Goriz Nakhasteh
ﺗﺮک ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ
ی وﻃﻦ
ﮔﻔﺖ و
اﻟ
را از ﺟﺎده ﺧﺎرج ﮐﺮد و ﺑﺎر د ﺑﻪ ﻣ ﯾﮕﺮ ﻪ ا ﮐﺒﺮ »، ﺑﺮد ﯿﺎﺑﺎن ﺑ ﯿﺎن
اﺳﻼم ﻣﺎﺷ
ی«
ﯿﻦ
ﯽوﻗﺘ
ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ؟ ﯾﻢ
آن ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻮﺻ ﯾﺎآ . ﯿﺴﺖﻧ ﯽ ﮐﺮدﻧ ﯿﻒ
ﻣﺎ در ﺣﺎﻟﺖ .ﯾﻢ ﺧﺎرج ﺷﺪ
ﻣﮋده داد ﮐﻪ از ا
ﯾﺮان
ﭼﺸﻤﺎن
از زﻧﺪان ر . ﺑﺮ ﻢﯾاهﺪﺷﻫﺎ
اﺣﺴﺎس ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ
ﻏﻢ ﺑﺮ دﻟﻤﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد
ﯿﺎدﻧ ﯾﮏ؟ ﯾﻢ ﻧﺒﻮد ﯾﺎ
ﯽوﻟ ،
از اﺷﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد . ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎﻟ در ﯽ ذﻫﻦ ﺑ او ﯿﺪار اﻓﮑﺎر و ﺧﺎﻃﺮاﺗ ﯽ ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و اﻧﻌﮑﺎس ﻫﻤﻪ آن ی اﺷﮑ ﻫﺎ ﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺖ و ﺷ ﭼﺸﻢ دا ﺣﺮﮐﺖ آﻫﺴﺘﻪ ﻟﺒﺎﻧﺶ ی . آﻫﺴﺘﻪ دﺳﺘﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻓﺸﺮدم . ﯿﻢﻧ ﺣﺪود ﺳﺎﻋﺖ از ورود ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎ ک ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﺷ ﯿﻦ آﻫﺴﺘﻪ ﺷﺪ . در ﻧﻮر ﻣﺘ ﯿﻦ ﺤﺮک ﻣﺎﺷ و در ﻣﺴ ،ﯿﺮ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﯽﮔﻠ یﻫﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ . ﺧﻮرد ﯽﻣ از ﭼﻨﺪ ﻣﺤﻞ و ﮐﻮﭼﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯿﻢ ﮔﺬﺷﺘ و در ﻣﺤﻮﻃﻪ یﺑﺎز ی در ﮐﻨﺎر ﺧﺎﻧ ا یاﻪ ﯾﺴﺘﺎدﯾﻢ . ﻧﻮر ﻣﻬﺘﺎب ﺧﺎﻧﻪ ﯾﻪ را ﺳﺎ ﻫﺎ دار ﻧﺸﺎن .دادﯽﻣ اﺳﻼم ﮔﻔﺖ : - ، ﯿﺪﯾﻢ رﺳ و ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ در ﺟﺎ ی اﻣﻦ ﻫﺴﺘ ا .ﯿﺪ ﺑﻠﻮچ یﻫﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﯾﻨﺠﺎ ا یﻫﺎ ﯾﺮاﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﭘﻨﺎﻫﻨﺪه ﺷﺪ آنﺑﺎ ؛ اﻧﺪه ﻫﺎ آﺷﻨﺎ ﻫﺴﺘ .ﯿﻢ از ﻣﺎﺷ ارد وو ﯿﺎده ﭘ ﯿﻦ .ﯾﺪﺷﻮ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺳﺎ ک ﯿﻢﻋﻈ و ﯿﺪ رﺷ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻤﺎم اﻣﻮاﻟﻤﺎن را ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ . اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﭼﻬﺎ ﯾﻮاری د ر ﭘﺎ ی ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯿﺎطﺣ ﻢ وﯿ ﮔﺬاﺷﺘ در ﻧﻮر ﻟﺮزان ﺷﻤﻌ ﺑ ﯽ ﻪ دﻧﺒﺎل اﺳﻼم وارد اﺗ ﯾﮏ. ﻢﯾﺷﺪ ﯽﺎﻗ آن ﯽ ﭼﺮاغ ﻧﻔﺘ اﺗﺎق را روﺷﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد . اﺗﺎق ﹰ ﺑﺰرگ و ﺑ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻪ ﻃﻮل ﻫﺸﺖ ﻣﺘﺮ و ﻋﺮض ﻣﺘﺮ ﺳﻪ ﯿﺮﻏ ﺑﻮد. از در ورود ﹺ ﮐﻪ ﯽ ﮐﻮﺗﺎﻫ ی داﺷﺖ ، ﭘﻨﺠﺮه ﯾﻮار در د یا ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻌﺒ ﯿﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﮐﻮران و ﺟﺮ در. ﺪﺷﯽﻣﻫﻮا ﯾﺎن ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ و ﹰ ﺗﻘﺮ ﯾﺒﺎ وﺳﻂ اﺗﺎق ، ﻣﺮد ﺑﻠﻮچ ﻣﺴﻦ و ﺳ یاهﭼﺮد ﯿﺎه ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﯿﺪﺳﻔ یﻫﺎ ﯿﻞﺳﺒ . ﺑﺮ ﺻﻮرت ﺗ ﯿﺮه اش . ﺖداﺷ ﯽﺧﺎﺻ یﺟﻠﻮه ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ و ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ دﺳﺖ یﺑﺮا و ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﻧﺸﺴﺘﻦ در ﺟﺎ یﺟﺎی اﺗﺎق اﺷﺎره . ﮐﺮد ﺟﻮان ﻫﺠﺪه، ﻧﻮزده یﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﯽ ﺧﻮش ﻗﺎﻣﺘ ﯾﺒﺎ ﺻﻮرت ز و ﻣﺮداﻧﻪ وﻟ ﯾﮏﻧﺰد م، ﻣﻐﻤﻮ ﯽ ﺑﻪ او ﻧﺸﺴﺘﻪ . ﺑﻮد ﭘﺎ ﺑﻪ ﯽ ﺑﻠﻮﭼ یﺷﻠﻮار داﺷﺖ؛ ﭘ ﯿﺮاﻫﻨﺶ ﺑﻮد دار ﯾﻘﻪ و ﺷﺐ ﮐﻼﻫ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻫﻢ ﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد دو . ﭘﺴﺮک ﻫﻔﺖ ، ﻫﺸﺖ در ﯿﺰ ﺳﺎﻟﻪ ﻧ اﺗﺎق ﺑﻮدﻧﺪ. در ﺳﻘﻒ اﺗﺎق .ﺷﺪﯽﻣ ﯾﺪه د ﯽﭼﻮﺑ ﯿﺮﺗ یﻫﺎ ﺳﺘﻮن ﯾﻮار د ﯽﮔﻠ ﻫﺎ و ﺻﺎف . ﺑﻮد اﺗﺎق ﯿﻦﯾ در ﭘﺎ ، ﺗﻌﺪاد ه ﻫﺸﺖ ﺗﺎ د ﻟﺤﺎف ﺑ رﻧﮓﻪ یﻫﺎ ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﺗﻨﺪ ﺗﺎ ، ﺷﺪه و ﻣﺮﺗﺐ ﺑﺮ رو ی ﻫﻢ ﻗﺮار داﺷﺖ ﮐﻪ ﺣﺎل ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺎه ﺑﺮا ﮔﯿﻪ ﺗﮑ ی ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻣﺎ ﺑﻮدﻧﺪ در . دو ﯾﮑﯽ، یﺟﺎ اﺗﺎق ﯾﯽﻫﺎ ﻋﮑﺲ ﺑﻪ ﻗﻄﻊ ﮐﻮﭼﮏ ر زا ،ی ﺿﺎ ﭘﻬﻠﻮ ﭘﺴﺮ ﻣﺤﻤﺪ رﺿﺎ ﺷﺎه ﮐﻨﺎر در .ﺷﺪﯽﻣ ﯾﺪه د ، ﻟﺤﺎف ﻫﺎ ﹰ دروﻧﺸﺎن ﺗﻔﻨﮓ ﺑﻮد دو ﻗﺎب ﺗﻔﻨﮓ ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ ، ﯾﻮار دﻪ ﺑ داده ﯿﻪ ﺗﮑ ، ﺑﻪ ﭼﺸﻢ یﻫﻮا . ﺧﻮرد ﯽﻣ اﺗﺎق ﯿﻦ ﺳﻨﮕ ﯿﺎر ﺑﺴ ﺑﻮد و ﺑﻮ ی ﻣﺨﺼﻮﺻ ﯽ ﻣﺸﺎم را . زرد آﯽﻣ از اﺳﻼم ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم - ﯽﻣ ﯾﺎآ ﺷﻮد آن ﭘﻨﺠﺮه را ﺑﺎز ﮐﺮد ؟ ۱۷۳
یاه ﭘﺮد ﯿﺘﯽﮔ
Made with FlippingBook Annual report