One Hundred and Sixty Years

ﺍﻓﺎﻏﻨﮥ ﺷﮑﻢ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﻦ، ﺍﺯ ﺩﺭﺏ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻧﻮﺭﺍﻥ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﻨﺰﻟﺶ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻣﺠﺎﻝ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﻳ . ﺶ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﻭ ﺍﻯ ﺑﻪ ﻓﺤّﺎﺷﻰ ﻭ ﮐﺘﮏ ﺯﺩﻥ ﻫﻤﺴﺮ ﺑﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﺶ ) ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﮐﺸﺘﻦ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺻﺎﺩﺭ ﻧﺸﺪﻩ ، ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ (

ﻋﺪّﻩ

ﻋﺪّﻩ

ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ] ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻰ .[ ﺷﻮﻧﺪ

ﻋﺪﻩ

) ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ ۱۳۲۴ : ۵۰(

ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﺩﻭ ﭘﺎﻯ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﺯﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻃﻨﺎﺏ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ، ﺍﻯ ﺳﺮ ﻃﻨﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﻯ ﺑﺎﻡ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻣﻨﺰﻟﺶ ﺑﺮﺩﻩ ﺍ ﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﻣﻰ ﮐﺸﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﻰ ﻭ ﮐﻨﻨﺪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻨﺪ . ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ( Baha’i World , 1944-46: 42) ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻰﻣﺤﻠّ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﺧﺎﻧﮥ ﺣﺒﻴﺐ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﮔﺮﻭﻫﺒﺎﻥ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﻮﺩ . ﻭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻣﺮﻯ ﺗﻮﻗﻴﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺷﻮﺩ . ﻭﻟﻰ ﺗﻔﻨﮓ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﻧﮥ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﮐﻤﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﻳﮑﻰ ﺳﺘﺎﺩ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻯ ﺷﻮﺭﻭﻯ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺧﺎﻧﮥ ﺍﻭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﻤﻊ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻤﻨﺎﮎ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﻧﺎﺩﺭﻯ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺍﻧﺒﻮﻫﻰ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻓﺤّﺎﺷﻰ ﻭ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻭ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺩﺭﺏ ﻣﻨﺰﻝ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﻣﺤﮑ ﺍﺳﺖﻢ ﻭ ﻧﻤﻰ ﻨﺪﺷﮑ ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻧ ﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭼﻮﺏ ﻭ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﺩﺭِ ﺧﺎﻧﻪ ﻳﻮﺭﺵ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ . ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﺎﮐﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﻭﻯ ﺑﺎﻡ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﺭﻳﺰﻩ ﻭ ﺁﺟﺮ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﻰ ﻨﮐ ﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺳﺎﺯﻧﺪ . ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻔﻨﮓ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﻯ ﺑﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ . ﺍﺯﺩﺣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭ ﻓﺮﻳﺎ ﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻧﮓ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﮐﺒﺮ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﻮﺩ ﻣﻰ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻗﺮﺍﻭﻝ ﺳﺘﺎﺩ ﺷﻮﺭﻭﻯ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﻇﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺧﺒﺮ ﺩﻫﺪ . ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺷﻮﺭﻭﻯ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭼﻨﺪ ﺟﻴﭗ ﻭ ﻳﮏ ﺁﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻣﻨﺰﻝ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ . ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺟﻴ ﺳﭙﺲ ﺭﻭﺱ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﺳﻨﮓ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . » ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﻫﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﺎﺭ ﻭ ﻣﺎﺭ ﻭ ﻣﺘﻔﺮﻕ . ﺷﻮﻧﺪ ﻣﻰ

ﻋﺪّﻩ

ﻣﻰ

ﺧﺎ . ﺑﻮﺩ

ﭗ

ﺷﻮﺭﻭﻯ

ﻣﻰ

١۶۶