Goriz Nakhasteh
ﺑﺎ ﻣﻦ
ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮد اﻓﻐﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ا . ﻧﺰد ﯽﺣﺮﻓ ﯾﮕﺮ و د ﯾﻢﮔﻮﯽﻣ ﮐﻪ ﭼﻪ
ﻓﺮاﻣﺮز
وﺿﻊ
ﺣﺮف زد. ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ ﻧﺸﺎن ﯽﻣ داد ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﺗﺮد اﺳﺖ ﯾﺪ . ﺑﺎ وﺟﻮد ا ﮐﻪ ﯾﻦ ﻣﺮد ﻻﻏﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﻧﺸﺴﺘﻦ و ﻋﺒﺎ را ﺑﻪ ﺳﺮ و ﺑ ﻪ دور ﺧﻮد ﻗﺮار دادن ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﺎ ﯾﺎدیز ی
ﯽوﻟ ، ﺑﻮد ی
را اﺷﻐﺎل
ی
ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد . اﻟﺒﺘﻪ او ﻫﻢ ﻣﺮﺗﺐ ﺣﺮﮐﺖ ﺷﺪ. ﯽﻣﺟﺎ ﻪﺟﺎﺑ ﮐﺮد و ﯽﻣ
ﮐﺮد
یﻫﺎ ﺳﺎ ک ی ﺑﺮ رو ﯾﯽ و ﮔﻮ ه ﺑﻮد
ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﭘﺎ ﻪ ﺑ و ﭘﺎ ﺷﺪﯽﻣ
وﻟﯽ ﺗﻤﺎم ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ در زﯾﺮ ﻋﺒﺎ ﺑﻮد . ﻻﺑﺪ او ﻫﻢ ﻣ ﺜ ﯾﮏ ﻞ ﻣﺎ از
ﺧﻄﺮ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻧﺰد ،ﯾﻢﺷﻮﯽﻣ ﯾﮏ
ﻣﺎ ﮐﻪ ﺧ ﯽﺑ ﯾﮕﺮ د ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺎل
. ﮐﺮدﯽﻣﺟﺎ ﻪ ﺧﻮد را ﺟﺎﺑ
ی و ﻫﻤﻪ
ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﺴﺖ.
از ﺳﺮﻋﺖ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪ و ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﮐﻨﺎر راه رﺳ ﯾاهﯿﺪ ﻢ و ﻗﺮار اﺳﺘﺮاﺣﺘ
اﺣﺴﺎس ﮐﺮد
ﺣﻮادث را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘ ﺎ ﮔﻧ ،ﻢﯾاﻪ ﯾﮕﺮ د ﺑﺎر ﻬﺎن
ﯾﻢ
ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮔﺮد ﺑﻪ ﺧ .ﯾﺪ ﯿﺎﻟﻤﺎن آﻣﺪ ﺑﻪ ﻗﻬﻮه
ﯾﮕﺎﻫﯽ ﺟﺎ
ﯽ
یاﻪﺧﺎﻧ ﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧ
ﮐﻪ ﭘﺎﺳﭙﻮرت ﻣﺎ یﻫﺎ
ﮐﻨﺎر ﺟﺎده رﻓﺖ ﯾﺪﯾﻢ د ، و
ﻪ ﺷﺪ و ﺑ داﺧﻞ اﺗﺎق
اﺳﻼم ﭘ ﻧﺸﺎن ﺑﺎر د ، دﻫﺪﯽﻣ
ﯿﺎده
ﯽوﻗﺘ ﯽوﻟ
: ﯿﺪم
اﺣﺴﺎس ﺧﻄﺮ ﭘﺮﺳ ؛ﯾﻢ ﮐﺮد
را ﺑﻪ ﻣﺮد
ﯾﮕﺮ
ی
- ،ﯿﻢﻋﻈ ﺑﺎز ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﺪه ؟
آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ : - ا
ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ؛ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺎ را ﺳﺮﮐﯿﺴﻪ ﮐﻨﻨﺪ . در ﮐﻨﺎر آن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ . ﺑﻌﺪ ﻣﺜﻞ
ﺗﻔﺘﺎن دارد،
ﺟﻠﻮ
ﯾﻨﺠﺎ یﻤﺮه ﻧ ﯿﻦ ﭼﻮن ﻣﺎﺷ
ﯾﻦ در ا ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺮد اﻓﻐﺎن ﻫﻢ از واﻧﺖ ﭘ ﯾﺪمدﺷﺪ. ﯿﺎده ﮐﻪ در ﺣﺎل دﻋﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺮز ، ﻟﺐ ﭼ . ﮔﻔﺖﯽﻣ ﯿﺰی
ﯽﮐﺴ
از ﻣﻌﻤﻮل ﭘﺲ از
در وﺿﻊ ﺑﺪ و ﺧﻄﺮﻧﺎ ﮐ ﻧ ﯽ ﯿﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﭼﺎر از ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻪ آن ﻣﺄﻣﻮر ﺷﺪه ، دارد ﭼﺎﻧﻪ ﻣ زﻧﺪ. ﯽ ﹺ ﹺ ﺗﻮﻗﻒ ﯾﺎدﺗﺮ ز
ﻧﺸﺎن ﮐﻪ دادﯽﻣ
ﯿﻢﻋﻈ ی ﺧﻮﻧﺴﺮد
و ﻋﻠﺖ
اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻪ اﺳﻼم رﻗﻢ ﭘﻮﻟ ﺳﺮ
ﯾﻦا
ﯽ
ﮔﻔﺖ و ﻧﮕﺎه ﻋﻈ آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ :
ﮔﻮش ﻋﻈ ﯿﺰیﭼ ﯿﻢ
اﺳﻼم ﺧﻨﺪه ﮐﻨﺎن
رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺘ آن ﯽ . ﺷﺪﻧﺪ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﺳﻮار ﻫﺎ
ﯿﻢ
در
ﯿﻢﻋﻈ . ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺮد اﻓﻐﺎن ﺷﺪ . ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ او ﻫﻢ ﺳﻮار ﺷﺪ و ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
روﭘﯿﻪ ﺑﯿﺨﻮد ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ .
ﭼﻬﺎرﺻﺪ
-
- ﻓﺪای ﺳﺮﺗﺎن . .. - ﮐﻪ در واﻗﻊ ﻓﺪا ﻣﺎن ﺑﻮد ﺧﻮد ﺳﺮ ی
و داﺷﺘﻪ و ﻋﻈﯿﻢ
ﻓﻬﯿﻤﺪﯾﻢ اﻓﻐﺎن ﻣﺮد
ﺑﻌﺪ .
ﺣﺸﯿﺶ ﻫﻤﺮاه
ﻗﯿﻤﺘﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﭘﺎﻧﺼﺪ . ﺑﻮد روﭘﯿﻪ
اﺳﻼم ﮐﻪ اﻧﺪﻪ ﮔﺮﻓﺘ او از را آن
ﻫﺎ و ﺳﺮﺑﻨﺪ ﻫﺎ ﻣﺮﻃﻮب ﺷﺪه ﺑﻮد . ﺣﺮﮐﺖ
رﻓﺖ و ﻧﻢ ﻧﻢ ﺑﺎران ﻟﺒﺎس .ﯾﺪ ﺑﺎرﯽﻣ
ﻪ ﻫﻮا رو ﺑ ﯽﻣ ﯽ ﺗﺎرﯾﮑ
راه ﻣﺎﺷ
اﺣﺴﺎس ﮐﻨ ﯿﺎن در ﻣ .ﯿﻢ
ﻏﺮوب و ﺷﺐ را ﯿﺸﺘﺮ ﺑ
ﺑﺎﻋﺚ ﯽﻣ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎ و ﺧﻨﮑ
ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﯾﻊﺳﺮ
ﯿﻦ
ﯽ
از درﺧﺖ و ﺳﺒﺰه ﯾﺪه د ﯿﺎه و ﮔ
ﺷﺪ و واﻧﺖ ﺑﻪ راه اداﻣﻪ داد ﻪﺟﺎﺑ .
ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد . ﻣﺮد اﻓﻐﺎن ﯿﺎده ﭘ
ی ﺟﺎ آﺛﺎر
ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺻﻌﻮد
ﺑﻪ ﺳﻮ
رود و از ﭼﻨﺪ ﭘ
ﮐﻪ ﻣﺎﺷ ﯽﻣ ﯿﺶﭘ ﯾﯽ ﺳﺮﺑﺎﻻ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧ .ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ ﯾﮏﻧﺰد ﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ : ﮔﻔﺖ ﯿﻢﻋﻈ ﯽوﻟ . ﺧﻮرد ﯽﻣ
ﭼﻨﺪ ﺟﺎ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد
. ﺷﺪﯽﻣ از ﺑ . ﮐﻨﺪﯽﻣ
ی
ﯿﭻ
ﯿﻦ
ﯾﻢ
ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻔﺖ ﻏﺮوب ﺑﻮد و ﻫﻮا
ﺧﺎرج و ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ
ی
ﯿﺎﺑﺎن
ﯾﮏﺗﺎر . در دور دﺳﺖ ﮔﺎه ﮔﺎه ﻧﻮر
ﯽﺮاﻏﭼ
دو ﺳﺎﻋﺘ .ﯾﻢ ﺑﺮو ﯾﮕﺮ د ﯽ
- ﻫﻨﻮز ﺗﺎ ﮐﻮ ﯾﺪ و ﺑﺎ ﯾﻢ دار ﯾﺎد راه ز ﯾﺘﻪ
۱۹٥
Made with FlippingBook Annual report