺎ ﯾﮕﺮ د ی
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﮔﺎﻫ ﺑﻪ ﯽ
ﻣﻘﺎﺑﻞ در
دﺳﺖ ﺧ ﯾﻮار د ﺑﺮ ﯿﻪ و ﺗﮑ ﯾﯽﺪا
ﯾﮑﯽ
و ﻫﺮ
،ﻢاﯾه ﺑﻮد ه ﺻﺒﺢ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ
ﺑﺮوﻧﺪ و ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﺷﺐ را
ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺑ ﯽﻣ
ﯽاﻣﻨ ی در ﺟﺎ
ﯿﺮون
آن ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺣﻀﻮر ﭼﻨﺪ ﻏﺮﯾﺐ و ﻏﯿﺮ ﺑﻮ ﻪ ﺑ ﻣﯽ ﮔﻮش ﻧﺎ اﻫﻞ ﺑﺮﺳﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﮔﺮﻓﺘﺎر از . ﺑﺸﻮد ی
: ﯿﺪم ﻼم ﭘﺮﺳ ﺳا
؟
ﻣﺎل ﮐ اﺳﺖ ﯽاﻣﻨ یﺟﺎ ؟ ﯿﺴﺖ ﻪ اﻧﺸﺎءاﻟ اﺳﺖ ﯽاﻣﻨ یﺟﺎ
ﮐﻪ ﻫﺴﺘ
- اﺳﻼم ا ،
ﯿﻢ
ﯾﻨﺠﺎ
.
- ﻣﺎل ﺧﻮد ﻣﺎﺳﺖ و - ا ﯽﺗﺎ ﮐ ؟ ﻣﺎﻧﺪ ﯿﻢ ﺧﻮاﻫ ﯾﻨﺠﺎ
رﻓﺘﻨﺪ ده ﻣﺎﺳﺖ و ﮔﻮﺷﺖ و ﻧﺎن ﺑ ﯿﺎورﻧﺪ . - ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﺣﺮﻓﺶ را اداﻣﻪ » داد: ﺑﺎﯾﺪ از ﻣﺴﯿﺮ و راﻫﻤﺎن ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﯿﻢ .« - اﯾﻨﺠﺎ آ ن ﻧﺰدﯾﮏ ﭼﺎه ﭼﯿﺰ ﻫﺎﯾﯽ ﻧﺨﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ؟
- . ﯿﺎﯾﻨﺪ ﺑﻫﺎ ﯿﻖرﻓ ﯾﺪﺑﺎ
ﯽﮐﺴ ؛ اﻧﺪﻪ ﮐﺎﺷﺘ
؛ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﮐﺴﯽ از ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺧﺒﺮ
ﺗﻮ ﯾﻦ ﺷﻤﺎ ا
؛ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ آﺷﻨﺎ ﻫﺴﺘ
ﯽوﻗﺘ .ﯿﻢ
ﯽﻣﺤﻠ ؛ﭼﺮا
-
آن را . ﯿﻨﯿﺪ ﺑﯽﻧﻤ
اﺗﺎق ﯾاﻪ ﮔﺬاﺷﺘ
. ارد ﻧﺪ واﻧﺖ را ﻫﻢ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻫﻤ
ﯽ ﻢ و ﮐﺴ
ﯿﻦ
ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد . در آن ﻻﻧﻪ ﭘﺮ ی از ﮐﺜﺎﻓﺖ ، ﺟﺰ ﺳﻪ اﺳﺘﮑﺎن رﻧﮓ ﺑ ﻪ رﻧﮓ ﻧﺒﻮد ﯿﻦ اوﻟ .
یﭼﺎ
ﺑﺨﻮرد ، ﭼﻮن آب
ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎ
در ﻫﺮ ﺣﺎل
ﻫﺎیﭼﺎ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﻌﺎرف ﮐﺮدﻧﺪ ﯿﺘﯽﮔ ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ دﻟﻢ . ﺟﻮﺷ ﮐﺎﻣﻼ . ﺑﻮد ﯿﺪه در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮدﻣﺎ ن ﺑﺎ ﻫﻤﺎن
ی
ﯾﮏ
و آب را ﺑﻪ
را آب ﮐﺸ ﮔﺎه ﮔﺎه ﺑﻪ دﻧﺪان ، ﮔﺮﻓﺖﯽﻣ
ﻫﺎ نﺎ ﻓﻨﺠ ،ی ﺟﻮﺷﺎن ﮐﺘﺮ
ﯿﺪﻧﺪ
آب
در دﺳﺖ داﺷﺖ آن را ک ﻮو ﻧ ،
ﮐﻪ ﺗﮑﻪ ﻧﺎﻧ
ﮐﻒ اﺗﺎق ﯾﺨﺘﻨﺪ ر ﯿﺘﯽﮔ ﯽوﻟ ؛ آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ :
ﯽ
ﮐﻪ ﻣﻦ ﻟﺐ ﻧﺨﻮاﻫﻢ زد .
- ﺧﻮدت ﺑﺨﻮر داﻧﯽﯽﻣ ؛ ﺳﺮش را ﻧﺰد
ﮔﻮﺷﻢ آورد و ﮔﻔﺖ :
ﯾﮏ
ﻓﺮاﻣﺮز
۱٥٦
Made with FlippingBook Annual report