Munireh Baradaran - Simple Truth

242 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﮐﻪ در ﺟﺎی ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ اش ﺳﺮﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد، ﻧﺸﺴﺖ. ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ ﺻﻨﺪﻟﯽ آورد اﻣﺎ ﺳﺮﺣﺪی زاده در ﻫﻤﺎن ﺟﺎ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد، ﻣﺎﻧﺪ. ﺗﻌﺪادی از زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ آﻣﺪﻧﺪ و در راه رو ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ. دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺳﮑﻮت ﺑﻮد. ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﺮای ﭼﯿﺴﺖ و ﭼﻪ  داﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﺑﺎزدﯾﺪ اﺻﻼ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ. ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺳﺮﺣﺪی زاده ﺑﺎ ﺻﺪای آﻫﺴﺘﻪ ﯾﯽ از ﮔﯿﺘﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ: » ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﯾﯽ دارﯾﺪ؟ « ﮔﯿﺘﯽ آﻫﺴﺘﻪ زﯾﺮ ﻟﺐ ﭘﺎﺳﺦ داد: ﺧﻮاﺳﺘﻪ » ی ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺪارم. «

ﮔﻮﯾﺎ ﺳﺮﺣﺪی زاده ﭘﺎﺳﺦ او را ﻧﺸﻨﯿﺪ ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﺪ. ﺳﺆال ﺧﻮد را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد. در اﯾﻦ اﺛﻨﺎ دﺧﺘﺮ ﺟﻮاﻧﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد. او ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺻﺮﯾﺢ و ﺣ ﺘﺎ ﺗﻨﺪ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺳﺮﺣﺪی زاده ﮔﻔﺖ: » ﻧﯿﺎزی ﺑﻪ ﺷﻤﺮدن ﺗﮏ ﺗﮏ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎ و ﮐﻢ ﺑﻮدﻫﺎ ﻧﯿﺴﺖ. ﺷﻤﺎ ﺧﻮدﺗﺎن در زﻧﺪان ﺑﻮده اﯾﺪ و ﻣﯽ داﻧﯿﺪ زﻧﺪاﻧﯽ ﭼﻪ ﺣﻘﻮﻗﯽ ﺟﻤﻬﻮری  و زﻧﺪاﻧﯽ اﺳﻼﻣﯽ از ﭼﻪ اﻣﮑﺎﻧﺎﺗﯽ ﻣﺤﺮوم اﺳﺖ. ﻫﻤﺎن اﻣﮑﺎﻧﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ در دوره ی ﺷﺎه از آن ﻫﺎ ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪ ﺑﻮدﯾﺪ ﯾﺎ ﺑﺮ ای آن اﻋﺘﺼﺎب ﮐﺮدﯾﺪ. « ﺳﺮﺣﺪی زاده ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و اﺑﺮواﻧﺶ را در ﻫﻢ ﮐﺸﯿﺪ. دﺧﺘﺮ ﮐﻪ در آن زﻣﺎن ٢٠ رﺷﺖ ﺑﻮد و ﺑﺮای ﺗﺒﻌﯿﺪ ﺑﻪ  ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد و ﺣﮑﻢ اﺑﺪ داﺷﺖ، زﻧﺪاﻧﯽ ﻗﺰل ﺣﺼﺎر ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد. او اداﻣﻪ داد: » ﺷﻤﺎ ﺧﻮد ﻣﺪﺗﯽ رﯾﺎﺳﺖ ﺳﺎزﻣﺎن زﻧﺪان ﻫﺎ را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه داﺷﺘﯿﺪ و ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از ﻫﻤﻪ از آن ﭼﻪ در زﻧﺪا ن ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﻣﯽ ﮔﺬرد اﻃﻼع دارﯾﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ؟ دوﺳﺖ دارﯾﺪ ﺑﺮای ﹺ ﮔﺮم و ﺣﻤﺎم ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻟﺘﻤﺎس ﮐﻨﯿﻢ. ﺷﻤﺎ ﺧﻮدﺗﺎن ﺣﻘﻮق ﺣﻘﻮق اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﻣﺜﻞ آب زﻧﺪاﻧﯽ را ﻣﯽ ﺳﺮﺣﺪی زاده ﺑﻪ ﻣﻮﻣﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ در اﺛﺮ ﺳﺨﻨﺎن دﺧﺘﺮ ﺟﻮان در ﻫﻢ ﻓﺮو ﻣﯽ رﻓﺖ. ﺳﺮش ﭘﺎﯾﯿﻦ و ﭼﻬﺮه اش در ﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮔﻔﺖ: » ﻣﻦ ﺑﺮای اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ اﯾﻦ ﺟﺎ ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻮدم. « ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﯿﺮون رﻓﺖ. ﯾﮏ ﺷﺐ ﻫﻢ ﯾﮑﯽ از ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﻦ دادﮔﺎه ﯾﮑﯽ از ﺷﻬﺮﻫﺎی ﺧﻮزﺳﺘﺎن  ﻫﺎی ﺷﺮع ﺑﺮای ﺑﺎزدﯾﺪ آﻣﺪ. ﮔﻮﯾﺎ در آن زﻣﺎن دﯾﮕﺮ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺳﺎﺑﻖ را ﻧﺪاﺷﺖ. او ﺑﺮای اﻃﻼع از وﺿﻊ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از زﻧﺪان ﻫﺎی ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻗﺰل ﺣﺼﺎر ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ، آﻣﺪه ﺑﻮد. در ﺑﻨﺪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺗﻌﺪادی از اﯾﻦ ﺗﺒﻌﯿﺪی ﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﻧﺘﻘﺎل ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎی ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ. اﻣﺎ در ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎی اﯾﻦ آﺧﻮ ﻧﺪ ﺟﻮان ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺟﻠﺐ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد. او درﺑﺎره ی ﻟﺰوم آزادی و ﮔﻮﻧﺎ ﮔﻮﻧﯽ ﻧﻈﺮات ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺿﻤﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﻣﺜﺎﻟﯽ ﻫﻢ از آورد. از ﺧﻮد ﺳﺆال ﮐﺮدم ا ﮔﺮ او ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﭼﻪ ﮔﻮﻧﻪ رای ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻮﻣﯿﺖ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ داده اﺳﺖ؟ ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ وﻗﺘﯽ از ﭘﺸﺖ ﻋﯿﻨﮏ اﻫﺪاﯾﯽ ﺟﻤﻬ ﻮری اﺳﻼﻣﯽ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﻣﯽ ﻧﮕﺮد، ﺗﻨﺎﻗﻀﯽ در ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎ و ﻋﻤﻞ اش ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﺪ. آن روز ﺑﺎ ﺧﻮد ﺷﺮط ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻋﯿﻨﮑﯽ را از ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻫﺪﯾﻪ ﻧﮕﯿﺮم.

دارد،

« ﺷﻨﺎﺳﯿﺪ.

« ﭼﻪ ﮔﻮارا »