Goriz Nakhasteh
ﹰ در ﺣﺎل و روﺣﯿﻪ ﺑﺮاﯾﻤﺎن ﺗﺎزﮔﯽ ﻧﺪاﺷﺖ، ﺧﺼﻮﺻﺎ ای ﮐﻪ ﺑﻮدﯾﻢ. اﻣﺎ ﻣﯽ دﯾﺪم ﮐﻪ از ﺷ ﻓﺮاﻣﺮز ﯿﺮون ﺑ ﯿﺸﻪ را ﻧﮕﺎه ﻣ ﮐﻨﺪﯽ و ﻫﻤﻪ ﭼ ﯾﺶ و ﺑﺮا ﯿﺰ ﺟﺎﻟﺐ و ﺗﺎزه اﺳﺖ. ا ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﯽوﻗﺘ ﯾﺴﺘﺎد، ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮرﺷﺎن از ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ ﺳﺎ ک ﻫﺎ را ﺑﺮداﺷﺘ و ﻫﻤﺮاه زن ﭘﻠ ﺑﺎ ﯿﺲ داﺧﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﺷﺪﯾﻢ. ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ورود ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن، ﺑﻪ رﺳﻢ ادب، ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪم ﺗﺎ زن ﭘﻠﯿﺲ ﻣﻘﺪم ﺑﺮ ﻣﻦ وارد ﺷﻮد، وﻟﯽ او ﻧﺎراﺿﯽ از اﯾﻦ ﻋﻤﻞ، ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ: - ١٨ . Thank You ﹸﻠﻘﺶ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ وﻟﯽ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺳﻮار آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺷﻮﯾﻢ، از ﺗﻌﺎرف ﻣﻦ ﺧ ﮔﻮﻧﻪ وﻗﺖ ﻫﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﺒﺎدی آداب ﺑﺎﺷﻢ، و ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ دﺳﺘﻮر ﭘﻠﯿﺲ را اﺟﺮا ﮐﻨﻢ. ﻧﺎﭼﺎر ﻗﺒﻞ از اﯾﺸﺎن ﺳﻮار آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺷﺪم. ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮی ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ی ﺳﻮم ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن رﻓﺘﯿﻢ. ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺮد ﮐﻪ زودﺗﺮ از ﻣﺎ ﭘﯿﺎده ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺳﻮم رﻓﺘﻪ ﺑﻮد، ﻣﻘﺎﺑﻞ در آﺳﺎﻧﺴﻮر در اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺎ ﺑﻮد. در ﺷﺪه و ﺑﺎ آﺳﺎﻧﺴﻮر ﻗﺒﻼ اﺗﺎﻗﺶ را ﺑﺎز و ﻣﺎ را ﺑﻪ داﺧﻞ آن ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﺮد. ﺻﺪای ﺻﺤﺒﺖ ﻓﺮﯾﺪون را ﺑﻪ زﺑﺎن داﻧﻤﺎرﮐﯽ از اﺗﺎق دﯾﮕﺮی ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪم. او ﻫﻢ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎ در اﺗﺎق ﻻرﺳﻦ ﻫﺴﺘﯿﻢ، ﺑﺎ اﺷﺘﯿﺎق ﻧﺰد ﻣﺎ آﻣﺪ. از ﺟﺎ ﭘﺮﯾﺪﯾﻢ ﺗﺎ او را در آﻏﻮش ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ و ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﺒﻮﺳﯿﻢ، وﻟﯽ زودﺗﺮ از ﻣﺎ ﻻرﺳﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او رﻓﺖ و ﺑﻪ داﻧﻤﺎرﮐﯽ ﭼﯿﺰی ﮔﻔﺖ. ﻓﺮﯾﺪون ﻧﺎراﺿﯽ از ﺗﺬﮐﺮ ﻻرﺳﻦ، وﻟﯽ ﻣﻄﯿﻊ از ﺟﻠﻮ آﻣﺪن ﺧﻮدداری ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ؛ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪ » ﺑﺎز ﺑﺮ ﻣﯽ از اﺗﺎ و « . ﮔﺮدم ق ﺧﺎرج ﺷﺪ. اﺗﺎق ﻻرﺳﻦ دارای دو ﻣﯿﺰ ﺑﻮد، و ﺑﺮای ﻣﺮاﺟﻌﯿﻦ ﻫﻢ ﭼﻬﺎر ﺻﻨﺪﻟﯽ در آن ﺑﻮد. در ﯾﮏ ﺳﻮی اﺗﺎق ﹰ ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﻗﺮار داد. ﻣﺎ روی آن ﺳﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ را ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ و ﺳﺎ ک ﻫﺎ را در ﮐﻨﺎر ﭘﺎﻫﺎﯾﻤﺎن ﻗﺮار دادﯾﻢ. ﻻرﺳﻦ ﮔﻔﺖ: - ﻣﺎﻧﯿﺪ ﯽﻣ ﯾﻨﺠﺎ ﺷﻤﺎ ا ﺗﺎ ﻣﺎ ﺑﺮﮔﺮد . ﯾﻢ ﻟﺒﺎس ﻣﻌﻤﻮﻟ ، زﻧﺎﻧﻪ ﯽ
ﯿﻢ،
ﻻرﺳﻦ،
ﮐﻪ
رﻓﺖ. در را ﻫﻢ ﻗﻔﻞ ﮐﺮد. در آن اﺗﺎق
ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑ ﺑﺤﺚ ﮔﻮﯾﺎ و آﻣﺪ ﻣﯽ ﺻﺤﺒﺖ
ﻫﻢ ﻋﺒﻮس از ﺟﺎ
ﯿﺮون
ﯾﺶ
ﯽ و ﮐﻤ یﺟﺪ ﯿﻠﯽﺧ
ﺑﺎ اﺣﺴﺎس و
ﺣﮑﻢ را داﺷﺘ . ﯿﻢ
ﹺ ﻧﺘ ﻣﻨﺘﻈﺮ
ﺣﺎﻟﺖ ﺳﻪ اﺳ ﺗﻘﺎﺿﺎ آﻣﯿﺨﺘﻪ . ﺑﻮد ﺷﺪه
ﺻﺪای
یﯿﺠﻪ
ﯿﺮ
داﻧﻤﺎرﮐﯽ
ﻓﺮﯾﺪون ﻣﯽ ﮔﻮش ﺑﻪ ﺑﻪ ﭼﻮن وﻟﯽ رﺳﯿﺪ،
آﺷﻨﺎی ﺻﺪای
ﺻﺤﺒﺖ
. ﻧﺒﻮد ﻣﻔﻬﻮم ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﺲ از رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺖ، در اﺗﺎق ﺑﺎز و ﻻرﺳﻦ وارد ﺷﺪ، ﺑﺎ ﻗ ای ﯿﺎﻓﻪ
ﭼﯿﺰ ﻫﯿﭻ ﮐﺮد، ﻣﯽ
داد و ﺳﻪ ﺑﺎر
ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺘﺎن دﺳﺖ راﺳﺘﺶ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﻔﺖ ﺗ ﮐﺮد. او ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﺎ ﻣﺎ آن ﻗﺪر
ﻗﺮار ﺑﮕ
ﺑﺎز. ﻗﺒﻞ از آن ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻣ
ﯿﺮ
ﯿﺮد،
ﯿﺰش
رﻓﺘﺎر ﻣ ﯾﻦا ﮐﺮد، ﯽ
ﯿﮏ ﻣﺎ ﺷﻠ
ﺑﻪ ﺳﻮ
ﺑﻪ ﺷﻮﺧ
ﯿﻮﮐ ﯿﻮ،ﮐ ﯿﻮ،ﮐ
یﺟﺪ
ی
ﯽ
ﺑﻮد ﮐﻪ
را در ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ ﻧﺸﺎن ﻣ اﻣﺮ ا ﯿﺖ واﻗﻌ ﯽوﻟ داد، ﯽ
ﺣﺎﻟﺖ ﺷﻮخ و ﺷﻨﮕﺶ ﺗﻀﺎد ﻋﺠ
ﯾﻦ
ﯿﺒﯽ
دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺗﺮ و ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺗﺮ
ﺑﺪﻫﻨﺪ و او ﺑﺎ آن ﺣﺮﮐﺖ ﻣ ﺧﻮاﺳﺖ ﯽ
اﻗﺎﻣﺖ ﮐﻮﺗﺎﻫ
ﺑﻪ ﻣﺎ اﺟﺎزه
ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﯽﻣ
ﯽ
ی
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﮔﻔﺖ:
از دﻗﺎ
ﯾﻖ
۱۸ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ.
۲٤۲
Made with FlippingBook Annual report