Goriz Nakhasteh

او آرام و ﻗﺪر ﯽﺑ ی ﺣﻮﺻﻠﻪ ﮔﻔﺖ : - دا 

را ﺑﺮای ﻋﻤ ﻞ آﭘﺎﻧﺪﯾﺲ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺮد ؛ اﻧﺪه

ﻪ ﺷﻤﺎ ﺑ ﻣﻦ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﭘﺮﻓﺴﻮر ﻋﺪل را ﺧﺒﺮ ﮐﻨ

ﯾﯽ

ﻋﻤﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮد از ا ﯿﺸﺘﺮ ﺑ .

ﯿﺪ ﺗﻮاﻧ ﯽﻣﺷﻤﺎ

ﯾﻦ ی ﻫﻢ ﺧﺒﺮ

ﯿﺪ ی ﺗﺎ ﺑﺮا

ﻧﺪارم ؛ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻫﺮ ﭼ ﻪ زودﺗﺮ راﻫ ﺑ ﯽ ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن .ﯾﻢﺷﻮ ﻫﻨﻮز ﺣﺮف او را ﺻﺪدرﺻﺪ ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺘﻢ و ﺧ ﯽﻣ ﯿﺎل ﮐﺮدم ﻣﻄﻠﺐ از ا

ﻫﻢ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ اﺳﺖ و

ﯾﻦ

را ﺑﺎ ﻣﻦ

و ﺧﺎﻟﻪ و ﺷﻮﻫﺮ آن ﺷﻬﺮه ﺧﺎﻟﻪ و ﭼﻬﺎر ﻫﺰار ﺗﻮﻣﺎﻧ

ﺗﺎ در ﻏ ﯿﺘﯽﮔ ﯿﺎب

ﻤﺮاﻫﺶ از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﻮ

ﻫ ﺧﻮاﻫﺪ ﯽﻣ

ﯾﻢ

ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻢ از ؛

ﺑﮕﺬارد . ﻣﻌﺬﻟﮏ ﻓﮑﺮ ﺧﺮج ﺑ ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ،ﺳﻪ .ﯾﻢ ﻫﻢ ﺑﻮد ﻫﻢ ﭘﻨﺞ ﻫﺰار ﺗﻮﻣﺎن ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻫﻤﺮاه ﺑ ﯽراﻫ ﯿﺪﺳﻌ

ﯿﺎن در ﻣ

ﯽ

ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن .ﯾﻢﺷﺪ

ﺷﻬﺮه

ﺑ ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻗﺪﻣﯽ ﭼﻨﺪ در ﻗﺮار داﺷﺖ ، ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺑﻪ رﻋﺎﯾﺖ اﺣﺘﯿﺎط از ورود ﺑﻪ آن و ﺣﺘﯽ از ﮔﺬر اﻃﺮاف آن ﻣﻨﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدم . از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺷﺪ .ﯾﻢ اﻃﺮاف را ﻧﻈﺮی اﻧﺪاﺧﺘﻪ ، ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن رﻓﺘﯿﻢ در . اﺗﺎق ﺣﺒﯿﺐ ، ﺧﺼﻮﺻﯽ  را ﻋﻤﻞ ﺷﺪه و ﺳ  روی ، دﺳﺖ م ﺑﻪ ﺮ ﺗﺨﺖ دﯾﺪم ﻗﺒﻞ . از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ، دﮐﺘﺮ ﺣﻀﻮر ﺷﮑﻮه ﻣﺠﺬوب ، و ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ دوﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺰﯾﺰﻣﺎن ﻧﺒﺾ ﺣﺒﯿﺐ را در دﺳﺘ ﺶ داﺷﺖ و ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎل ﮐﺎﻏﺬی ﻋﺮق ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ او را ﭘﺎ ک ، ﮐﺮد ﻣﯽ ﻧﻈﺮم را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد . یﻫﻤﻪ ﯽ راﺳﺘ ﻣﺎ و ﻫﺮ ﮐﺪام ﺑﻪ ﺻﻮرﺗ ﯽ ﭼﻪ ﻟﺤﻈﺎت ﺳﺨﺖ و ﺗﻠﺦ و ﻧﺎ ﮔﻮار ﮔﺬراﻧﺪ ﯽﻣرا ی در ،ﯾﻢ اﻧﺴﺘ دﯽﻤﻧﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ ﻟﺤﻈﻪ ﻢ ﯿ ﯾﮕﺮ د ی .ﯾﻢ دار ﯾﺮ ﭼﻪ در ﺗﻘﺪ ﯽ ﮐﻪ ﻃ ﯽ در ﺣﺎﻟ ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ یﻫﻤﻪ ، ﺗﻼش ﺧﻮاﻫﺮم و آﻻم ﯿﻦﮑﺴدر ﺗ ﯽﺳﻌ ﯿﺐﺣﺒ ﺷ ﮑﻮه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻫﺮ ی ﻧﺤﻮ ﺑﻪ او ﮐﻤﮏ ﻻﺣﺎ ، ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ ﯽﯾﮑﮐﻪ ﯾﺪآ ﯿﺶﭘ ﯽﺿﻌو ﯾﺪﺑﺎ در ﺑﺴﺘﺮ ﺑ ﯿﻤﺎری و ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣ ﯽ ﺑﺨﻮاﺑ ﯾﮕﺮی د و ﺪ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ و ﯾﺸﺎن ﭘﺮ ﯾﻦ ﺑﻪ ا ﺳﻮ و آن ﺮود ﺑﺳﻮ و در آن ورﻃﻪ ﻼﺑ ی و درﻣﺎﻧﺪﮔ آن ﯾﺎور و ﯾﺎر ،ﯽ . ﺑﺎﺷﺪ ﻫﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮد و آرام ﺑﺮ ﮔﺸﺖ و ﺳﻼﻣﻢ را ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ . ﺻﻮرت رﻧﮓ ﭘﺮ ﯾﺪه و ﭼﺸﻤﺎن ﭘﻒ ﮐﺮده اش یﻫﺎیﻗﺮارﯽ از ﺑ ﯾﺖﺣﮑﺎ او در ﺗﻨ . ﮐﺮدﯽﻣ ﯾﯽﻬﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨ ﺑ ﯽ ﺮ ﭼﻬﺮه داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻤ یﻪ درد و ﯿﺮﯾﻨﯽ ﺷ ،ﯽﺗﻠﺨ یﻫﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﺬﺷﺘﻪ را آورد ﯽﻣ ﯾﺎد ﺑﻪ دﯽﻤﻧ . اﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﯾﺪ ﯾ ﻢ ﭙﺮﺳﺑ را ﯾﺾ ﺣﺎل ﻣﺮ ﺎ ﺣﺎل و اﺣﻮال ﺷﮑﻮه را ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮش ﻫﻤﺮاه ﺗﻦ د ﻫﻔﺖ از ﯾﮕﺮ اﻋﻀﺎ ی ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠ ،ﯽ دو ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺒﻞ ﺷﺪه ﯿﺮ اﺳ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﺎ آن ﻟﺤﻈﻪ ﻫ ﯿﭻ ﮐﺲ از ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ آن یﺧﺒﺮ ﻫﺎ ﻧﺪاﺷﺖ . ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﭘﺪر ﭘ ﯿﺮم رﻧﮓ ﺑﺎﺧﺘﻪ و ر ﺘﺮاﺷﻧ ﯾﺶ ﻣﺒﻞ یرو ، ﯿﺪه اﺗﺎق ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ در ﻫﻢ ﯾﯽدا زن و ﯾﯽدا . اﺗﺎق . ﻫﺴﺘﻨﺪ در آن اﺗﺎق ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎ ﺑﯿﻤﺎر ﺟﻤﻊ ﻣﺎن ﻧﻔﺮ ﻫﺸﺖ .ﺷﺪ ﻣﯽ از ﺧﺎﻧﻢ دﮐﺘﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪم : - ﺣﺒﯿﺐ ؟ ﭼﻄﻮر اﺳﺖ ﯽ در ﺣﺎﻟ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻧﺒﺾ او را داﺷﺖ ﮔﻔﺖ : - ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب اﺳﺖ و ﺧﻄﺮی ﻧﺪارد ؛ ﻋﻤﻞ ﻫﻢ ﺑ ﺧﻮﺑ ﻪ ﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه . آﻫﺴﺘﻪ دﺳﺖ او ﻪ را ﺟﺎﺑ ی ﻧﺤﻮ ﻪﺑ ﺟﺎ ﮐﺮد،  ﮐﻪ ﺳ  ﺮ م از رگ د ﺳﺖ ﺧﺎرج ﻧﺸﻮد آﻣﺎده . ﺑﻌﺪ ی رﻓﺘﻦ ﺷﺪ . » : ﮔﻔﺖ در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻬﻤﺎن دارم ﻫﺎ ﺎن ﻣﻬﻤ «. آن ی او در اوﻗﺎت ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺮﺋﺖ ﺣﻀﻮر در آن یﺧﺎﻧﻪ و ﮐﻮﭼﻪ ﺧﻮدﻣﺎن

۳۳