One Hundred and Sixty Years

ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺍﺧﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﻰ ﺷﮏ ﻫﺮ ﺑﻴﻨﻨﺪﮤ ﺑﺎ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺟﺰ ﻧﻔﺮﺕ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺩﺍﺩﮔﺴﺘﺮﻯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﺮ . ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﻳﺸﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺷﻖ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻴﺴﺖ : ﻳﮏ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺽ ﮐﻨﻴﻢ ﻣﺘﻬﻤﻴﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﮑﻢ ﺗﺒﺮﺋﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻣﺴﮑﻨﺖ ﻣﻰ ﻣﻬﻢ . ﮐﻨﺪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺆﺍﻝ ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﭘﺲ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﮐﺠﺎﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﮔﻮﻳﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﻨﮑﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻃﺒﻴﺒﻰ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﻭ ﻣﺜﻠﻪ ﮐﺮﺩﻩ ! ﺍﻧﺪ ﺁﻳﺎ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺘّ ﻬﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺗﺒﺮﺋﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺍﺩﮔﺴﺘﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺠﺮﻣﻴﻦ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ؟ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺩﻭﻡ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺩﺍﺩﮔﺴﺘﺮﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺘﻌﺪّ ﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﺖ ﻧﻔﻮﺫ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺮﺍﺋﺖ ﮔﻨﺎﻫﮑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺕ ﻭ ﺣﺸﻢ ﮐﺸﻰ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺍﻭّ ﻝ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﺎﻭﮐﺸﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻬﻤﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩﻥ ﻫﺎﻯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺭﺃﻯ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ، ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻗﻮﻯ ﺗﺮ ﻣﻰ . ﮔﺮﺩﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺸﻢ ﮐﺸﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻫﺎ ﺻﺮﻓﺎ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻣﺘﻬﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﻣﺘﻬﻤﻴﻦ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺣﺘّﻰ ﭘﺎﻯ ﺩﺍﺭ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺩﮔﺴﺘﺮﻯ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﺰ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺩﺍﺩﺭﺳ ﻰ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺗﻰ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ! ﻗﻀﻴﮥ ﻗﺘﻞ ﺩﮐﺘﺮ ﺑﺮﺟﻴﺲ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺟﻨﺎﻳﺖ، ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺩﻭ ﺟﻨﺒﮥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ . ﻧﺨﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﺩ ... ﺩﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﻔﻖ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮﻯ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺣﻘﻮ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻟﻮﺣﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺷﺮﺍﻓﺘﻤﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪﻯ ﮐﺸﻮﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺟﺎﻯ ﺗﺎﺳﻒ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﺗﻌﺮّﺽ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﺪ . ﻫﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﺸﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻓﺮﻫﻨ ﮓ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺗﻬﻴﮥ ﺻﻮﺭﺕ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﺪﻭﺩﺗﺮ ﺳﺎﺯﺩ، ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺟﺮﺍﺋﺪ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻧﭙﺬﻳﺮﻧﺪ، ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﮏ

ﻧﻤﻰ

ﮔﺎﻭﮐﺸﻰ

ﻕ ﺍﻗﻠﻴﺖ

ﺁﻥ

٢٠٠