Goriz Nakhasteh
ﯿﺴﺖﺑ ﺟﻮان و ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ از اﺑﺘﺪا ﻫﻤﺮاﻫﻤﺎن ﺑﻮد، از آﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﺧﻮد را ﻧﺎراﺿﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد، وﻟﯽ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﯿﺰی ﺑﻪ زﺑﺎن ﻧﯿﺎورد. ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻧﻮﺷﯿﺪن ﻗﻬﻮه دﻋﻮت ﮐﺮد. و ﻫﻔﺖ ﯿﺴﺖﺑ ﯾﺎ
ﻓﺮاﻣﺮز ﮔﻔﺖ:
- ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﮐﺠﺎ رﻓﺘﻨﺪ؟
رﻓﺘﻨﺪ دوﺑﺎره ﺑﺎ ﺲ ﯾﯿر ﺧﻮدﺷﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ.
- ﯾﺪﺷﺎ داﻧﻢ؛ ﯽﻧﻤ
ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ!
- ﻧﮑﻨﺪ
ﻣﺎ را
ﮔﯿﺘﯽ ﮔﻔﺖ: - ﻋﺰﯾﺰم، ﻫﯿﭻ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯽ ﺪﮐﻨ ؛ ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﺒﺎش.
ﮔﻔﺘﻢ:
- ﮐﻪ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی ﻋﺎزم اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﭘﺮﯾﺪ، و ﺣﺪاﻗﻞ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ وﻗﺖ دارﯾﻢ. ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺸﻮد، ﻓﻌﻼ اﺻﺮار ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪن ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. اﯾﻨﺠﺎ ﻓﺮﯾﺪون را دارﯾﻢ؛ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻤﮏ اﺳﺖ. ﻫﺮ ﺳﻪ ﺧﺴﺘﻪ و ﺑ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﯽ و ﻧﮕﺮان، دﻗﺎ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺑ را ﮔﺬراﻧﺪ ﯾﻦ ﺗﺎ ا ﯾﻢ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﺳﺮ و ﮐﻠﻪ
ی
ﯽ
ﯾﻖ
ﺑﻌﺪ ﭘﻠ ﮐﻪ -ﻣﺮد ﯿﺲ
از ﻣﻘﺎﺑﻠﻤﺎن ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ اﺗﺎﻗﮏ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ رﻓﺘﻨﺪ. دﻗﺎ
اﻋﺘﻨﺎ ﯽ ﺷﺪ. ﺑ
آن ﯿﺪا ﻫﺎ ﭘ
ﯾﻘﯽ
ﺗﺸﺮ ﮔﻔﺖ:
اﺳﻤﺶ ﻓﮑﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻢ ﻻرﺳﻦ ﺑﻮد، آﻣﺪ و ﺑﺎ اﺧﻢ و ﻗﺪر
ی
در ا اوﻟﯿﻦ ﺑﺎ . ﺪﯿ ﺑﻤﺎﻧ ﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ را ﺷﻤﺎ ﭘﺮواز
ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮ ﺗﻮاﻧﯿﺪ ﯽﻧﻤ ﯾﻢ،
ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ
- ﯿﻠﯽﺧ
ﯾﺪ
ﻓﺮﺳﺘﺎد .
اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ
ﺧﻮاﻫﯿﻢ
ﻣﺎ را ﺑﻪ ﯿﺲﯾر ﺗﺎن
- ﯾﺎآ ﺗﻘﺎﺿﺎ
ﮔﻔﺘﯿﺪ؟
ی
- ﺑﻠﻪ، اﯾﻦ دﺳﺘﻮر اوﺳﺖ. - ﺧﻮاﻫﻢ ﯽ ﻣﻦ ﻣ ﺧﻮدم ﺑﺎ ا - ﺑﺎ ﻫﻤﻪ درﻣﺎﻧﺪﮔ
ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ.
ﯾﺸﺎن
ﺧﺪا آﮔﺎه اﺳﺖ.
ﭼﻄﻮر اﺻﺮار ﻣ ﮐﺮدم، ﯽ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ
ﯽ
- ﻣﻦ ﺣﺮف
ام.
یﻫﺎ
- ﯾﮕﺮی د یﻫﺎ ﺣﺮف ﯾﺪﺷﺎ
ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ.
، و آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه
ﺗﺄﻣﻞ ﮐﺮد و داﺧﻞ اﺗﺎق ﺷﺪ. ﻣﻦ ﺑﻪ ﮔ ﻓﺮاﻣﺮز و ﯿﺘﯽ
ﺟﻮاﺑﻢ را ﻧﺪاد. ﻗﺪر
ی
آرام آرام دﻋﺎ ﻣ . ﺧﻮاﻧﺪ ﯽ
ﺑﻮد. ﮔ
ﺑﺮ ﺻﻮرت ﯾﻤﺎن ﻫﺎ
ﺗﻠﺦ و ﭘﺮ از
. ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﯿﺘﯽ
ﯾﺄﺳﯽ
یﺧﻨﺪه
ﻧﺎ ﮔﻮار ﯾﺶﺑﺮا ی
ﺑﻮد، و آﻧﭽﻪ ﭘ آﻣﺪ، ﯽﻣ ﯿﺶ ﯿﻦ در ﻋ
ﻫﻤﻪ ﺣﻮادث از ﭘﺎ در ﻧ
ﺟﻮان ﻫﻨﻮز از ا
ﯿﺎﻣﺪه
ﯾﻦ
از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ و از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺎ ﮔﺬﺷﺖ. در ﻣﺤﻮﻃﻪ را ﺑﺎز
ﯿﺠﺎﻧﯽ ﻫ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ. ﻣﺮد داﻧﻤﺎرﮐ ﮐﺮد و از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻓﺮودﮔﺎه ﺧﺎرج ﺷﺪ. دﻗ ایﯿﻘﻪ
ﯽ
آﻣﺪ. ﺑﻪ ﺳﺎ ک ﯾﻤﺎن ﻫﺎ
از اﺗﺎق ﺑ
ﺑﻌﺪ، زن ﭘﻠ
ﯿﺮون
ﯿﺲ
ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﭘﺮﺳ :ﯿﺪ - درون ا ﯿﺴﺖ؟ ﭼ ﻫﺎ ﯾﻦ - ﻟﺒﺎس ﮐﻬﻨﻪ.
۲٤۰
Made with FlippingBook Annual report