Zendan dar Iran

166  زندان در ایران، جایی که نه خدا هست نه قانون ُ ف ْ اع َ ف َ ک ِ ل ْ و َ ح ْ ن ِ م ْ وا ُّ ض َ نف َ لا ِ ب ْ ل َ ق ْ ال َ یظ ِ ل َ ا غ ّ ظ َ ف َ نت ُ ک ْ و َ ل َ و ْ م �� ُ ه َ ل َ نت ِ ه ل ّ ن الل ِّ م ٍ ه َ م ْ ح َ ا ر �� َ م ِ ب َ ف ُّ ب ِ ح ُ ه ی ّ الل َّ ن ِ ه إ �� ّ ى الل َ ل َ ع ْ ل َّ ک َ و َ ت َ ف َ ت ْ م َ ز َ ا ع َ ذ ِ إ �� َ ف ِ ر ْ م َ ی الأ ِ ف ْ م ُ ه ْ ر ِ او �� َ ش َ و ْ م ُ ه َ ل ْ ر ِ ف ْ غ َ ت �� ْ اس َ و ْ م ُ ه ْ ن َ ع دى! و اگر �� ه برکت رحمت الهى، در برابر آنان (مردم) نرم و مهربان ش �� . ب َ ن �� لی ِّ ک َ و َ ت ُ م ْ ال ها را ببخش و براى ‌ نگدل بودى، از اطراف تو، پراکنده مى‏شدند. پس آن �� ن و س �� خش ها آمرزش بطلب! و در کارها، با آنان مشورت کن! اما هنگامى که تصمیم گرفتى، ‌ آن سوره ۱۵۹ قاطع باش! و بر خدا توکل کن! زیرا خداوند متوکلان را دوست دارد. (آیه آل عمران) جناب آیت الله خامنه ای، ار قرار گرفتم تا در دادگاه علیه خود، �� یار تحت فش �� اما آنچنان که توضیح دادم، بس کردم و بیشتر از همه، علیه جناب ‌ ها همکاری می ‌ دوستان و مجموعه سیاسی که با آن ان حمایت �� ت جمهوری از ایش �� آقای مهدی کروبی که در جریان انتخابات دهم ریاس گفتند: «باید اعتراف کنی تا حر شوی و پس از آن برای ‌ کرده بودم، اعتراف کنم و می اسلام شمشیر بزنی.» خبری ‌ روز بی ۵۰ د از �� روز انفرادی و بع ۸۶ س از �� ارهایی و پ �� ه چنین فش �� در ادام ش �� ی به تلفن و ملاقات با خانواده (که منجر به طرح این پرس �� مطلق، عدم دسترس ها شده بود که آیا عبدالله مومنی زنده است؟) پس ازانجام تمرین زیر نظر ‌ انه �� در رس بازجویان برای اعتراف علیه خود روانه دادگاه شدم. درحالیکه نه اجازه داشتم وکیلی وکیل – ای داشتم حتی با اختیار کردن وکیل ‌ برای خود اختیار کنم و نه البته علاقه م که �� روعیت بخش �� خیری و مورد تایید و هماهنگ با بازجویان- به دادگاهی مش �� تس ت. بازجویان به دروغ به من �� ده اس �� دفاعیه متهمش پیش از محاکمه به او دیکته ش شوی و کافیست ‌ ) بدون حکم از زندان آزاد می ۱۳۸۸( گفته بودند که قبل از مهرماه ر را بخوانی تا از بند رهایی یابی. من اما به دنبال آن نبودم �� ن مورد نظ �� در دادگاه مت ود، از زندان رهایی یابم بلکه تنها به دنبال آن بودم �� ه با اعتراف در دادگاه علیه خ �� ک ها خلاصی پیدا ‌ ار روحی و جسمی شبانه روزی بازجوها و مشت آهنین آن �� که از فش ام ‌ ود و خانواده �� ی خطاب به خ �� های رکیک و ناموس ‌ ل هر روز با فحش �� م، تا لااق �� کن وم، تا برای پذیرش یک اعتراف دروغ سرم را داخل چاه توالت فرو نکنند، �� مواجه نش های پیاپی و سیلی و مشت بازجو خلاصی یابم، تا تهدید مداوم به ‌ تم �� تا از ضرب و ش