One Hundred and Sixty Years

- ﺳﮑﻮﺕ ﺍﮔﺮ ﻧﮕﻮﺋﻴﻢ ﺗ ﺄ ﻳﻴﺪ ﺗﻠﻮﻳﺤﻰ -

) ء ﺑﻮﺩ ۱۶ ﺍﺳﻔﻨﺪ ۱۳۲۹ .(

ﺁﺭﺍ ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺭﺯﻡ

ﻫﺎ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺕ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﺘﻞ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﺋﮥ ﻗﺎﺗﻞ ﺧﻠﻴﻞ ﻃﻬﻤﺎﺳﺒﻰ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﮑﻢ ﻗﺎﺿﻰ ﺩﺍﺩﮔﺴﺘﺮﻯ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﺎ ﺭﺍﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﻫﻔﺪﻫﻢ )۱۶ ﻣﺮﺩﺍﺩ ۱۳۳۱ .( ) ﻣﻬﺎﺟﺮ ۲۰۰۸ ،۲۲( ﺩﺍﻣﻐﺎﻧﻰ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻗﻮﺕ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻬﻀﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻗﺎﺗﻞ ﺩﮐﺘﺮ ﺑﺮﺟﻴﺲ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ : ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﻰ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﻰ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ٩٠ ﻧﻘﻄﮥ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺁﺏ ﻃﻬﺎﺭﺗﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺳﻰ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ) ۱۸ ﺧﺮﺩﺍﺩ ۱۳۶۷ ( ﺑ ﺮ ﺳﺮ ﺭﺳﻮﻝ ﺯﺍﺩﻩ ﺭﻳﺨﺖ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ 90 ﺩﮐﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻮﮐﻠﻰ ﻃﺮﻗﻰ، ﺩﺭ ﺭﺍﺳﺘﺎﻯ ﻫﻤ ﻴﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪ، ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ » ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ﮔﺮﺍﺋﻰ « ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ : ﺟﻨﺒﺶ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻫﮥ ۱۳۲۰ ﺑﺎ ﺗﺒﻠﻴﻐ ﺎﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺁﻣﻴﺨﺖ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻰ ﺩﺭ ﺗﺒﺪﻳﻞ » ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺳﻼﻣﻰ » ﺑﻪ « ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ . ﺑﺠﺎﻯ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﻥ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ » ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ « ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ... ﺑﺪﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻫﻴﺌ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺎﺳﺒﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﺐ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﺋﻰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺠﺎﻫﺪﻳﻦ ﺧﻠﻖ، ﺍﻣﺖ ﻭﺍﺣﺪﻩ، ﺣﺰﺏ ﻣﻠﻞ ﺍﺳﻼﻣﻰ، ﻭ ﻫﻴﺌﺖ ﻣﻮﺗﻠﻔﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺑﺎ ﺩﺭ ﻫﻢ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺘﻰ، ﺿﺪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ، ﻭ ﺿﺪ ﺍﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺘﻰ، ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﮐﺴﺎﺯﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎ ﻥ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﻰ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ . ﺩﺭ ﺟﻨﺒﺶ ﺁﺯﺍﺩﻯ » ﺧﻮﺍﻫﺎﻧﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ « ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻣﺪﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺎﺭﺕ » ﻣﻠﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ « ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺪﻧﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻴﻤﮥ ﺩﻭﻡ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻨﺎﻗﻀﻰ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ ) ﺗﻮﮐﻠﻰ ﻃﺮﻗﻰ ۱۳۸۰ .( ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻣﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﺣﺎﺝ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺯﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﮥ ﻋﻈﻴﻢ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ) ﺩﺍﻣﻐﺎﻧﻰ ۱۳۸۲ : ۲۰۶ (

ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻪ ﻫﺎ، ﻧﺸﺮﻳ

ﺭﺍ ﺑﺎ

ﻭ ﺑﺎ ﺩﺍﻧﺪ

ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ

ﺩﺍﺷﺖ «

ﺖ

ﻣﮑﺎﻥ

ﺟﻨﺒﺶ

١٩٧