Goriz Nakhasteh
. ﺷﺐ ﺑﻮد رﯾﺤﺎﻧﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم و ﺑﻪ او ﻓﻬﻤﺎﻧﺪم ﺗﺎ ﺳﻪ روز دﯾﮕﺮ . ﺳﻔﺮﯾﻢ او ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮد را ﻓﻬﻤﯿﺪ ، ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ . دوﺑﺎره ﺣﺎﻟﺖ اﺿﻄﺮاب ﺑﻪ
ﹸﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻧ
یﻧﻔﺮ دو
ی ﺑﺎ آﻗﺎ
آﻣﺎده
ی
و ﺟﺪا ﮐﺮدن ﺧﻮرده
ﺑﻪ ﺻﺒﺢ رﺳ .ﯿﺪ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ
ﺟﺎﻧﻤﺎن ر ﯾﺨﺖ ، و ﺷﺐ ﺳﺨﺖ و دﺷﻮار
یآور
یﯾﮕﺮ د
. ﺻﺮف ﮐﺮدﯾﻢ دوﺑﺎره دﻋﺎ
ﻤﺶ و ﺧﺎﻧ
ﺷﺪ ﻫﻤﺮاﻫﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺮداﺧﺘ ﻢﯿ . ﻧﺎﻫﺎر را ﺑﺎ
ﭘﻮﺷﺎ ﮐ ﯽﻣﮐﻪ ﯽ
ﻣﺴﻌﻮد
ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ روز ﺣﺮﮐﺖ ، ﺳﻪ روز د
ﺑﻮد و دﻋﺎ و ﭼﺸﻢ ﻫﺎی اﺷﮑﺒﺎر ﯾﻦا ﯿﺐﻋ .
یﺳﭙﺮ ﯾﺪ را ﺑﺎ ﯾﮕﺮ
آن ﭼﻮن داﻧﺴﺘ ﯽﻣﻫﺎ ﺑﮕﺬارﻧﺪ . ﺑﻪ ﺷﺐ ﺳﺮ اﻏﻤﺎن آﻣﺪﻧﺪ . ﺑﻪ ﺧﺎ ﺧﻮب ﻃﺮم ﻫﺴﺖ . ﻫﻮا ﻫﻨﻮز ﺳﺮد ﺑﻮد . در ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺘﻮ و ﻣﯿﺰ و ﺑﺨﺎری ﺑﺮﻗﯽ ﮐﺮﺳﯽ وار ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ و ﺣﺮف ﻣﯽ زدﯾﻢ ﮐﻪ ﯾﺪﮔﻮﯽﻣ دﻟﻢ » : ﮔﻔﺖ ﻣﺴﻌﻮد ﮐﻪ راﺿ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﺷﻤﺎ ﻨﺪ ﺑﺮ ﯽﻣ ﯽﺳﻌ ، ﮔﺬرد ﯽﻣ ﻣﺎ ﭼﻪ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻤﺘﺮ ﺗﻨﻬﺎ
.ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ
ﯾﻤﺎن
ﯽ
ﺠﺐ ﻓﺮاوان او را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و ﭘﺮﺳﯿﺪم :
و ﺗﻌ ﺣﯿﺮت ﺑﺎ «. ﯿﺴﺘﻢ ﻧ
- ،ﭼﺮا ؟ﺟﺎن ﻣﺴﻌﻮد - ﯿﻦﺑﺒ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ، دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻮ ﺟﺎن ﯾﺪﮔﻮﯽﻣ رﻋﻨﺎ ،
ﺑﮕﺬار ﺧﻮدﺷﺎن ﺗﺼﻤ ﺑﮕ ﯿﻢ ؛ ﯿﺮﻧﺪ ﺧﺪا ﻧﮑﺮده ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻢ اﺳﺖ . وﻟﯽ ﻣﻦ ﺧﯿﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﻢ راه ﻫﺎ ﻫﻨﻮز اﻣﻦ ﻧ . ﯿﺴﺖ
ﻣﻌﻠﻮم ﻧ .ﯾﺪآ ﯿﺶﭼﻪ ﭘ ﯿﺴﺖ
ﺻﻼح ﺳﻔﺮ را ﻓﻌﻼ : ﮔﻔﺖﯽﻣ . داﻧﺴﺖ ﯽﻧﻤ
ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ او ﺣﺮف زدم ، آدم ﺧﻮﺑ . ﺑﻮد ﯽ
ﯽﺣﺎﺟ ﯾﻦا
» ﻫﻨﻮز راه و ﺑ ﯿﺮاﻫﻪ اﻣﻦ ﻧ ﻫﺎ «. ﯿﺴﺖ
ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ :
،ﯽﻋﺼﺒ ﺑﻪ او و ﺑﻪ ﮔ و ﺑﻪ ﯿﺘﯽ
ﺣﯿﺮت زده و ﻗﺪر - ﺮ آﺧ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ، ،ﺟﺎن ﻣﺴﻌﻮد - ﺣ ﺮﻓﻢ را ﻗﻄﻊ : ﮐﺮد - ، ﺑﺒﯿﻦ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ﻣﻦ ﻫ ،
رﻋﻨﺎ
ی
و ﭼﺮا
اﺳﺖ و ا ، ﺑﻮد ﯾﻦ ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘ
ا ﮔﺮ اﺣﺴﺎس ﺗﻮ ا
ﯽ
ﯾﻦ
ﺑﻪ ر ﯽ ﮔﺬاﺷﺘ ﯾﺤﺎﻧﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﻨﻢ ...
را درﺳﺖ ﻧ ؛ داﻧﻢﯽﻤ ﻢ در ﺧﻮاﺳﺘ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺷﻤﺎ دﺧﺎﻟﺘﯽ ﺑﮑﻨﻢ ؛ اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺮوﯾﺪ و ﻫﯿﭻ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻫﻢ ﭘﯿﺶ . ﯿﺎﯾﺪ ﻧ وﻟﯽ ا ﮔﺮ ﺑﻤﺎﻧﯿﺪ و ﻫﯿﭻ وﻗﺖ د ،ﯾﺪ ﺑﺮو ﯿﺪ ﻫﻢ ﻧﺘﻮاﻧ ﻧﻈﺮ دادن اﺳﺖ ﻣﺸﮑﻞ . ﻓﻘﻂ ﻗﻠﺒﻢ ا ﻤﯽﻧ .ﯾﺪﮔﻮﯽﻣرا ﯾﻦ
ﯿﭽﯽ
ﯾﮕﺮ
ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺳﺮ راه ﻣﺎ اﯽﻧﻤ ﯾﺴﺘﺎدﯾﺪ ؛ آﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ و ﻣﺎ ﯿﺪ ﮔﻔﺘﯽﻣ ﯿﺪ رﺳﯽﻣ از اﺷﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد . ﺣﺮﻓﻤﺎن ﺑﻪ درازا ﮐﺸ .ﯿﺪ
، ﺧﻮب ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ،ﺟﺎن
-
ﻫﻢ ﺗﺼﻤ .ﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﯽﻣ ﯿﻢ
از ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺖ ،
ﯽ ﭼﻮن ﭘﺎﺳ
ﺑﺮ یاه ﭘﺮد رﻋﻨﺎ ﭼﺸﻤﺎن
ﻫﻤﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﻈﺮ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ از ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺧﻮد ﺻﺮف ﻧﻈﺮ ﮐﻨﯿﻢ و روز ﺑﻌﺪ ﯾﺤﺎﻧﯽ ر ، ﺻﺒﺢ زود را ﻪ ﮐﻪ ﺑ ﯿﻢ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫ ﻋﻠﺖ ﮐﺴﺎﻟﺖ ﺧﺎﻧﻢ ، در ﻣﻬﻤﺎﻧ ﭘﻨﺠ ﯽ ﺸﻨﺒﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﺨﻮاﻫ اﻧﺪک . ﮐﺮد ﯿﻢ اﻧﺪک آراﻣﺸﯽ ﯾﺎﻓﺘﯿﻢ و ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﻮاب . ﮔﺬﺷﺖ در ﺑﺎﻣﺪاد ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﺰد ﯿﻮﺳﮏﮐ ﯾﮏ ﺗﻠﻔﻦ ﺷﻬﺮک رﺳﺎﻧﺪم و ﺷﻤﺎره ی ﺗﻠﻔﻦ ر ﯾﺤﺎﻧﯽ را ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ . ﯾﺾ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺮ اﺳﺖ و ﺑﻪ دﻟ ﯿﻞ ﺗﺐ و ﮐﺴﺎﻟﺖ ﯿﻢ ﺗﻮاﻧ ﯽﻧﻤ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧ ﯽ .ﯿﻢﯾﯿﺎﺑ آﻗﺎی رﯾﺤﺎﻧﯽ ﻗﺪری ﺳﮑﻮت ﮐﺮد در و ، ﺳﮑﻮﺗﺶ ﺳﺆال ﯽﮐﻠ و ﭼﺮا داﺷﺖ . ﻧﺎﭼﺎر ﮔﻔﺘﻢ : - دﮐﺘﺮش ﻫﻢ اﺟﺎزه ﺣﺮﮐﺖ و ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺗﺎ آﻧﺠﺎ را . دﻫﺪﯽﻧﻤ
۹۸
Made with FlippingBook Annual report