Goriz Nakhasteh

ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻟﺠﻨﻪ ، یﻫﺎ ﻣﺨﺘﻠﻒ ٤ و ﺷﺮﮐﺖ ﻧﻮﻧﻬﺎﻻن ﺑﻮدم. ﺧﻼﺻﻪ ﻫﻤﻪ ی ﻣﻮﺟﺒﺎت ﻓﺮاﻫﻢ ﺑﻮد ﺗﺎ اﮔﺮ ﺑ ﻪ آن ﭼﻨﮓ اﻓﺘﺎدﯾﻢ ﻫﺎ ، ﯾﻒ در رد ﻣﺤﺎرب و ﻣﻔ ﯽﻓﺪ ﺴ اﻻرض ﺑ ﻪ ﺣﺴﺎب ﺑ ﯿﺎﯾﯿﻢ . ﯾﻦا ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﯾﯽدا ﮐﻪ ﯾﻞ ﺟﺎن ﻣﺎ ﺑﻮد رﻋﺎ اﺣﺘ ﯾﺖ ﯿﺎط از ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ، از ﺟﻤﻠﻪ رﻓﺖ و آﻣﺪ ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﯽﻣ ﯽﺳﻌ ،ﺸﻮد ﺑ ﮐﺮدم ﮐﻤﺘﺮ از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎر ج ﺷﻮم و در ﻣﻮارد ﺧ ، یﻓﻮر ﯿﻠﯽ ﺑﺎ رﻓﻘﺎ ﮐﻪ ﮐﻢ و -ﯿﺪﺳﻌ ﺑﺎ ﯾﺎ ﯾﻢ ﯿﺶﺑ ﺑﺎ اﻋﻀﺎ ی ﻣﺤﻔﻞ ﺟﺪ ﯾﺪ در ﺗﻤﺎس ﺑﻮد ، ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ . ﻇﻬﺮ ز ﺑﻌﺪ ا ﯾﮑﯽ از ی روزﻫﺎ اﺧﺘﻔﺎ ﯿﺪﺳﻌ ، ﯾﻤﺎن زﻧﮓ زد .ﺷﺘﻢ اد را ﺑﺮ ﯽﮔﻮﺷ ؛ ﺣﺎل و اﺣﻮاﻟ ﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ در ﻣﻮرد » : ﺗﻘﺎﺿﺎ ﯽﻫﺎﻧ ی ﭘﺪر ﺑﺰرگ ﮐﻪ اﻧﺪﻪﮔﻔﺘ . آﻧﭽﻪ ﺧﻮدش ﺻﻼح ﻣﯽ ، داﻧﺪ ﻫﻤﺎن را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ؛ ﻫﻤﺎن ﻣﻮرد ﻗﺒﻮل آن ﻫﺎ ﻫﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. یﺑﺮا ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت ﺗﻠﻔﻨ ﯽ ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﮕﻮﯾ «ﯽﻫﺎﻧ»را ﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﮔ ﯾﻢ ﯿﻢ. از ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻫﻢ ﻣﻘﺼﻮد  ﻣ  ﹺ ﻌﻬ ﯽاﻋﻠ ﺪ ﺑﻮد. ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﭘﯿﺎم ﻣﺤﺒﺖ آﻣﯿﺰ و ﺑﺰرﮔﻮاراﻧﻪ ﻣﺮا آرام و ﺷﺎد . ﮐﺮد وﻗﺘﯽ آﻧﭽﻪ را ﺷﻨﯿﺪم ﺑﺮای ﮔﯿﺘﯽ ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﺮدم، او ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪای ﻫﺮ زﻧﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯽ ،ﺪﻣآ ﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﭘ از اﺷﮏ ﺷﺪ ﻪ را ﺑ ﯾﺶﻫﺎ دﺳﺖ ، ﺳﻮی آﺳﻤﺎن ﺑﺮد و آرام آرام ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮد . اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺳﺒﮏ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻤﯽ ﻋﻈﯿ و ﺑﺎر داﺷﺖ از ﺛﻘﻞ ﺗﻮاﻧ آن ﺶ را از دﺳﺖ ،دادﻣﯽ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﻃﻮﻻ ﻣﺪﺗﯽ . ﻧﯽ ﺑﺎ آراﻣﺸﯽ وﺻﻒ ﻧﺎﺷﺪﻧﯽ ، ﻣﺘﻔﮑﺮاﻧﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ را ﻧﮕﺎه ﻧﻘﺶ ﺷﺎﯾﺪ . ﮐﺮد ﻣﯽ ﺧﺎﻃﺮات روزﻫﺎی اﺧﯿﺮ ﺑﻮد ؛ ﮔﺮﻓﺘﺎری ﻫﻤﮑﺎران ﻋﺰﯾﺰش و ﺑﺎر ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﮐﻪ در اﺳﺎرت آن ﯽﻫﻤﮕ ﻫﺎ ﺑﺮ دوش ﻧﺎﺗﻮاﻧﺶ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد. ﯽﻣ ﺣﺎﻻ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آرام ﺗﺮ و ﺑﺎ ﮐﻤ ﯽﯿﺘ ﻣﺴﺌﻮﻟ ﺘﺮ ﺗﻤﺎم ﻧﺎﻣﻼ ﯾﻤﺎت را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ از ﯾﮑﯽ ، روز آن یﻓﺮدا . اﻋﻀﺎ ی ﻣﺤﻔﻞ ﺟﺪ ﯾﺪ ﯾﺪدﺑﻪ ﯿﺪﺳﻌ ﻫﻤﺮاه ﻧﺶ آﻣﺪﻧﺪ . را ﭽﻪ ﻧآ ﯽﺳﺎﻋﺘ ﻻزم ﺑﻮد ﺑﺮا ﯾ ﺸﺎن ﺑﺎز ﮔﻔﺖ و آن ﻫﺎ ﯾﺎنﺟﺮ ردرا ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻗﺮارﻫﺎ و ﻧﮑﺘﻪ یﺑﺮا ﯾﮏﺗﺎر یﻫﺎ ﻣﺤﻔﻞ ﺟﺪ .داد ﻗﺮار ﯾﺪ ﻋﻀﻮ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﺤﻔﻞ ﮐﻪ از دوﺳﺘﺎن و ﻫﻤﮑﺎران ﻟﺠﻨﻪ ی ﹺ ، ﺑﻮد ﯿﺶﭘ یﻫﺎ ﺳﺎل ﺟﻮاﻧﺎن آرام و ﻣﺼﻤﻢ و ،ﺪانﻨﺧ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪ ﯽوﻗﺘ . ﺣﺎل او را ﭘﺮ ، ﯿﺪمﺳ ﻣﺤﮑﻢ ﮔﻔﺖ !« ﺧﻮﺑﻢ » : ﺣﺎﻻ ﻧﻮﺑﺖ او و ﻫﺸﺖ ﯾﮕﺮ د ﯾﺰﻋﺰ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺎت آن ﻋﺰ اﯾﺰ ن از ﺟﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﮐﻪ ﺑﺮا ی ﻧﻮﺑﺖ دوم ﺑﻪ اﺳﺎرت ﺳﺘﻤﮕﺮان ﺗﺎر ﯾﺦ در آﻣﺪه ، ﻮدﻧﺪ ﺑ اداﻣﻪ دﻫﻨﺪ . ﺗﺼﻮر ﯽﻣ ﮐﺮدم ﻧﻘﺶ ﮔ ﯿﺘﯽ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﮑﺎران ﺧﻮب و ﺟﺎﻧﺒﺎزش د ر ﺑﻨﺪ و ﯽوﻟ ، ﯿﺴﺖﻧ ﯿﺮ اﺳ در ﺷﺮا ﯽﯾﻄ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ آﻣﺪه ، ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ و ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻧﺨﻮاﻫﺪ . ﺑﻮد اﯾﻦ ﮐﻪ ﺿﻤﻦ ﺑﯿﻤﺎر و ﺑﻮد ﯽﺒ ﻋﺼ ؛ ﺑﻮد ﻫﻢ ﺗﺮس و واﻫﻤﻪ و اﺿﻄﺮاب ﺷﺪﯾﺪ دا در و ﺖﺷ ﻏﻢ ﯾﺎران ﻣﯽ . ﺳﻮﺧﺖ وﺿﻊ ﭘﺮﯾﺸﺎن ﺧﻮد را ﻣﯽ و ، داﻧﺴﺖ اﺿﻄﺮاب و دل ﻧﮕﺮاﻧ ﯽ ﻣﺎدر و ﺳﺎ اﻃﺮاﻓ ﯾﺮ ﯿﺎﻧﺶ را اﺣﺴﺎس . ﮐﺮدﯽﻣ ﻣﻌﺬﻟﮏ دﻟﺶ ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ و ﯿﺮو ﻫﻨﻮز ﻧ ﻣﻨﺸﺎء اﺛﺮ اﮔﺮ و ، ﺑﺎﺷﺪ ی ﮐﺎری از دﺳﺘﺶ ﺑﺮ ﺑﯿﺎﯾﺪ، ﺑﻪ او رﺟﻮع

ﻣﻨﺼﻮب . ﺷﻮﻧﺪ ﻣﯽ

ﺟﺎﻣﻌﻪ

رﺳﯿﺪﮔﯽ اﻣﻮر ﺑﻪ

ﺑﺮای

ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻣﺤﻠﯽ و ﻣﻠﯽ ﺷﻮراﻫﺎی

٤ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻫﯿﺌﺖ

ی ﺑﻬﺎﺋﯽ

داﺧﻠﯽ

۳۰