Goriz Nakhasteh
ﺗﺰاﻧﺰﯾﺖ
ﻓﺮﯾﺪون ﺳﺎﻟﻦ در را
ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﮑﻨﯿﻢ؟ ﮐﺮدم ﻣﯽ ﺧﯿﺎل ﻣﻦ
ﹰ ﻣﯽ ﭼﻪ واﻗﻌﺎ
ی ﺑﻘﯿﻪ و دﯾﺪ ﺧﻮاﻫﻢ
ﺧﺴﺘﻪ و
و ﻣﺨﺘﺼﺮ و ﻗ ﯿﺎﻓﻪ
ﺑﻮدن ﻣﺎ و ﭼﻨﺪ ﺳﺎ ک ﮐﺜ
ﮐﺎرﻫﺎ را او روﺑﻪ راه ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد. ﺷﺮﻗ
ﻫﺎی
ﯿﻒ ﺟﻠﺐ
ﯽ
ﺑﮑﻨﺪ، وﻟﯽ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﺎری
درﻣﺎﻧﺪه ﻣﺎ در آن ﻓﺮودﮔﺎه اﻣﮑﺎن داﺷﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻫﺮ ﻋﺎﺑﺮی را ﻧﺪاﺷﺖ، و اﮔﺮ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ روﯾﻤﺎن ﻣﯽ اﻓﺘﺎد، ﻋﺎدی و ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻮد. دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺗﺮاﻧﺰﯾﺖ ﺑﺮﮔﺸﺘﯿﻢ. ﻓﺮاﻧﮏ در ﺟﯿﺐ ﺲ ﯾﯿﺳﻮ
ی
داﺷﺘﻢ. آن را ﺑﻪ ﺑﺎﺟﻪ ی ﺑﺎﻧﮏ
ﭘﻨﺠﺎه
در ﺳﺎﻟﻦ اﻧﺘﻈﺎر اراﺋﻪ دادم و ﺑﻪ ﭘﻮل داﻧﻤﺎرک ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮدم. از ﺑﺎﺟﻪ ی اﻃﻼﻋﺎت ﭘﺮﺳﯿﺪم ا ﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﻤﺎره ﺗﻠﻔﻦ ﮐﻨﻢ، ﮐﺠﺎ ﺑﺮوم و ﭼﻘﺪر ﭘﻮل ﺑﺮﯾﺰم. راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﺷﺪم، و ﺑﻪ اﺗﺎﻗﮏ ﺗﻠﻔﻦ در ﺳﺎﻟﻦ ﺗﺮاﻧﺰﯾﺖ رﻓﺘﻢ. ﺷﻤﺎره ی ﺗﻠﻔﻦ ﻣﻨﺰل ﻓﺮﯾ ﺪون را ﮔﺮﻓﺘﻢ. ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻮد ﺻﺒﺢ ﺷﺶ روﺷﻦ و ﻫﻮا ﮐﺎﻣﻼ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد. ﺻﺪای آﺷﻨﺎ و ﺧﻮاب آﻟﻮد ﺷﻤﯽ - ﻫﻤﺴﺮ ﻓﺮﯾﺪون ﺑﻌﺪ از ﺳﻪ ﺑﺎر زﻧﮓ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ رﺳ :ﯿﺪ - - ﻪ اﺑﻬ ﺧﺎﻧﻢ، اﻟ . ﯽ ﻣﻦ وﺣﯿﺪ ﻫﺴﺘﻢ. ﯾﮏ ﺑﺎره ﺗﻤﺎم آﺛﺎر ﺧﻮاب از آن ﺻﺪای ﺧﻮب ﻣﺤﻮ ﺷﺪ. ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ: - ﻪ اﺑﻬﯽ! اﻟ ﻗﺮﺑﺎن ﺷﻤﺎ! رﺳﯿﺪﯾﺪ؟ - ﺑﻠﻪ، ﻣﺎ در ﻓﺮودﮔﺎه ﻫﺴﺘﯿﻢ. ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﻫﺧﻮا ﻢ ﺷﻤﺎ را ﺑﯿﺪار ﮐﺮدم. - ای وای! ا ﮔﺮ ﺑﺪ ا ﻧﯿﺪ ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯿﻢ. - ﺷﻤﯽ ﺧﺎﻧﻢ، ﻓﺮﯾﺪون ﺗﻮ ﻓﺮودﮔﺎه ﻧﯿﺴﺖ؟ ﺳﺎﻟﻦ ﺗﺮاﻧﺰ .ﯿﻢ ﻫﺴﺘ ﯾﺖ - ﻧﻪ؛ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ورود ﺑﻪ ﮐﭙﻨﻬﺎ ک، ﺧﻮدﺗﺎن را ﺑﻪ ﮔ ﻫﺎ ﯿﺸﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧ .ﯿﺪ - ا ﮔﺮ ﺑﺎ ورودﻣﺎن ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻧﮑﺮدﻧﺪ؟ - ﺧﻮدﺗﺎن را ﻣﻌﺮﻓ ﺑﮕﻮ ﯿﺪ؛ ﮐﻨ ﯽ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﯾﯿﺪ ﻫﺴﺘﯿﺪ و ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪه ﺷﻮﯾﺪ. ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ ی داﻧﻤﺎرک ﻫﻢ در راه ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺗﺎ دﻗﺎﯾﻘﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﻣﯽ آﯾﻨﺪ. - ای ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺳﺖ ﮐﻪ راه اﻓﺘﺎده. ﺑﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﻓﺮودﮔﺎه ﺧﺒﺮ داده ﮐﻪ ﺷﻤﺎ وارد ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ؛ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ی دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﻫﻤﺮاه ﻣﻨﺸﯽ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ ﻣﯽ - ﻣﺎ ﭼﻪ ﮐﻨ
ﮐﺮون،
اﻟﻮ ﯽﺷﻤ
ی
رﺳﻨﺪ.
ﯿﻢ؟ ی ﺣﺎﻻ ﺗﻮ
ﺑﻪ ﻣﺄﻣﻮر ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﻪ
ﺗﺴﻠﻂ ﮐﺎﻣﻞ دارد، ﭼﻨﺪ ﺑﺎر آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺑﺎ
ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن اﻧﮕﻠ
ﺑﺎ ﺷﻤ
ﯾﺪ
ﯿﺴﯽ
ﯽ
ﯽﺗﻠﻔﻨ
و از او ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮدم. ﮔﻔﺖ: ﺧﻮش ﻧﺸﺎن ﻧﻤ ﻣﯽ ﺗﺎ ﻫﻢ ﺷﻤﺎ . دﻫﻨﺪ ﯽ
اﻧﮕﻠ ﺑﮕﻮ ﯿﺴﯽ ﯾﻦ ﺗﻤﺮ ﯾﻢ،
ﺗﻮاﻧﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ اﺻﺮار . ﮐﻨﯿﺪ
- اﻟﺒﺘﻪ آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ رو - ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ؛ ﺑﺒ .ﺷﻮدﯽﭼﻪ ﻣ ﯿﻨﻢ - ﯿﺘﯽﮔ را ﺑﺒﻮﺳ ﭼﺸﻢ . ﯿﺪ - ﻗﺮﺑﺎن ﺷﻤﺎ. - ﻗﺮﺑﺎن ﺷﻤﺎ... ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ
ی
اﻧﺘﻈﺎرﺗﺎن . ﻫﺴﺘﯿﻢ
۲۳٤
Made with FlippingBook Annual report