One Hundred and Sixty Years

ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﺴﺘﮕﺎﻩ ﺭﺍﻩ ﺁﻫﻦ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ . ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺍﮔﻦ ﺑﺎﺭﻯ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺳﺮﺍﻯ ﺟﻨﮓ ﺭﻭﺍﻧﮥ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻣﻰ . ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻏﺎﺭﺕ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﻰ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﻰ ». ﺷﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺣﺘّﻰ ﺟﺎﺭﻭﺏ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺮﺩﻧﺪ « ) ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ۱۹۹۳ : ۱۴(. ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ ﺍﺯ ﺳﺮِ ، ﺩﺭﺩ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺯ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺳﺎﻗﻂ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺪ :

ﺩﻭ

ﺍﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ، ﻣﻌﻨﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪ ، ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﺎﺳﺖ؟ ﺍﻯ ﻗﺮﺁﻧﻴﺎﻥ ، ﻗﺮﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ؟ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻟﻘﺘﻞ ﻧﺒﻮﺩﻳﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺷﺪﻳﻢ؟ ﭼﺮﺍ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺣﻼﻝ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻧﺎﭘﺎﮎ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ... ﺷﺮﻡ ﻧﮑﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺍﻭﺑﺎﺵ ﻭ ﺍﺭﺍﺫﻝ ﻭ ﺟﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻳﮏ ﻣﺸﺖ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﺧﺎﺋﻦ ﻭ ﻣﻔﺘﺨﻮﺍﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺭ ﺑﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﻭ ﺑﻰ ﺩﻓﺎﻉ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻴﺪ؟ ) ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ ۱۳۲۴ : ۵۹( ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ ﺷﺮﺡ ﻣﻰ ﮐﻪ ﺩﻫﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺴﺒّ ﺒﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺎﻳﺎﺕ ﻭ ﺳﺮﮐﺮﺩﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﺒﻠﻎ ﻳﮏ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﭘﻮﻝ ) ﮐﻪ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺒﻠﻎ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﻮﺩ ﺟﻤﻊ ( ﺁﻭﺭﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ

» ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﻋﻠﻤﺎء، ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﺅ، ﺭ ﺳﺎ، ﺑﺎﺯﺍﺭﻳﺎﻥ ﻭ ﻏﺎﺭﺗﮕﺮﺍﻥ « ﺑﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺁﻗﺎﻯ . ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﻓﻮﻻﺩﻭﻧﺪ ﻋﻀﻮ ﻋﺎﻟﻴﺮﺗﺒﮥ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺍﺩﮔﺴﺘﺮﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﻋﺪﮤ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﻮﻭ ﻗ ﻟﻨﺎﻣﮥ ﮐﺘﺒﻰ ﻗﻮﻝ ﻭ ﻗﺮﺍﺭﻫﺎ ﺗﺤﮑﻴﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪ . ﻓﻮﻻﺩﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﺯﭘﺮﺱ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺒﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﻭ ﻣﺘﻨﻔّﺬﻳﻦ ﻣﺤﻠﻰ، ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺷﻰ ﺷﺎﻣﻞ ۳۴۴ ﺑﺮﮒ ﻳﮑﺼﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻨﻊ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘّ ﻬﻤﻴﻦ ﻭ ﻣﺠﺮﻣﻴﻦ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﺩﺍﻧﺴﺖ ) ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ ۱۳۲۴ : ۶۳ .( ﮐﺴﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺗﺎ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺳﻴﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﻋﻼﻗﺒﻨﺪ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺭﺍ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺁﻓﺮﻳﺪﻧﺪ . ﻓﻮﻻﺩﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﻭ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﺑﻪ ﻭﮐﺎﻟﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ .

١۶٨