Munireh Baradaran - Simple Truth

147 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﻣﻠﯿﺤﻪ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ و ﺟﺪل ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺗﻮﺟﻪ ﯾﯽ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎی رﯾﺎﺣﯽ ﻧﺪاﺷﺖ و ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺣﺮف ﻣﯽ زد. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ او اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﻢ زده ﺑﺎﺷﺪ.  ﻫﺎ را ﻗﺒﻼ ﻣﺤﺘﻮای ﺑﺤﺚ ﺑﺮاﯾﺶ ﮐﻢ ﺗﺮ ﻣﻬﻢ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻣﯿﻞ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ و اﺑﺰار وﺟﻮد. اﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺣﺮاﻓﯽ ﻫﺎی ﻣﻠﯿﺤﻪ راﺿﯽ ﺑﻮدم ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﺎزﺟﻮ ﮐﻢ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻣﻦ ﻫﻢ ﺳﺎ ﮐﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم در ﺣﺎل وﻫﻮای ﺧﻮدم و رﯾﺎﺣﯽ را ﻧﮕﺎ ه ﻣﯽ ﮐﺮدم ، ﺑﺎﯾﺪ روزﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺨﺘﯽ را ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ . ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻫﻤﺴﺮش ﯾﮏ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ. آن ﻓﻀﺎ ﻣﺮا دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد. ﭼﺎدر ﺧﺎل دار ﺳﻔﯿﺪوﺳﯿﺎه ام ﻣﺪام ﻟﯿﺰ ﻣﯽ ﺧﻮرد و از ﺳﺮم ﻋﻘﺐ ﻣﯽ رﻓﺖ و ﻫﻤﯿﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﻣﺮا ﺑﯿﺶ ﺗﺮ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد. از دﻣﭙﺎﯾﯽ ﻫﺎی ﻟﻨﮕﻪ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﻪ ام، ﯾﮑﯽ ﺑﻪ رﻧﮓ ﺳﯿﺎه و ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرگ ﺗﺮ از ﭘﺎﯾﻢ و دﯾﮕﺮی ﻗﺮﻣﺰ و ﻣﺪل زﻧﺎﻧﻪ، ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪم. ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ را زﯾﺮ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﻢ. ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﺗﻮﺟﻪ ﯾﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ. ﭼﯿﺰﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺮده ﺑﻮد. ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻓﺸﺎر ﻣﯽ آوردم ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺟﺰﯾﯿ ﺎت ﺑﺤﺚ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎورم. ﺑﺎﻻﺧﺮه رﯾﺎﺣﯽ ﭼﻪ ﻣﻮﺿﻌﯽ دارد؟ ﻧﯿﺖ ﺑﺎزﺟﻮ از اﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭼﯿﺴﺖ؟ از ﻣﻦ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺧﻮاﺳﺖ؟ در اﯾﻦ ﺗﺸﻮﯾﺶ ﻫﺎ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﺎزﺟﻮ از ﻣﻦ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﭼﺮا ﺗﻮ » ﺣﺮف ﻧﻤﯽ زﻧﯽ؟ ﺗﻮ ﻫﻢ وارد ﺑﺤﺚ ﺷﻮ و ﻧﻈﺮت را درﺑﺎره ی ﻣﺎرﮐﺴﯿﺴﻢ ﺑﮕﻮ. « ﮔﻔﺘﻢ درﺑﺎره ی ﻓﻠﺴﻔﻪ وارد ﺑﺤﺚ ﻧﻤﯽ ﺷﻮم. ﮔﻔﺖ درﺑﺎره ی اﻗﺘﺼﺎد ﻧﻈﺮت را ﺑﮕﻮ. ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﻌﺘﻘﺪم و ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺪون ﻧﻔﯽ ﻃﺒﻘﺎت ﻋﺪاﻟﺖ ﻣﯿﺴﺮ ﻧﯿﺴﺖ. رﯾﺎﺣﯽ ﮔﻔﺖ: » ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﯾﮏ اﻣﺮ ﻧﺴﺒﯽ اﺳﺖ و ﺗﺄﻣﯿﻦ آن ﹰ ﺑﺎ ﻧﻔﯽ ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺴﺎوی ﻧﯿﺴﺖ. ﻟﺰوﻣﺎ « و ﭼﻨﺪ ﮐﺸﻮر اروﭘﺎﯾﯽ را ﻣﺜﺎل زد. ﻣﻦ ﻣﻨﻈﻮر دﯾﮕﺮی داﺷﺘﻢ. ﻋﺪاﻟ ﺳﻮﺋﺪ ﻣﯽ  ﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ را ﻓﺮاﺗﺮ از ﻣﺜﻼ داﻧﺴﺘﻢ. اﯾﻦ را ﻫﻢ در ﺳﻮﺋﺪ ﺗﺄﻣﯿﻦ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﯿﺶ  اﻟﺒﺘﻪ ﻗﺒﻮل داﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﺜﻼ ﺗﺮ و درﻧﺘﯿﺠﻪ ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از آﻣﺮﯾﮑﺎ اﺳﺖ. اﻣﺎ ﮐﺸﺸﯽ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﻧﺪاﺷﺘﻢ. ﻣﺸﻮش ﺑﻮدم و ﺧﻮدم را در ﻓﺸﺎر ﻣﯽ دﯾﺪم. ذﻫﻦ و زﺑﺎﻧﻢ آﻣﺎده ی ﺑﺤﺚ ﻧﺒﻮد. ﺳﺆاﻟﯽ ﻣﺜﻞ ﺧﻮره ﻣﺮا ﻣﯽ » ﺧﻮرد: ﺑﺎﻻﺧﺮه رﯾﺎﺣﯽ ﭼﻪ ﻣﻮﺿﻌﯽ دارد؟ « آﺧﺮ ﺳﺮ دل ﺑﻪ درﯾﺎ زدم و ﭘﺮﺳﯿﺪم: ﺑﻪ » ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﺟﻤﻬﻮری اﺳﻼﻣﯽ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ؟ « ﻫﻨﻮز ﺟﻤﻠﻪ ام ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎزﺟﻮ دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ:  ﻗﺒﻼ زد ﮐﺮده ﺑﻮدم اﺟﺎزه ی اﯾﻦ ﺳﺆال ﻫﺎ را ﻧﺪارﯾﺪ. ﭘﺲ، « رﯾﺎﺣﯽ رژﯾﻢ اﺳﻼﻣﯽ را ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد وﮔﺮﻧﻪ ﺑﺎزﺟﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ راﺿﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ او از اﯾﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﻧﻈﺮش را اﻋﻼم ﮐﻨﺪ. رﯾﺎﺣﯽ از ﻣﻦ ﭘﺮﺳﯿﺪ آﯾﺎ ﮐﺘﺎب » در دادﮔﺎه ﺗﺎرﯾﺦ ﻧﻮﺷﺘﻪ « ی ﻣﺪدف را ﺧﻮاﻧﺪه ام. ﺟﻮاب ﻣﻨﻔﯽ دادم. ﺗﻮﺻﯿﻪ ﮐﺮد در زﻧﺪان آن را ﺑﺨﻮاﻧﻢ. ﺑﺎزﺟﻮ ﮔﻔﺖ ﻟﯿﺴﺖ ﮐﺘﺎب ﻫﺎی زﻧﺪان را ﺑﺮاﯾﻢ ﻣﯽ آورد ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﮐﺘﺎب ﺑﮕﯿﺮم. اﻣﺎ اﯾﻦ ﮐﺘﺎب را

ﮔﻮش »