Goriz Nakhasteh
و ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕ از ﯽ ﮐﻨﺎر ﺧﺎﻧﻪ ﻋﺒﻮر ﮐﺮدم . ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد
ﻣﻬﻤﺎن د
زا ﺮ را ﭘ ﻣﺴﻌﻮد
ﯿﻦ اوﻟ
ﯾﺪم
یﺧﺎﻧﻪ ﺷﺐ
از ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺖ ﻧﺰد ،
دوﺳﺘﺎن و ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺑﻪ دﯾﺪارش آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﺎل ﻧﻮ را ﺗﺒﺮﯾﮏ . ﮔﻔﺘﻨﺪ ﯽﻣ
ﯽ ﭼﻮن ﭘﺎﺳ
آن .ﯿﻢ رﻓﺘ ﻫﺎ ﺗﻬﺮان یﻫﻮا
ﺑﻮد و ﭼﻨﺎن ﻣﻄﻠﻮب و ﻟﻄﯿﻒ و ﺧﻮاﺳﺘﻨﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ دﻟﻤﺎن راه ﺑﺮوﯾﻢ . وﻟﯽ ﺳﻬﻢ ﻣﺎ در اﯾﻦ اوﻗﺎت
ﻣﺘﻐﯿﺮ آﻓﺘﺎﺑ و ﮔﺎﻫﯽ
ﯽ
ﭘﺎ ک و ﺧ ﯿﺎﺑﺎن
در آن ﻓﻀﺎ
ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ
ک ﺧﻠﻮت ﺷﻬﺮ
یﻫﺎ
ی
ﺑﻠﻨﺪ ﭘﻨﺒﻪ دوز ﯿﺎهﺳ ی
ﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺖ ﺑﻮد ﺑﺎ ﭘ ﯿﺘﯽﮔ .
ﺣﺪا ﮐﺜﺮ ﻗﺪم زدﻧﯽ ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ در ﻣﺤﺪوده ا
یﻪ ﯿﮋاﻣ
ی از
. ﻫﺮ در ﯾﮏ
ﺑﻠﻨﺪش ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺷﺎل داﺷﺖ ، و ﻣﻦ در ﮐﻨﺎرش ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾﻢزدﯽﻣ ﻗﺪم
ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪه
ی
ی و روﺳﺮ
و از ﺧﺪا راه ﻧﺠﺎت
و آرام زﺑﺎن ﺑﻪ دﻋﺎ ﯾﻢ ﮔﺸﻮد ﯽﻣ
ﻓﺮدا ﺑﻮد
ﺧﻮد ﺑﻪ اﻧﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺷﺪه ﮐﻪ ﯾﻢ ﺑﻮد
ﯿﺎلﺧ یﻓﻀﺎ
ﯾﻢ
یﯾﺸﻪ
اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻤﺎﻧ .ﯿﻢ
ﭼﻮن ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎرج اﻧﺠﺎم ﻧﺸﺪه اراده ، ﯾﻦا ﯽاﻟﻬ ی
.ﯿﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ
ﺑﻪ او اﻃﻼ ع داد ﮐﻪ از ﻃﺮف
وﻟﯽ ﻣﺴﻠﻢ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﮔﯿﺘﯽ ﻗﺎدر ﺑ ﻪ ﺧﺪﻣﺘﯽ ﻧﺒﻮد ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ ﻣﺄﻣﻮر ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﮔﯿﺘﯽ را در ﻣﻮرد اداﻣﻪ
ﯽﻧﺎﻣ رﺿﺎ ﺷﺒﯽ .
ﺧﺪﻣﺘﺶ در ﻣﺤﻔﻞ ﻪ ﺑ اﻃﻼع آن ﻫ
ﯿﺌﺖ
ی
را در
ﻧﮕﺎه رﻋﻨﺎ . ﮐﺮدﯽﻣ
ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮد . ﻣﺒﻬﻮت و درﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ ﻧﻘﻄ
ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﯿﻢ ﺗﺼﻤ ﯾﺶﺑﺮا .
ﯽ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗ
یاﻪ
ﺗﻮاﻧﺴﺖ و ﻧﺒﺎ در ﯾﺪ
ﺑﻮد ﮐﻪ ﯽﻧﻤ ﯿﺘﯽﮔ
ﺗﻼوت ﮐﺮد ﯾﻦا ﯿﺖ واﻗﻌ .
و ﺑﺎ ﺻﺪا ﯿﻨﯽ ﻨﺸدﻟ ی
ﯿﺖ روﺣﺎﻧ
ﯾﺖﻧﻬﺎ
ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮد ﮐﻪ ﯿﻤ ﺗﺼﻤ ﻪ ﺑ راﺶ ﻋﺮض ﻣﺤﻔﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. او را ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻋﺪم ﺷﺮﮐﺖ او در ﻣﺤﻔﻞ ﺷﺪه ، ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑ ﻪ ﻗﻮت ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﺧﻮدش ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﯾﻦ ﺑﻪ ا
ﻣﺤﻔﻞ ﺟﺪ ﯾﺶﺑﺮا ﯽوﻟ ، ﮐﺮدﯽﻣ ﺷﺮﮐﺖ
ﯾﺪ
ﻣﺠﺎور ﺑﺮدم
ﺑﻪ اﺗﺎق
ﯽﻣﺘﻨ ،
ی ﮐﺎﻏﺬ .
یﺧﻮر ﻫﺎر ﺎﻧ
ﻣﻀﻤﻮن ﻧﻮﺷﺘﻢ »ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﻘﺘﻀ
ﯽﯿﺎﺗ
ﻣﻌﻬﺪ اﻋﻠ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد و ﻗﺒﻼ از ﯿﺰﻧ ﯽ
و ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺑ ﯿﻤﺎری ، ﺣﻀﻮرش ﮐﻤﮑ ﺑﻪ د ﯽ ﯾﮕﺮان
ﺳﺖا ﯽﺑﺎﻗ
ﺑﺎ ﭼﺸﻢ اﺷﮑﺒﺎر
ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻔﻋ ی ﻮ و ﻣﻌﺬور « ﮐﻨﺪ. ﯽﻣ ﯾﺖ
ﻣﺴﺘﺤﻀﺮ ﺑﻮده اﻧﺪ، ﯾﺖﻧﻬﺎ در
ﯾﺎنﺟﺮ
ی ﺷﺮﻣﺴﺎر
رﺿﺎ . ﮐﺮد
ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ ﺗﺴﻠ
ﻧﺎﻣﻪ را اﻣﻀ ﺎ و در ﭘﺎ ﮐﺘ
ﯿﻢ
ﯽ
ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺖ !
درک ﮐﺮد .
ﯽﻣ ﺷﺪ اﺣﺴﺎس و رﻧﺞ او را در آن دﻗﺎ
یا ﭼﻪ ﻣﺒﺎرزه
ﯽﺧﻮﺑ ﻪ ﺑ ﯾﻖ
ﺟﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺟﺎن ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ ، و ﺣﺎﻻ او ﭼﻮن ﺟﺎن
ﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﺎ
ﻫﻤﮑﺎراﻧﺶ را ﯾﺪدﯽﻣ
ﯾﺰﺗﺮﯾﻦ ﻋﺰ
ی
را اداﻣﻪ دﻫﺪ . ﻫﺮ ﭼﻨﺪ آن
ﺪ ﺗﻮاﻧ
ﺧﻮدش در ﺧﻄﺮ اﺳﺖ و دﯾﮕﺮان را ﻧﯿﺰ ﺑ ﻪ ﻧﻤﯽ زدا اﻧﺪ ﺧﻄﺮ ﻣﯽ
ﺶﺧﺪﻣﺘ
داﺷﺘﻪ ﯾﺪ . ﺷﺎ
ﹰ
زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن ﮔ ﮐﻪ داﺷﺘﻪ از ﺟﻤﻊ ﮐﺜ
ﺟﺎن ا ﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ
ﺑﺰرﮔﻮار ﺗﺎ ﭘﺎ
ﯾﺰان ﻋﺰ
ﺣﺘﻤﺎ ﯽ ﺣﮑﻤﺘ
ﯿﺘﯽ
ی ﻣﻌﺠﺰه
ﯽوﻟ ،
ی
،
آن ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺧﺘﮕﺎن ﺟﺎن
ﯿﺎزﻧ ﺶ از ﻣﺎوﻗﻊ
ﯾﺘ و روا
او ی ﻋﻨﺼﺮ
ﺑﻪ ﺣ ﯾﺦ ﺗﺎر
ﯿﺮ
ﯿﺎت
ﻧﺎ ﮔﻔﺘﻨ
ﯾﺎدﮔﺎری ﮐﻪ ﺗﻤﺎم اوﻗﺎت ﻫﻤﺪم و ﻫﻤﮕﺎم آن ﻫﺎ ﺑﻮده ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﺧﺎ ﮐﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ
ﯽ
یﻫﺎ ﯾﺖﺣﮑﺎ و
ﺑﻨﮕﺎرد.
دل ﺗﺎر
ﺑﻪ زﺑﺎن آ د و ﺑﺮ ور
آن ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ
ﺷﺠﺎﻋﺖ وﻫﺎ ﻟﺤﻈﺎت ﭘﺮ را یاه ﻣﺨﺎﻃﺮ
ﯾﺦ
و اﺳﺮار
اﺳﺖ ﯿﻦ ، ﭼﺮا ﻣﻦ ﮐﻪ
او آراﻣﺸ ا ﮔﺮ ﭼﻨ » :ﯿﺪ ﭘﺮﺳﯽﻣ. ﯾﻢ دادﯽﻣ ﯽﻧﺴﺒ ﯽ
ﺑﺎ ، ﺑﻪ ﻫﺎ ﺳﺨﻦ ﯾﻦا ﻦﮔﻔﺘ
ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ .«
ﺑﻤﺎﻧﻢ؟ « و ﺟﻮاب » :ﯿﺪﺷﻨﯽﻣ
ﯿﺎﻗﺖﻟﯽﺑ ﯾﻦﺗﺮ ﯾﺪﺑﺎ ، ﻫﺴﺘﻢ
ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺗﺼﻤ
» : ﮔﻔﺖ ﻣﺴﻌﻮد
ﺑﻮد ﮐﻪ روز
دوم ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑ ﯿﺎﻣﺪه ﻧ ﯾﺎنﭘﺎ ﻪ
ﻫﻨﻮز ﻫﻔﺘﻪ
ﯿﻢ
ی
ی
ﻋﻤﻼ
از ﺧﺎرج ﺷﺪن ا ﻧﻈﺮ ﮐﺮد ﺻﺮف ﯾﺮان » : ﮔﻔﺖ ﯿﺘﯽﮔ «؟ﺪاﯾه
ﯾﺎآ ؟ﯿﺪ ﭼﻪ ﺑﮑﻨ
ﯿﺪ ﺧﻮاﻫ ﯽﻣ و ﯾﺪ دار
۹۲
Made with FlippingBook Annual report