One Hundred and Sixty Years

ﭼﻮﻥ ﺻﻨﻌﺖ ﭘﺮﺗﻮﺍﻧﻰ ﻣﺎﻫﻴّ ﮥ ﺯﻣﺎﻧ ﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺷﮑﻞ ﻣﻰ . ﺩﻫﺪ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻧﻰ ﺭﻭﺑﺮﻭﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﺍﻯ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻥ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ . ﻟﺬﺍ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻰ، ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺩﻭﻟﺘﻰ، ﺩﻳﻨﻤﺪﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﺩﻭﻟﺘﻤﺮﺩﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻣﻰ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﺳﺎﺯﻯ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﻳﺐ، ﺗﻮﺩﻩ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺠﺬﻭﺏ » ﻣﻰ « ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ، ﺑﻴﻤﺎﺭﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﻰ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﻘﻴﻘ ﺘﻰ ﻣﺴﻠّ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ . ﻫﺪﻑ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻓﻠﺞ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻗﻀ ﺎﻭﺕ ﺳﻠﻴﻢ ﻣﺮﺩﻡ، ﺩﺭﻭﻍ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥِ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﮤ ﺍﻓﺴﻮﻥ ﺯﺩﮔﻰ ﺑﻪ ﺗﻮﺩﻩ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ، ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ، ﺑﻪ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺷﺎﻳﻌﺎﺕ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻣﺴﻠّ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ . ﺁﻥ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺑﺨﺸﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﻋﺎﻣّ . ﮔﺮﺩﺩ ﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻳﺎﻓﺖ . ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺻﻨﻌﺖ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﺳﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﻴﻮﮤ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺳﺖ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺑﺮ ﻭ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠ ﺩﺭﻭﻍ ﮥ ﭘﺮﺍﮐﻨﻰ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﺍﻓﮑﻨﻰ . ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺘّ ، ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﻬﻢ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻰ ﻋﻔﺘﻰ ، ﭘﺎﻯ ﺑﻨﺪ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﻧﺎﻣﻮﺳﻰ ، ﻭ ﻓﺎﻗﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺿﺎﺑﻄﮥ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺍﺵ، ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺯﻳﺎﺩ، ﺑﻪ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ . ﮔﺮﺩﺩ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺳﺎﻝ ۱۸۴۸ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﺍ ﻥ ﺟﻨﺒﺶ ﺑﺎﺑﻴﻪ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﺁﻳﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﻏ ﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺑﺪﺷﺖ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﺑﺴﻄﺎﻡ، ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ، ﮔﺮﺩ ﺁﻣﺪﻧﺪ . ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻧﺸﺴﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺟﻤﻊ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﻀﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺑﻮﺩ، ﻃﺎﻫﺮﮤ ﻗﺮّﺓﺍﻟﻌﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﺑﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﭼﺎﺩ ﺭ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﺮ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﻭ ﺍﻟﺪﻭﻟﮥ ﺳﭙﻬﺮ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﮕﺎﺭ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﻧﺎﺳﺦ ﺍﻟﺘﻮﺍﺭﻳﺦ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺑﺪﺷﺖ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﭼﺎﺩﺭ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺁﺑﻰ ﺍﺯ ﺑﻰ ﻋﻔﺘﻰ ﻭ ﻟﻐﺰﺵ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﻓ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺯﺍﺋﻴﺪﮤ ﺧﻴﺎﻻﺕ ﺑﻴﻤﺎﺭﮔﻮﻧﮥ ﺍﻭ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺎﻳﻌﺎﺗ ﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﺝ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﻦ ﺍ . ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﻭﺍﺝ ﺩﺍﺭﺩ . ١٠ ﺍﺯ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺜﺎﻝ ﺁﻭﺭﻡ ﻣﻰ . ﺩﺍﺩﻥ ﮐﮋﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺰﻏﺮﻳ . ﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﺷﮑﻨﻰ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﺻﺤّﮥ ﮔﺬﺍﺭﺩ .

ﻢ ﻣﻰ

ﺭﺍﺳﺘﻰ

ﺟﻠﻮﻩ

ﻰﻢ ﻣ

ﻣﻮﻓﻖ

ﺥﻣﻮﺭّ

ﺳﻨﺖ

ﻘﻂ ﻣﻰ

ﺭﺿﺎ

10 ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ، ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩ، ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺵ ﺗﺮﮎ ﻧﻤﻰ ﺷﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻪ

۵٢