One Hundred and Sixty Years

ﺮﺏ ﻏ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻳﺎﻓﺖ .

ﭘﺮﺳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﻳﻢ ۲۵ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭ ﻫﻴﭻ ﺍﻳﻦ ﺭﻗﻢ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺭﻗﻢ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺣﺪّ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﻻﺋﻰ ﺍﺳﺖ . ﺣﺘّﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺑﻰ ﺩﻳﻨﺎﻥ ﺍﺭﻭﭘﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺭﻗﻢ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺻﺪ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺭﻭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺍﺯ ۴ ﻳﺎ ۵ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﻰ ۹۵ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﺎﻟﻴﺎﺕ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻏﺒﺖ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻨﺪ . ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺎ ﻳﺪ ﺭﻗﻢ ۲۵ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺑﻰ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺑﺎ ﺁﻥ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺍﺳﻼﻣﻰ ، ﺩﺭﺻﺪﻯ ﺑﺎﻻ ﺗﻠﻘﻰ ﮐﺮﺩ . ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺎ ﺍﻓﺰﻭﻧﻰ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﻠّﻰ ﻭ ﻋِﺮﻕ ﻣﻴﻬﻦ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ، ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺍﺟﺪﺍﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻓﺰﻭﻧﻰ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻼٔ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﻓﺖ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻏﺮﺑﺰﺩﮔﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻫﻮﻳّ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﺖ ﻣﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩ . ﺣﺘّﻰ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺳﻮ ﺑﺴﺘﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺎﺭ ﺑﺴﺮ ﺳﺮﻳﺸﻢ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﻳﮑﺒﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﻓﺮﻧﮕﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻟﺤﺎﻅ ﻓﺮﻧﮕﻰ .ﺷﻮﺩ ٢٤ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻮﻳّ ﺖ ﺗﺎﺯﮤ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻣﻠّﻰ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﺕ ﮔﺮﻓﺖ . ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﮔﺮﻭﻳﺪﻧﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺁﺋﻴﻨﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺑﺮﺧﺎﺳ ﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻮﻳّ ﺖ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺗﻮﺍﻓﻖ . ﺩﺍﺷﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﭘﻴﺸﺮﻭ ﻭ ﻣﺘﺮﻗﻰ ﮐﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﻓﺮﺩﺍ . ﺑﻮﺩ ﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﭼﻨﺪ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﻭ ﺁﺋﻴﻨﻰ ﻧﻤﻰ . ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺧﺮﻭﺍﺭ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺗﻌﺼّ ﺒﺎﺕ، ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺯ

ﺩﺭ ﻫﻤﻪ

ﺑﺪﻳﻦ

ﺑﺎ ﻫﺎ

ﻧﺠﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﻧﻪ

ﺳﻮﺍﻯ ﺁﻥ

ﻣﺜﺎﻝ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﺍﺳﺖ .

24 ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﺗﻘﻰ ﺯﺍﺩﻩ ﺍﺩﻳﺐ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪﺍﺭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻮﺷﺖ : » ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﴼ، ﺟﺴﻤﴼ ﻭ ﺭﻭﺣﴼ ﻓﺮﻧﮕﻰ ﻣﺂﺏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺲ «.) ﻣﺠﻠﮥ ﮐﺎﻭﻩ ﺩﻭﺭﮤ ﺟﺪﻳﺪ ، ﺳﺎﻝ ۵ ، ﺷﻤﺎﺭﻩ ۳۶ ، ۲۲ ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ ۱۹۲۰ ﺹ ۲ .( ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻭﻯ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺮﺧﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻧﻬﺎﺩ .

٧۴