Goriz Nakhasteh
ﺷﺪ
ﻧﻤﯽ ،ﯾﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد
ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ دور ،
ﻫﻤﺎن ﮐﻪ در
از ﮔ ، ﻓﺮاﻣﺮز ﯾﯽﺪا و ﺧ ﯿﺘﯽ
ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗ ﺑﺎ ﮐﻪ ﯽ
آن ﺻﺪا ﺑﻪ .ﯾﻢﺷﺪ ﯾﮏﻧﺰد ﻫﺎ
آن ﻫﺎ را ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ و دوﺑﺎره ﻧﺰد ﺎن ﺑﺮو ﺷ .ﯾﻢ ﻧﺎﭼﺎر ﮔﯿﺘﯽ را ﺻﺪا زدم . ﺑﺎ ﺷﻨ
ﯿﺪن
- ؟ﯿﻢ ﭼﻪ ﮐﻨ
ﺧﺎرج ﺷﺪه ﺑﻮد و در ﺣﺎﻟ از ﯾﮕﺮ د ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺎلﺧ ﮐﻪ ﯽ
در ذﻫﻨﻤﺎن ﯾﺮان ا زا . ﺑﻮد
ﺳﺆال ﯾﻦا
ﯾﻢ
ﺗﻨﻬﺎ و و ﮐﺲﯽﺑ
ﺑﻪ دﺳﺖ ژاﻧﺪارم و ﭘﺎﺳﺪار ﻣﺘﻌﺼﺐ در اﻣﺎﻧ در ﺳ ﯿﻢ، ، ﯿﺎﺑﺎن در ﺑ ،ﺷﺐ ﯿﺎﻫﯽ
ی ﮔﺮﻓﺘﺎر
ﭘﺎ ﺧﻮد را ﺳﺮ
ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد .ﯾﻢ ﺧﺴﺘﻪ و ﮔﺮﺳﻨﻪ وﻧﺎﺗﻮان ﯿﻢ داﺷﺘ ﯽﺳﻌ ،
ﯿﻞﺳ ﯽﻤﺣﺘ ﺧﻄﺮ ، ﺑﺎ هﺎ ﺳﺮﭘﻨ ﯽﺑ
و ﻣﺮﻃﻮب ﻣﺎ ، ﺑﺮ ﻧﺎراﺣﺘ ﻫﺎ ﯽ
و ﻟﺒﺎس ﯿﺲﺧ یﻫﺎ
ﯿﺎﺑﺎن ﺷﺐ ﺑ
و ﻓﮑﺮ ﭼﺎر ﻣ. ﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ
ﻧﮕﻬﺪار
ﯾﻢ یﺳﺮﻣﺎ .ﯿﻢﮐﻨ یاه
ﺑﭙﻮﺷﺎﻧ .ﯿﻢ
ﺷﺪه، ﺧﻮد را ﺑ
ﺑﻪ ﻫﺮ
آن ﻗﺪر ﻫﻮا ﺳﺮد اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ و ﺻﻮ ﯿﭽﯿﺪﯾﻢ ت ﭘ ر
اﻓﺰود ﯽﻣ
ﯿﺸﺘﺮ
ﯾﺪ یﯿﻠﻪ وﺳ
ﯾﻢ
ﻫﻤﺮاه
آﻧﭽﻪ داﺷﺘ ﭘﻮﺷ ،ﯿﻢ
ﯽ ﮐﻮﭼﮑ
یﯿﭽﻪ ﻗﺎﻟ ﯾﯽﺪاﺧ یآﻗﺎ .
ﯽ و ﺣﺘ ، ﯿﺪﯾﻢ
ﺧﻮد را در ﻣ ﯿﭽﻪ ﻗﺎﻟ ﯿﺎن
از ﺑﺎﻻ
ﻃﺮف ﻗﺎﻟ را ﯿﭽﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ
اﺷﺖد دو یﻫﺎ ﯾﺸﻪ ر .
یﺗﻨﻪ
ﯽﻤﺘﺴو ﻗ ، ﮔﺮه زد
ﻣﺤﻔﻮظ ﺑﺪاﻧ .ﯿﻢ
از آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮد را از ﯿﺒﺎت ﺗﺮﺗ ﯾﻦ ﺑﺎ ا ﺗﻮاﻧﻢ را از دﺳﺖ داد ام. ه
ﺳﻮز ﺳﺮﻣﺎ ﺑ
ﮔﺮم ﻧﮕﺎه داﺷﺖ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺑﺎ ﯽﻣ
ﯿﺸﺘﺮ
ﯽوﻟ ، ﯽﺧﻮاﺑ ﯽﺑ
ﹰ ﻗﺎدر ﺑﻪ ا واﻗﻌﺎ ﯾﺴﺘﺎدن ﻧﺒﻮدم ﻫﺮ .
و ﮔﺮﺳﻨﮕ
ﯽ
ﺑﻬﺘﺮ و ﺧﻮش ﺗﺮ از ﮔﺮم ﮐﺮده ﺑﻮد ، ﺑﺨﻮاﺑﺪ ، ﺳﺮﻣﺎ ﺑﻪ او
ﺎ آن ﺳﻪ ﺗﺎ
ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﻢ ﺑﺰﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎدن و ﻧﻘﺶ ﺑﯿﺎﺑﺎن ﺷﺪﻧﻢ ﹰ ﻣﺴﻠﻤ . رﻓﺖ ﻣﯽ
ﯽﺣﺎﻟ ﯾﮕﺮ د ی
ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ ، ﺗﺎ ﺣﺪ
ﻣﺨﺘﺼﺮ
ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺗﻤ ﺎم ﻟﺒﺎس ﺧﻮاب دراز ﮐﺸ ﯿﺘﯽﮔ. ﯿﺪ در آرزو
ﻣﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ .
ی
ی
یﻫﺎ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﻧﮕﺮان از ا ﮔﺮ ﮐﻪ ﯾﻦا
ﺗﺸﮏ اﺑﺮ
ﻓﺮاﻣﺮز
ی
ی
یرو
ﮐﻪ او ﺑ ﻣﺘﺮ ﯿﻢﻧ ، داﺷﺖ ﯾﺮزﻪ و ﻫﺮ ﮐﺪام در ﺟﻬﺘ
ﺗﺸﮏ
ﺑﺎ او ﺣﺮف آن . زدﯽﻣ ﯾﮏاز ﯿﺶﺑ ﻓﺮاﻣﺮز وﺳﻂ ﺗﺸﮏ اﺑﺮ
ﺻﺪﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺪ زد ، ﺑﻪ او ﻧﺰد .ﺷﺪ ﯾﮏ
یاﺑﺮ
ﻣﺘﺮ و ﻫﺸﺘﺎد ﺳﺎﻧﺖ ﻗﺪ و ﻗﺎﻣﺖ داﺷﺖ .
ﻣﺘﺮ ﺑ ﯿﻢو ﻧ ﯾﮏ در ﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ در ، ﻧﺒﻮد ﯿﺸﺘﺮ
ﻗﺮار دا
ار ﯾﺸﺎن ﺳﺮﻫﺎ
دﯾﺪم ﮔﯿﺘﯽ و
ی
ﻓﺮاﻣﺮز
از ﻃﻮل ﺗﺸﮏ
ﯽ
دﻧﺪ
ﺧﻮد را ﺟﻤﻊ ﮐﺮده و ﭘﺎﻫﺎ را ﺑﻪ ﺷﮑﻢ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ اﻧﺪ. ه ﮔﯿﺘﯽ ﮐﺖ ﮐﻠﻔﺘﯽ را ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ و ﺧﻮدش ﮐﺸ هﺪﯿ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺣﺮارت ﺗﻨﻔﺲ ﺧﻮد را ﮔﺮم ﻧﮕﺎﻫﺪار ﯾﯽﺪاﺧ .ﺪﻧ ﯿﻦزﻣ ی در رو ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﻦا از . ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺑﺮوﻧﺪ و از ﺳﺮﻣﺎ ﺧﺸﮏ ﺷﻮﻧﺪ ، ﻫ دﻟﻢ ﺑﻪ ﺮاس اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﻓﺮاﻣﺮز ﺻﻮرت ﻣﺮﻃﻮب در اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﯿﭽﻪ ﻗﺎﻟ ی ﭘﺎﻫﺎ را ﺟﻤﻊ ﮐﺮده ﺑ و ﻪ ﺣﺎﻟﺘ ﻧﺪاﺷﺘﻢ و ﻗﺪرت و ﺗﻮاﻧ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻏﺶ ﺷﺒ ، ﺑﻮد ﯿﻪ ا ی ﻫﻢ ﺑﺮا ﯾﺴﺘﺎدن
ی ﺑﺮ رو ،
ﹰ ﻇﺎﻫﺮا ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻪ
ﯽ
. ﺑﻮد ﯿﺪن ﺧﻮاﺑ یﺑﺮا ﯾﯽ ﻣﻦ ﺟﺎ
ﯽﺑﺎﻗ
ﯽ
ا ﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﺗﺎ
ﯽوﻟ .
را ﯿﺸﺘﺮ ﺑ ی و زﺟﺮ
آﻓﺘﺎب ﺳﻮزان ، آب ﮔﻞ
ﻘﺪرﻣﺎن ﺑﻮد ، ﯿﺎﺑﺎن در ﺑ ؟
ﻣﭼﻪ ،ﯾﻢ ﻣﺎﻧﺪﯽﻣ ﺻﺒﺢ زﻧﺪه
آﻟﻮد
ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ
و او را ﺑ ﯾﺎ ؛ ﮐﺮدم ﯿﺪار
اﺑﺘﺪا . ﺟﺎن ﺑﺎﺧﺘﻦ ﻧﺰد ﺧ ﺘﻢ، ﻓر ﯾﯽﺪا
ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮدن ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻫ ﺑﻪ ﻮش آوردم : ﮔﻔﺘﻢ .
ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨ .ﯽ ﺑﻤﺎﻧ ﯿﺪار و ﺑ ﯽ دور ﭘﺸﺖ و ﺳ ﯿﻨﻪ اش ﺑﺎ ﺣ و ﺑﻮد
ﯾﺪﺑﺎ . ﺳﺮد اﺳﺖ
ﯿﻠﯽ ﻫﻮا ﺧ
- ،ﺟﺎن ﯾﯽﺪاﺧ
ﺑﺎﻻﺧﺮه
ﻣﺮا ﻧﮕﺎه . ﮐﺮدﯽﻣ
و ﻧﺎﭼﺎر ﻧﺸﺴﺖ ﻪ ﺑ ﯿﭽﻪ ﻗﺎﻟ .
ﻧﺎراﺿ
ﯿﺮت
ﯽ
: ﮔﻔﺖ
؟ﯿﻢ ﭼﮑﺎر ﮐﻨ
-
۱۷۹
Made with FlippingBook Annual report