One Hundred and Sixty Years

ﺭﻭﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮑﻢ، ]۶ ﺧﺮﺩﺍﺩ ۱۳۳۱ ،)٢٧ ١٩٥٢ [( ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺕ ﻣﺘّ ﻬﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺧﺘﻢ ﺩﺍﺩﺭﺳﻰ ﺍﻋﻼﻡ ﻭ ﻫﻴﺄﺕ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺪﻭﺭ ﺭﺃﻯ ﺑﻪ ﺍﻃﺎﻕ ﻣﺸﺎﻭﺭﻩ ﺭﻓﺖ . ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻃﻠﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﻮﺍﻥ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻳﮑﻰ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺷﺪﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﺣﮑﻢ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺍﻋﻼﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ . ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺷﺪ . ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﺣﺘﻴﺎﻃﻰ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﻋﺪّﮤ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﭘﺎﺳﺒﺎﻥ ﺟﻠﻮﻯ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺮﻭﻫﺎ ﻭ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺗﺎﻻﺭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺍﺣﺘﻴﺎﻃﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺪﺕ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﻋﻼﻡ ﺣﮑﻢ ﺑﺮ ﺷﺪﺕ ﺁﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺣﮑﻢ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻔﺖ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺗﺎ ﻫﺸﺖ ﻋﺼﺮ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻨﺸﻰ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﻫﻴﺄﺕ ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮﻯ ﻗ ﻀﺎﺕ ﻭ ﻣﺘّ ﻬﻤﻴﻦ ﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﺎﻥ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺷﺪ . ﻃﺒﻖ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻢ ﻣﺤﻤﺪ ) ﺷﻴﺮﻭﺍﻧﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ( ﻭ ﺣﺴﻦ ﻫﻤّﺘﻰ ﻭ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﺮﻡ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﻓﺎﻫﻰ ) ﻫﺮ ﺳﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﻔﻨﺪﺁﺑﺎﺩﻯ ( ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻭ ﻋﺒﺎﺱ ﻋﻠﻰ ﭘﻮﺭ ﻣﻬﺪﻯ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﺷﻤﺲ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﻪ ١٠ ﺳﺎﻝ ﺣﺒﺲ ﺑﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺎﻗﻪ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻳﺰﺩ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺳ ﻪ ﺳﺎﻝ ﺣﺒﺲ ﺑﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺎﻗﻪ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺷﺪﻧﺪ . ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺘﻬﻤﻴﻦ، ﺍﺣﻤﺪ ﻧﮑﻮﻳﻰ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﮑﻮﻳﻰ ﺗﺒﺮﺋﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ . ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﺳﺘﻴﻨﺎﻑ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﻗﺎﺿﻰ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺍﺳﺘﻴﻨﺎﻑ ﺣﺎﺋﺮﻯ ﺷﺎﻩ ﺑﺎﻍ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﺷﺪ . ﺍﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺑﻪ ﻭﮐﻼﻯ ﻣﺪﺍﻓﻊ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺖ ﺻﺎﺩﺭﻩ ﻧﺎﺩﺭﺳ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ . ﺑﻌﺪﴽ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭﻳﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺣﮑﻢ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺳﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﻔﻨﺪﺁﺑﺎ ﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ١۰ ﺳﺎﻝ ﺣﺒﺲ ﺗﻘﻠﻴﻞ ﺩﻫﺪ . ﺍﻣﹽﺎ ﺷﻴﺮﻭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﻭ ﺍﺳﻔﻨﺪﻳﺎﺭ ﺳﺎﻻﺭﻯ ﺭﺍ ﻣﻘﺼّﺮ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪ . ﻭﻯ ﺗﺎ ﻓﺮﺟﺎﻡ ﮐﺎﺭ ﺑﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺍﻋﻀﺎء ﻣﺤﻔﻞ ﻳﺰﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﺣﺒﺲ، ﺩﺭ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ١٩٥٣ ) ﺷﻬﺮﻳﻮﺭ ١٣٣۲ ( ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻧﺪ . ﺟﻼﻝ ﺑﻴﻨﺶ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﻣﺎﻩ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺸﻘّ ﺎﺕ ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎﻯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﻪ

ﭼﻰ

٢١۶