Goriz Nakhasteh
ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺎ ﺷﻮد
ﻫﻨﻮز ﮐﻼﻣﺶ ﻧ ﺗﻤﺎم اﺳﺖ ﻧﻤﯽ ﻣﻮرد اﯾﻦ در ، داﻧﯿﺪ ﻣﯽ» : ﮔﻔﺖ ،
داﻧﺴﺖ ﯽﻣو ﯾﺪد
ﯿﻤﻪ
ﻃﺮف «. ﮐﺮد ﺻﺤﺒﺖ
: » داد ﻧﺎﭼﺎر او و رﻓﺘﻢ او ﻧﺰد ﺻﺒﺢ
ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﯿﺎن اداﻣﻪ و ﺑﻮد؛
ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺎ او راﺑﻂ ﮐﻪ ﺑﻮد ﮐﺴﯽش ﭘﺎﺳﭙﻮرت آورد ﺑﻬﺎﻧﻪ و ﻋﺬر و داد ﭘﺲ را ﺷﻤﺎ ﻫﺎی
ﻪ اﻧﺸﺎءاﻟ رﻓﻊ ا ﮔﺮ
ﺑﻌﺪ و ﮐﺮد ﺻﺒﺮ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ
ﻣﺸﮑﻼت ﺗﺮﺗﯿﺐ ،ﺷﺪ داده ﺳﻔﺮ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﯽﻣ ﺧﻮاﻫﺪ ز ﯽﻧﻤ ﯾﯽدا ﯾﯽدا زن ﺟﺎن و
«.ﺷﺪ ﺧﻮاﻫﺪ
ﻣﯽ ﺷﺪ از او ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻮﺿ ﯿﺢ ﺧﻮاﺳﺖ ؛ ﺷﺎﯾﺪ اﻃﻼع زﯾﺎدﺗﺮی ﻫﻢ از ﻋﻠﺖ ﻋﺪم اﻣﮑﺎن ﺳﻔﺮ داﺷﺖ
ﯽوﻟ ،
. ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ
ﯾﺎدﺗﺮ
ﮐﻪ او ﺑﻪ اﺧﺘﺼﺎر و
ﻫﻢ ﭘﺮﺳ
ﺧﺒﺮ را ﺷﻨ
ﺑﺎ ﻧﺎرﺿﺎ ﯾﻦا ﯾﯽ
ﯿﺪﻧﺪ
ﯿﺪﻧﺪ ﯽ و ﻣﻄﺎﻟﺒ
ﻣﺎ را ﻣﻘﺎﺑ ﻠﺶ ﺑﻪ رو ﯿﺰﻣ ی ﮔﺬاﺷﺖ .
ﺑﻐﻞ ﺑﺮد و ﭘﺎﺳﭙﻮرت
ﮐﻮﺗﺎه ﺟﻮاب داد . دﺳﺖ ﺑﻪ ﺟ ﻣﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﯾﺪ ؛ه ﺑﻮد رﺿﺎ و ﺗﺴﻠﯿﻢ
ﯿﻠﯽﺧ
یﻫﺎ
ﯿﺐ
ﯿﺘﯽﮔ ﺗﻤﺎم » ﮔﻔﺖ: .« ﹰ ﻫﻤﯿﻦ اﻋﺘﻘﺎد را داﺷﺘﻢ و ﻣﻦ ﻫﻢ واﻗﻌﺎ ﻣﯽ داﻧﺴﺘ ﻢ ﺑﺎ آﻧﭽﻪ ﺑﺮاﯾﻤﺎن ﺗﺎ آن وﻗﺖ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﺎﯾﺪ ، ﺧﻮد را ﺑﻪ دﺳﺖ ﯾﺮ ﺗﻘﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ اﻟﻬ رﻫﺎ ﮐﻨ ﯿﻢ . ﻣﮕﺮ ﭼﻪ ﮐﺎر د ﯾﮕﺮی از دﺳﺘﻤﺎن ﺑﺮﻣ از ؟ آﻣﺪﯽ اﺳﺖ ﭘﯿﺶ در ﺣﮑﻤﺘﯽ ﺑﺮوﯾﻢ ﻧﺒﺎﯾﺪ و
ﯽ
آﻣﺪ ﻣﺎ را
اﻣﮑﺎﻧ ﯿﺶﭘ ﯽ
ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم ا ﮔﺮ در ﻓﺮﺻﺘ ﯾﮕﺮ د ﯽ
زﺣﻤﺖ ﯾﺤﺎﻧﯽ ر یآﻗﺎ یﻫﺎ ﺑﺎﺧﺒﺮ . ﮐﻨﺪ
ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮدم.
. و رﻓﺖ
ﹰ ا ﻗﻮل داد ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﮐﺎر ﯾﻦ را ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد و ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ ﻧﻤﻮد ﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﺻﻮرت ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﯿﻪﺷﺒ ، ﺑﻮد
ﺗﻤﺴﺨﺮ روزﮔﺎر ! از ﺳﻔ ﺮ و
یﺧﻨﺪه
ﯽ ﻧﻮﻋ
ﻫﺎ آﺷﮑﺎر و ﭘﻨﻬﺎن ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ ﯾﻢ ﺑﻮد ﮐﺮده ﯽ ﺻﻼح ﻧﺒﻮد ﺟﺎن اﺻﻼ ﯿﺪﻋ ﯾﺎما .
ﺧﺮوج از ﮐﺸﻮر آﻣﺎده ﯾﺰﺗﺮﯾﻦ ﻋﺰ و از
ﭘﻨﺎﻫﮕﺎه ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ و ﺑﺮا
ی
. ﯾﯽدا یﺧﺎﻧﻪ و ﺗﻬﺮان
دوﺑﺎره ﻓﮑﺮ ﺟﺎ و اﻓﺘﺎدﯾﻢ ﯽﻣ ﭘﻨﺎه و رﻓﺖ و آﻣﺪﻫﺎ ز .ﺷﺪﯽﻣ ﯾﺎد
ﯾﺪﺑﺎ و ﺣﺎﻻ
ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺧﺒﺮ ﺣﻀﻮر ﻣﺎ ﺑﻪ ﮔﻮش آﺷﻨﺎ و در ﻧﻬﺎ ﻧﺎ ﯾﺖ آﺷﻨﺎ ﮐﺮده ﺑﻮد .ﯾﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺷﺐ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﻮاﻫﺪ زد ﺗﺎ ﺑﺎر د در ﯾﮕﺮ ﮐﻨﯿﻢ و آﻧﻬﺎ ﺗﺎرﯾﺦ و ﺳﺎﻋﺖ ﻗﻄﻌﯽ ﺳﻔﺮ را ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاﯾﻤﺎن دﻋﺎ
ﺑﻮد ﯾﮏﻧﺰد از .ﯿﺪ رﺳﯽﻣ
ﻫﻢ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
ﯽ
ﻣﺴﻌﻮد
ﻏﺎﻟﺐ ﮐﻠﻤﺎت از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ
ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ
ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ . ﺑﺎ ﮔ
ﺣﻀﻮرﻣﺎن در ﻫﻤﺎن ﺷﻬﺮک ﻫﻢ ﺻﻼح ﻧﺒﻮد . ﭼﻄﻮر
ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﻨ ،ﯿﺪﻋ ﯾﺎما ؟ﯿﻢ
ﯿﺘﯽ
ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮد ﺑﻪ ،
ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘ ﻪ ﺑ .ﯿﻢ ﻧﻈﺮﻣﺎن رﺳ
آﻧﺠﺎ ﺷﺪ
ﯽﻣ ﺷﺪ دوﺑﺎره راﻫ
ﻣﺴﻌﻮد
ﯽوﻗﺘ ﯿﺪ
ﯽ یﯾﮕﺮ د یﺟﺎ ؟
ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺷﺪه ، و ﻧﺎﭼﺎر از ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻫﺴﺘﯿﻢ .
او ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺻﻮرت
اون ر ﻫﺎ ﯾﺶ را ﺑﺘﺮاش ﮐﻪ ﻗﻠﺒﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ
ﮔﯿﺘﯽ ﮔﻔﺖ : » ﺣﺎﻻ ﮐﻪ راﻫﯽ ﺳﻔﺮ ﻧﺸﺪﯾﻢ ، ،ﺧﺪا ﻪ ﺑ ﺗﻮ را
از د و ﺑﻠﮑﻪ آن یﻫﻤﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ از اوﺿﺎع و اﺣﻮال زﻣﺎن ﻣﺎن در ﺑﻮدﻧﺪ ﻋﺬاب از ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﺮد ﯾﺶر و ﺗﻪ ﯾﺸﻮ ر دار ﻣﻨﺰﺟﺮ ﺑﻮدﻧﺪ . ﯽوﻗﺘ ﻣﻘﺎﺑﻞ آ ﯾﻨﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻪ ﯿﺎﻓﻗ ، ﻧﺰارم را ﻧﻈﺎره ﮐﺮدم ﻫﺎ ﺣﺎﻟ ﭼﺸﻢ . یﺖ ﻋﺎد یﮔﻮد ﺑﻪ ﯽوﻟ ، ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﯿﺎهﺳ ﯾﺶرﺗﻪ . ﺳﻔﯿﺪم، ﺑﺎ آن ﺳﺒﯿﻞ آوﯾﺰان ، ﺣﺎﻟﺖ درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ را ﺗﺸﺪﯾﺪ . ﮐﺮدﯽﻣ ا ﮔﺮ ﻟﺒ ﺨﻨﺪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯿﺘﯽ، ﮔ
«. ﺑﺮمﯽﻣ رﻧﺞ ﯾﺶر ﯾﺪن
۸٥
Made with FlippingBook Annual report