Goriz Nakhasteh
از ﺗﺮاس
اﻟﻘﺪس ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ. ﻣﻦ و ﮔ
از ﺣﻈ
ﺑﺎ اﺣﺘ
ﯾﮏ ﯾﯽ و ﺧﺪا
ﯿﺘﯽ
ﯿﺮة
ﯿﺎط
ﯽﺳﺎﻋﺘ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﮐﻮه ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣ و آﻣﺪﯽ
ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣ ﮐﺮدﯾﻢ ﯽ . در ﺳﻤﺘ ﻣﺤﻘﺮ و ﮐﻮﭼﮏ و ﻧ
ﯿﺮة ﺣﻈ اﻟﻘﺪس ﺷﻬﺮ را ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ در وﺳﻌﺖ د ﺳﺒﺰ در داﻣﻨﻪ اش، و در ﺳﻤﺖ د ﯾﯽﻫﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﯾﮕﺮ درﺧﺖ
ﯽ
ﯾﺪ
از ﻣﺴﺎﺟﺪ.
یآﺛﺎر ﯿﺰ
یﻫﺎ
ﺑﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﯽ، ﯾﺧﺪا و ﻓﺮاﻣﺮز ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻠﻤﺎن ﯾ وﺳﺎ را در ﺳﺎ ک ﻫﺎ ﻗﺮار دادﯾﻢ، و آﻣﺎده ی رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﻋﺰﯾﺰی ﺷﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﻫﺎر ﻣﻬﻤﺎﻧﺶ ﺑﻮدﯾﻢ. ﻧﺰدﯾﮏ ﻇﻬﺮ آﻣﺪ و ﺑﺎ روی ﮔﺸﺎده و ﻣﺤﺒﺖ ﻓﺮاوان در ﺑﺮدن ﺳﺎ ک ﻫﺎ ﮐﻤﮑﻤﺎن ﮐﺮد. ﺑﺮ ﺳﺮ و روی ﺑﯿﺪارﻫﺎ ﺑﻮﺳﻪ زدﯾﻢ و ﺑﺪرود ﮔ ﻔﺘﯿﻢ. از دﯾﮕﺮ ﻋﺰﯾﺰان ﻣﻘﯿﻢ در ﺣﻈﯿﺮة اﻟﻘﺪس ﻧﯿﺰ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮدﯾﻢ و ﺳﻮار ﺑﺮ ﻣﺎﺷﯿﻦ آن ﻋﺰﯾﺰ، راﻫﯽ ﺧﺎﻧﻪ اش ﺷﺪﯾﻢ. ﻫﻤﺴﺮش د ر زﻣﺎن ورود ﻣﺎ در ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺒﻮد. ﻣﺎدر ﭘﯿﺮش ﮐﻪ زﻧﯽ ﺳﺎﻟﺨﻮرده ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎی ﺳﭙﯿﺪ و اﻧﺪام و ﺻﻮرﺗﯽ ﻓﺮﺑﻪ ﺑﻮد و ﻗﯿﺎﻓﻪ ای ﺧﻨﺪان داﺷﺖ، ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﮔﻔﺖ و ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﯾﻤﺎن ﻫﺎ دﺳﺖ را در دﺳﺘﺶ ﻓﺸﺮد. ﮔ را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ ﯾﺰدی ﯿﺮﯾﻦﺷ ی ﮐﻪ ﺳﺎل ﻫﺎ اﻗﺎﻣﺖ در ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن آن را ﺗﻐ
ﯿﯿﺮ
ﯿﺘﯽ
ﺑﻌﺪ ﻫﻤﺴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻢ
ﮐﺮد. دﻗ ایﯿﻘﻪ
راﻫﻨﻤﺎ
و ﺑﺎﺻﻔﺎ
ﻧﺪاده ﺑﻮد، ﻣﺎ را ﺑﻪ اﺗﺎق ﭘﺬ ﯿﺰ ﺗﻤ ﯾﺮاﯾﯽ
ﯾﯽ
ﯾﯽ
ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﺶ
ﯾﻦ ﻣﺎ و ا
و ﺧﻮﺷﺮو ﺑﻮد، ﺑﻪ اﺗﺎق آﻣﺪ و ﺧﻨﺪان و ﺧﻮﺷﺤﺎل از د
ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻤ ﺟﻮان ﯽ
ﯾﺪن
ﺑﺎ ﺻﻔﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺧ ﻫﺎﺳﺖ لﺳﺎ ﮐﺮدیﯽﻣ ﯿﺎل
آن ﻋﺰ
اﻇﻬﺎر ﺳﺮور ﮐﺮد. آن ﻗﺪر ﻫﺮ ﺳﻪ
ﯿﻢ، ﻫﺴﺘ
ﯾﺰان
ی
دوﺑﺎره دﺳﺖ داده اﺳﺖ. ﻣﺎدر در ﻫﻤﺎن ﻓﺮﺻﺖ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺎ
دوﺳﺖ ﺑﻮده ﯾﻢا و ﭘﺲ از ﻣﺪﺗ ﯾﺪار د ﯿﻖ ﺗﻮﻓ ﯽ، دوران ﮐﺮد، ﯽرا ﻣ ﯾﺮﯾﻦ د یﻫﺎ داﺷﺘﻪ، ﺗﻌﺮ ﯽﻣ ﯾﻒ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺷﻮﺧ زﺑﺎن ﺷ ﯾﺖﺣﮑﺎ ﯿﺮﯾﻦ
و از ﺷﻮﻫﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﺎﻟ ﯿﺎتﺣ ﯿﺶﭘ ﯽ و ﺧﻨﺪه ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﻣﺎ را ﺑﻪ وﺟﺪ و ﺳﺮور ﻣ آورد ﯽ ﺷﮑﺮ ﺑﺎر ﺰارﻫ.
ﯽ
ﻗﺸﻨﮓ را ﮐﻪ ﺑﺮ
و ﻣﻔﺼﻞ ﻣﻄﺒﻮع،
اﯾﺮان از ﺳﻼﻣﺖ ﻧﺎﻫﺎر . اﯾﻢ ﺷﺪه ﺧﺎرج
و زﻧﺪه ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﻣﯽ را ﺧﺪا
یﺳﻔﺮه و
داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ اﻧﻮاع ﻏﺬاﻫﺎ
ﮔﺴﺘﺮده ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ و ﻫﻤﺴﺮش ﺳﻌ
و ﭘﺮآب و رﻧﮕ ﺳﻔﺮه داﺷﺘﻨﺪ، ﺑﺨﻮر ﺑﻪ ﯾﻖدﻗﺎ ﯾﺎدﻣﺎدﻧﯽ
ﯾﯽ
ﯽ
ﯽ
ﹰ ﭼﻪ ﻧﺎﻫﺎر ﻟﺬ و واﻗﻌﺎ ﯾﺬی ! ﭼﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪاران ﯾﺰیﻋﺰ ! ﭼﻪ ﺳﺎﻋﺎت و
و ﺑﭽﺸ
ﯿﻢ،
ﯾﻢ
زودﮔﺬر ! ی
ﯽوﻟ
ﮔﻔﺘﮕﻮ، ﺧﺒﺮ دادﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺖ د از ﯾﮑﯽ ، ﯾﮕﺮ
و ﺑﻌﺪ از اﻧﺪﮐ
ﭘﺲ از ﺻﺮف ﻧﺎﻫﺎر و ﭼﺎ
ﯽ
ی،
اﻋﻀﺎ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﮐﻪ در ﻣﺤﻞ ﺻﺎﺣﺐ اﺳﻢ و رﺳﻢ و اﻋﺘﺒﺎری ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﻤﺎن ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻊ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ و ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ی ﺳﻮار ﺷﺪن و اﻃﻤﯿﻨﺎن ﯾﺎﻓﺘﻦ از ﺳﻔﺮ، ﻫﻤﺮاه و ﻣﺴﺎﻋﺪ و ﯾﺎرﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ. ﺧﺎﻧﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺎز ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻟﺒﺎس ﺷﮑﻼﺗﯽ رﻧﮓ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎﻧﯽ و آن ﺧﻨﺪه ﹺ ی ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺻﻮرت ﺟﺬاﺑﺶ وارد اﺗﺎق ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ: - اﻓﺴﻮس ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯿﻢ زﯾﺎد ﻣﻬﻤﺎﻧﺪار ﺷﻤﺎ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﯿﻢ. وﺿﻊ ﺷﻤﺎ ﻫﺎ ﻃﻮری اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﻪ ﮐﺮاﭼﯽ ﺑﺮﺳﯿﺪ، ﮐﺎرﻫﺎ راﺣﺖ ﺗﺮ روﺑﻪ راه ﻣﯽ دﻟﻤﺎن ﻣﯽ ﺷﻮد، وا ﺧﻮاﺳﺖ روزﻫﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻮدﯾﻢ.
ی
۲۱۲
Made with FlippingBook Annual report