Identity Discourse

ﺷﮏ

ﺷﺨﺼﯽ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺑﺎزﺷﻨﺎﺳﯽ ﺗﻮﺳﻂ دﯾﮕﺮیِ ﺑﯿﺮوﻧﯽ اﺳﺖ. ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻣﮑﺎن اﯾﺠﺎد ﺷﻤﻮل ﺟﻬﺎن ﻫﻮﯾّﺖ دارﻧﺪ، ﺑﻪ ﻃﻮر ﺿﻤﻨﯽ ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ اﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﮐﻪ ﻫﺪﻓﺶ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮی

ﻓﺮدی ﺑﻮد، در

ﻫﻮﯾّﺖ

ﺟﻤﻌﯽ ﻫﻢ ﻣﺼﺪاق دارد. اﻣﺎ ﺣﺘﯽ ا ﮔﺮ ﻓﺮض ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﻪ در ﻣﻮرد

ﺧﺼﻮص ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮی

ﻫﻮﯾّﺖ

ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ﺷﮑﻞ ﯿﺮی ﮔ

ﺗﻤﺎﯾﺰ ﺧﻮدﻫﺎی ﻓﺮدی ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﺎز ﻫﻢ ﻫﯿﭻ دﻟﯿﻠﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧ

یﻪ ﻈﺮﯾﻪ ﻫﻤ

ﺟﻤﻌﯽ را ﻫﻢ ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﺪ. ﺑﻪ ﻗﻮل اﺑﯽ : زاده اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ) ﺷﺪنِ ﻓﺮد individual socialization ( ِ ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﺑﯿﺮوﻧﯽ اﺳﺖ. اﻣﺎ ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﺮدن ﻓﺮد ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻫﻤﺴﺎن ﭘﻨﺪاری او ﺑﺎ ﻫﻮﯾّﺘ ﯽ ﺟﻤﻌﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﻌﺎﻣﻞ

ﻫﻮﯾّﺖ

ﺳﺎدﮔﯽ

ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ، اﺳﺘﺪﻻل ِﻫﺎی

ﻫﻤﺴﺎن ﭘﻨﺪاری ... ﮐﻨﻨﺪ ﻣﯽ

اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺎ اﻓﺮادی رخ دﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن

ﻫﻮﯾّﺖ

ﺟﻤﻌﯽ وﺟﻮد ﻧﻮﻋﯽ دﯾﮕﺮی ﺑﯿﺮوﻧﯽ اﺳﺖ( ﺑﻪ

اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ راه اﯾﺠﺎد

ﮔﺮا ) ﺧﺎص یﻪ ﻧﻈﺮﯾ ﻣﺪاﻓﻊ

ﻫﻮﯾّﺖ

اﻟﺘﻘﺎﻃﯽ ) fallacy of composition ( ... . دﭼﺎرﻧﺪ ﻓﺮدی و ﺟﻤﻌﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ اﺳﺘﺪﻻل ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ دو ﭼﯿﺰ را از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺗﻤﯿﯿﺰ دﻫﺪ: "دﯾﮕﺮی" ای ﺑﯿﺮون از ﺟﻤﻌﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﺗﻌﻠﻖ دارم، و دﯾﮕﺮ اﻋﻀﺎی ﺟﻤﻌﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﺗﻌﻠﻖ دارم. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺣﺘﯽ ا ﮔﺮ ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ ﻫﯿﭻ "ﻣﻦ"ی ﺑﺪون "آﻧﻬﺎ" وﺟﻮد ﻧﺪارد، ﻧﻤﯽ ً ﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ "ﻣﺎ"ﯾﯽ ﺑﺪون "آن ﻫﺎ" وﺟﻮد ﻧﺪارد. اﻓﺰون ﺑﺮ اﯾﻦ، ﺣﺘﯽ ا ﮔﺮ ﻓﺮض ﮐﻨﯿﻢ ﻫﻮﯾّﺖ ﻫﺎی ﺟﻤﻌﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻃﺮﯾﻘﯽ از ﺗﻔﺎوت ﻧﺸﺄت ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ، ﺑﺎز ﻫﻢ اﯾﻦ اﻣﺮ اﻣﮑﺎن اﯾﺠﺎد ﺷﻤﻮل ﺟﻬﺎن ﻫﻮﯾّﺖ را ﻧﻔﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﻪ ﻗﻮل اﺑﯽ ً : زاده ﻫﻮﯾّﺖ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺗﻘﺎﺑﻞ در ﺪ ﺗﻮاﻧ ﻣﯽ ﺟﻤﻌﯽ ، ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻧﺰاع ، ِ ﺑﺎ دﯾﮕﺮی ﺑﯿﺮوﻧﯽ ً ﻣﻮﺟﻮدی ﺷﮑﻞ ﺑﮕﯿﺮد ﮐﻪ اﯾﻦ اﺳﺘﺪﻻل ﺑﻪ ﺗﻤﺎﯾﺰ

ﻫﻮﯾّﺖ

یﻪ ﻣﻐﺎﻟﻄ

ﺿﺮورﺗﺎ

واﻗﻌﺎ

ﺟﻤﻌﯽ را ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻔﺎوت ﺑﺎ ارزش ﻫﺎی و ﻓﺮﺿﯽ

در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﻫﻮﯾّﺖ

آن ﺟﻤﻊ ﻧﯿﺴﺖ.

اﻣﺎ

ﻋﻀﻮ

ﯾﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻔﺎوت ﺑﺎ ارزش ﻫﺎی

ﻫﻮﯾّﺖ ﻫﺎی ﺟﻤﻌﯽ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ آﻧﻬﺎ

ﺳﺎﺧﺖ،

ﺗﺎرﯾﺨﯽ

ﻫﻮﯾّﺖ

یﻪ ﮔﺬﺷﺘ ﺑﺸﺮﯾﺖ ﺳﺮﺷﺎر اﺳﺖ از اﯾﻦ ارزش ﻫﺎی

ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕﯿﺮ ... . ﯾﻢ

ﮔﺬﺷﺘﻪ ای ﮐﻪ ﻣﯽ آﻧﻬﺎ از ﯿﻢ ﺧﻮاﻫ

ﺗﻮاﻧﺪ در ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎ آن ، "ﺗﻔﺎوت" ﺧﻮد را ﺑﻨﺎ ﻧﻬﺪ .

وﺣﺸﺖ ﻣﯽ وﻃﻦ ﺟﻬﺎن ﻫﻮﯾّﺖ ﮐﻪ یآور

ﻫﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ در ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و اﯾﺠﺎد

ﺑﻪ اﺧﺘﺼﺎر ﻣﯽ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ اﯾﻦ اﺳﺘﺪﻻل ﮐﻪ ﻫﻤ ﻫﻮﯾّﺖ یﻪ ِ ﻫﻮﯾّﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ دﻓﺎع اﺳﺖ و ﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ اﺛﺒﺎت

ﻗﺎﺑﻞ

در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻫﯿﭻ "دﯾﮕﺮی" ای وﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ، ﻣﻨﻄﻖ ﻧﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ اﺳﺘﺪﻻل ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از ﮔﻔﺘﻤﺎﻧﯽ ﻣﻮروﺛﯽ اﺳﺖ ﺖ ﻣﺎﻫﯿّ یه درﺑﺎر

زﯾﺮا

ﺷﺪﻧﯽ.

ﮔﺮای ﺧﺎص ﻫﻮﯾّﺖ ﻫﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ . اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻤﺎن ﻣﻮروﺛﯽ در ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﺑﺎ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ﻫﻮﯾّﺖ ﻧﮋادی، ﻣﻠﯽ ، اﯾﺪﺋﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ ، و دﯾﻨﯽ - ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﻣﻘﺘﻀﯿﺎت ﻫﻤﺎن ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺻﻮرت - ﮔﯿﺮﻧﺪ ﻣﯽ ﺗﺜﺒﯿﺖ ﺷﺪ اﺳﺖه . از ﻗﻀﺎی روزﮔﺎر ، اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻤﺎن ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ اﻧﺪﯾﺸ داﻧﺶ یﻪ ﭘﮋوﻫﺎن ﻣﺘﺮﻗﯽ ای ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﯽ ﮔﺬارد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺴﯿﺎری از ﺑﯽ ﻫﺎ ﻋﺪاﻟﺘﯽ را ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﮐﺸﻨﺪ ؛ ﺑﯽ ﻋﺪاﻟﺘﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﺑﺮﺳﺎﺧﺘﻪ ﺳﺎزی و ﺗﻔﺎوت

ﮔﺬاری

ﯽِ ﻫﻮﯾّﺘ ﻫﺎی

ﻫﺎﯾﯽ

ﻫﻤﯿﻦ ﮔﻔﺘﻤﺎﻧﻨﺪ . اﻣﺎ ﺣﺲ "اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ ﻣﺸﺘﺮﮐﯽ" ﮐﻪ ﻣﻮﻧﺮو در ﺑﯿﻦ ﻣﺮدم ﯾﮑﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ"، اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻤﺎن ﺧﺎص ﮔﺮای

ﻧﺎ ﮐﺎرآﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺎزﺗﺎب ﻣﺪاﻓﻊ و ه دﻫﻨﺪ

و ﺟﻮ ﺳﺘﯿﺰه

ﻫﻮﯾّﺖ

ﻧﻮع دوﺳﺘﺎن ﯾﺎﻓﺖ، ﻧﻮع دوﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ "در ﺟﻬﺎن

یﻪﻫﻤ آﻧﻬﺎ ﺑﯿﻨﯽ

ﺑﻪ را ﺷﺪت رد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. یﻪ ﺗﺠﺮﺑ ﺟﻮاﻣﻊ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ در ﺣﺎل رﺷﺪ ﻫﻢ اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻤﺎن را رد ﻣﯽ . ﮐﻨﺪ اﯾﻦ ﺟﻮاﻣﻊ ، از ﺟﻤﻠﻪ ﺑﯿﻦ یﻪ ﺟﺎﻣﻌ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﻬﺎﺋﯽ، ﺑﺮ اﺳﺎس ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ از وﺣﺪت ﻧﻮع ﺑﺸﺮ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺧﻮد را ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ —

٥