Munireh Baradaran - Simple Truth

237 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﺑﻮد. ﺟﺰو ﻣﻌﺪود ﮐﺴﺎﻧﯽ

ه ﻣﺎه  ﺑﻮد ﮐﻪ د « ﺟﻌﺒﻪ » را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد. ﺑﺮاﯾﻢ از ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎﯾﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻦ ﺑﻪ اوﯾﻦ در ﮔﺎوداﻧﯽ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد. ﺧﻮدش ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ــ ﭼﺸﻤﺸﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﯿﺰی را ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ــ ﮐﻪ اﻟﻒ» « ، ﯾﮑﯽ از ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺗﺮﯾﻦ و ﻣﻮرد اﻋﺘﻤﺎدﺗﺮﯾﻦ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ، ﯾﮏ ﺑﺎره ﺷ ﺮوع ﮐﺮده ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن. ﺧﻨﺪه ﻫﺎﯾﯽ ﻃﻨﯿﻦ دار و ﺳﻮزﻧﺎ ک. زﻫﺮه و دﯾﮕﺮ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻫﺎ او را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮدش ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺧﻨﺪه ﻫﺎﯾﺶ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﯾﮏ ﺑﺎره اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﻧﻤﺎز ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد. ﺑﻨﻔﺸﻪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺗﻮاب ﺷﺪه اﺳﺖ. « س» ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎی ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑﻮد: ﻣﯽ» ﺧﻮاﻫﻢ از ﻣﺎرﮐﺴﯿﺴﻢ دﻓﺎع ﮐﻨﻢ. ﻣﺮا ﺑﮑﺸﯿﺪ. « ﺣﺎﺟﯽ او را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮده ﺑﻮد و ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ درﺑﺎره ی ﻣﺎرﮐﺴﯿﺴﻢ ﺑﺤﺚ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﺣﺮﻓﺶ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮدم و ﭘﺮﺳﯿﺪم: » ﻣﮕﺮ ﺣﺎﺟﯽ ﺑﺤﺚ اﯾﺪﺋﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ ﻫﻢ ﺑﻠﺪ ﺑﻮد؟ « ﺑﻨﻔﺸﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ: » ﺣﺎﺟﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ ﯾ ﺎدش داده ﺑﻮدﻧﺪ. « و اداﻣﻪ داد: ﻫﻤﺎن » ﺷﺐ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ “ س”ی را از ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ. ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺗﻮ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻫﺎ را ﻧﺸﻨﯿﺪی. ﻣﻦ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻣﯽ»ــ ﮔﻔﺖ در ﮔﺬﺷﺘﻪ “ ﻫﯿﭻ” ﺑﻮده. ﻣﺪام ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻋﺠﺰ و ﻧﺎﺗﻮاﻧ ﮔﻔﺖ ﯽ ﻣﯽ ﻣﻦ اﻧﺴﺎن ﻧﺒﻮدم، ﭘﺴﺖ ﺑﻮدم، ﻫﻮاﻫﺎی ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ داﺷﺘﻢ. ﻣﺪام اﯾﻦ ﻫﺎ را ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﮐﺮد و ﮔﺎه از ﺷﺪت ﮔﺮﯾﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ. درﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﺑﻌﺪﻫ ﺎ ﮐﻪ « س» را ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ، ﺑﯿﺶ ﺗﺮ وﻗﺖ ﻫﺎ ﯾﮏ ﭼﺎدر ﺳﻔﯿﺪ ﺳﺮش ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﻤﺎز ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺎد و ﮔﺎه در ﺣ ﯿﺎط زﻧﺪان ﺑﺎ ﭼﺎدر ﺳﻔﯿﺪ دﺳﺖ ﻫﺎ رو ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽ آوردم، زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺎزه دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﮏ ﺷﻠﻮار ﮔﺮم ﮐﻦ ﮐﻮﺗﺎه و ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪ ﮐﻪ در زﻧﺪان ﻏﯿﺮﻋﺎدی ﻣﯽ ﻧﻤﻮد. ﯾﮏ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ از دﺳﺖ ﮔﯿﺮﯾ ﺶ ﺧﺒﺮ اﻋﺪام ﻫﻤﺴﺮش را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد. ﺑﻨﻔﺸﻪ « س» ﮔﻔﺖ ﻧﺎﻣﺶ را ﺑﻪ زﻫﺮا ﺗﻐﯿﯿﺮ داده ﺑﻮد. ﺑﻨﻔﺸﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺎﺟﯽ اﺑﺘﺪا ﺷﺮط ﺧﺮوج از ﻫﺎ را ﻫﻢ «ﺟﻌﺒﻪ » ﮐﺎری و ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد، اﻣﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺗﻌﻬﺪ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﻪ رﻋﺎﯾﺖ ﻣﻘﺮرات زﻧﺪان ا ﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮده ﺑﻮد. ﻫﺮﮐﺲ از ﺟﻌﺒﻪ ﻫﺎ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﻣﺪ، ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﺳﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺗﻮاب ﻫﺎ ﮐﻪ ﺻﺪاﯾﯽ از آن ﺑﺮﻧﻤﯽ ﺧﺎﺳﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ دﻋﺎ و ﻧﻮﺣﻪ و زاری. ﻣﻘﺮرات ﺑﻨﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﺣﺠﺎب و ﻧﻤﺎز و روزه ﻧﺒﻮد. ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎی ﻋﺎدی، دوﺳﺘﯽ ﻫﺎ و ﺧﻨﺪه ﻫﺎ ﻫﻢ ﺟﺮم ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽ آﻣﺪ. ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺟﺰ ﺑﺮای اﺧﺒﺎر و دﻋﺎ روﺷﻦ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ. آن ﻫﻢ ﺑﻪ دل ﻣﺴﺌﻮل ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﮐﻪ ﺧﻮد از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ از  ﺧﻮاه ﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ «ﺟﻌﺒﻪ » ﺷﺪه ﺑﻮد. ﭘﺮﺳﯿﺪم: « ﮐﯽ؟» ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻢ آن ﻫﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﻢ. « » ــ ﻣﮕﺮ در ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﭼﻪ ﮔﻔﺖ ؟« ﺑﻨﻔﺸﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ و ﻣﻦ را ﺑﻪ « س»

« ﮐﺮد.

ﻣﺎﻧﺪ.

ﻫﺎ ﺑﻪ