One Hundred and Sixty Years

ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﮔﺎﻩ ﮐﺴﺐ ﺗﮑﻠﻴﻒ ﺍﺯ ﻣﺮﮐﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ . ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﺍﺕ ﻧﺴﺒ ﺖ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻣﻰ ﺩﺭ » ﻛﻪ ﺍﺛﺮ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺆﺛﺮ ﻣﺎ، ﺍﺯ ﻣﺮﻛﺰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺻﺮﻳﺢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﻛﻠّ ﻴﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﻭﺧﻴﻢ ﻋﺪﻡ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺴﺘﺤﻀﺮﺷﺎﻥ ﺳ ﺍﻳﻢ ﺣﺎﻝ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺩﻗﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ . ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺩﻗﻴﻖ ﺷﻮﻳﺪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﻭ ﺗﻼﻃﻢ ﺍﺳﺖ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺗﻰ ﭼﻪ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺩﺍﺭﺩﻭ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻏﺎﺭﺗﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺁﺩﻣﻜﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺮﻯ ﻭ ﭘﺸﺘﮕﺮﻡ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﻰ . ﺳﺎﺯﺩ ) ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ ۱۳۲۴ : ۴۱( ﺣﺒﻴﺐ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﮔﺮﻭﻫﺒﺎﻥ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭ ﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﮊﺍﻧﺪﺍ ﻫﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻮﻥ ﺷﻬﺮ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﻧﻈﻢ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ ﺁﻳﺪ ﭼﻨﺪ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻭ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﻧﺎﻣﮥ ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ . ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻣﺮﻯ » ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﮑﺎﺕ ﻋﻠﻤﺎء ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎء ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩ ﺍﻃﻼﻉ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺍﺷﺖ ...« ﺭﺍﺿﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻩ ﺗﻦ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ : ﺩﻫﺪ ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻃﻼﻉ ﮐﺎﻣﻞ . ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻪ ﮊﺍ ﻧﺪﺍﺭﻣﺮﻯ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻻﻳﻖ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﭘ ﺮﺳﺘﻰ ﺩﻩ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺭﻧﮓ ﺍﺯ ﺭﺧﺴﺎﺭﻩ ﺍﺵ ﭘﺮﻳﺪ . ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﺪ ... ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻧﻈﺎﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﺷﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﻰ ﮐﻪ ﺣﺘّﻰ ﺍﮔﺮ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﻦ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺧﻄﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺳﺮﮔﺮﺩ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﺶ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ

ﺎﺧﺘﻪ

«! ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻣﻰ

ﺭﻡ

ﻣﻰ

ﺩﺭﺟﻪ

١۵٨