Goriz Nakhasteh

: ﮔﻔﺘﻢ

ﺗﻮ ﭼﻄﻮر ؟ﯽﯾآﯽﻣ

- ،ﺟﺎن ﻣﺴﻌﻮد

ﺧﻮد را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ داد ﮔﻔﺖ :

و او در

ﺖﯿﺑﻠ ﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ

دﯾﮕﺮ در ﺳﺎﻟﻦ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ .

، ﭼﮑﺎر داری ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ دو ؟

ی دﻗﯿﻘﻪ

-

ﯿﻤﻮدم . در ﻣﻘﺎﺑﻞ در

ﺷﺪم و ﺑﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﻮم ، را ﭘ ﯿﻨﮓ ﭘﺎرﮐ ی ﻓﺎﺻﻠﻪ

از ﻣﺎﺷ ﯿﺎده ﭘ ﯿﻦ

در اﻧﺘﻈﺎر

ﺑﻪ ﻣﺮد ﻣﺤﺎﻓﻆ و ﺑﺎزرﺳﯽ ﺑﺪﻧﯽ ، وارد ﺳﺎﻟﻦ ﻓﺮودﮔﺎه و ﺷﺪم

ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن ﺑﻠ

ﺖﯿ

ی ورود

وارد ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪ و ﻧﺰدم آﻣﺪ . ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ :

ﻧﺸﺴﺘﻢ . ﹰ ﺑﻌﺪ از دو دﻗ واﻗﻌﺎ ﯾﮏﺑﺎ ، ﯿﻘﻪ

ﯽ ﺳﺎ ک دﺳﺘ

ﻣﺴﻌﻮد

- ﺳﻼم ﻗﺮﺑﺎن - ؟ی ﭼﻄﻮر آﻣﺪ

ﺑﻌﺪ ﺑﺎزرﺳ مﺧﻮد ، ﮐﺮدﯽﻣﮐﻪ ﯽﺑﺪﻧ ﯽ

ﺗﺎ وارد ﺷﺪم ﺳﺎ ک را ﻧﺸﺎن دادم . او ﺑﺎزرﺳ . ﮐﺮد ﯽ

- ، ﯿﭽﯽﻫ

و ﺗﺎب ﺧﻮردم و ﺑﺎ ﻃﺮف ﺷﻮﺧ : ﮔﻔﺖ . ﮐﺮدم ﯽ

آدم ﻏﻠﻐﻠﮑ ﻧﺸﺎن ﯿﭻﭘ یﻗﺪر و دادم ﯽﻣ

ﯾﮏرا

ﯽ

!« ﺖﯿﺑﻠ» - اﺳﺖ ﯿﻘﻢ رﻓ ﯿﺶﭘ اﺳﺖ ﺳﺎﻟﻦ یﺗﻮ ﯾﺎ . . ﯿﺎدﻣ ﺑﻌﺪ ﯾﺎ را ﺑﻪ او دادم . ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه . ﮐﺮدم ﻣﯽ

ا ﮐﺜﺮ ﮐﺴﺎﻧ ﯽ ﮐﻪ در ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﯿﺪ رﺳﯽﻣ ﹰ ﻋﻤﺪﺗﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮ ان زاﻫﺪان یﯿﺎﻓﻪ ﻗ اﻧﺪ. ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﻮ ﯽﻣﺤﻠ و ﯽﻣ آﻧﺠﺎ را داﺷﺘﻨﺪ. : ﮔﻔﺖ ﻣﺴﻌﻮد - ﻣﻦ ﺑﺮوم ﺧ ﯾﯽﺪا را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ . : ﮔﻔﺘﻢ - ﯽﻧﻤ او ﻣﺮا ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ  ﺧﻮاﻫﻢ ﻓﻌﻼ . و او ﮔﻔﺖ : - اﺷﮑﺎﻟ ﻧﺪارد ﯽ ا ﮔﺮ ؛ ﺗﻮ را ﺑﺎ ﻣﻦ در ﺣﺎل ﺣﺮف زدن ﻫﻢ ﺑﺒ ﭘﺮﺳﺪ ﺗﻮ ﮐ ﯽﻧﻤ ، ﯿﻨﺪ ﯿﺴﺘﯽ . از ﻣﻦ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ ﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻃﺒﻖ ﻗﺮار ، ﺑﻌﺪ از رﺳ ﯿﺪن ﺑﻪ زاﻫﺪان ، ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ را ﮐﻪ ﻋﺼﺮ اﻣﺮوز ﯾﺎ ﺻﺒﺢ ﻓﺮدا ﺑﺎﺷﺪ ، ﻪ ﺑ ﯾﺪمد . ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫﺪ ﻃﺮف آدم ﻣﺴﻦ ﯽ ﮐﻮﺗﺎﻫ ﻗﺪ و ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎ ﯽﻤ ﯾﺮﭼﺸ ز . رﻓﺖ ﯿﺪﺳﭙ ی ﮔﺎﻫﯽ ﻣﺮا ﻧﮕﺎه . ﮐﺮد ﻣﯽ از ﺳﺎﻟﻦ ﻓﺮودﮔﺎه و ﺧﺎرج ﺷﺪم ﻫﻤﺮاه ﻓﺮاﻣﺮز ﺧﻮد را ﺑﻪ اﺗﻮﻣﺒ ﯿﻞ رﺳﺎﻧﺪم . ﻧﺰد ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎن در ﺧﯿﺎﺑﺎن اﻧﻘﻼب رﻓﺘﻢ و از او ﮐﻪ ﺷﻤﺎ یهر ﺗﻠﻔﻨﺶ را ﺑﻪ ﻣﺴﻌﻮد داده ﺑﻮد : ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﯿﺪمﺷﻨ ، - یآﻗﺎ ﻣﺴﻌﻮد ده دﻗ ﯿﺶﭘ ﯿﻘﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮد ﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺘ ﯾﯽدا یﺧﺎﻧﻪ ﯾﮕﺮ د ﯽ ! ﺟﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ - ﯿﺰیﭼ ﯿﻦ ﭼﻄﻮر ﭼﻨ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ؟ از ﮐﺠﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮد ؟ - » ﮔﻔﺖ از ﻓﺮودﮔﺎه زﻧﮓ ﻣﺜﻞ «. زﻧﻢﯽﻣ اﯾﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﻧﯿﻤﻪ راه ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ از ا ﯿﺸﺘﺮ ﺑ. ،ﯾﻦ یﺑﺮا ﯿﻐﺎم ﺷﻤﺎ ﭘ ﻧﮕﺬاﺷﺖ .

ﺖﯿﻠﺑ

۹٤