Zendan dar Iran

یوسف آلیاری * نامه پیش از اعدام ‌ وصیت این مرگی خودخواسته است

مادر فداکار، خواهران و برادران عزیزم، آرزومندم همیشه خوش و خرم و شادکام باشید. م و با این تقاضا و امید �� نویس ‌ ادمانه برایتان می �� این چند خط را به عنوان الوداع ش مهمی در بین نبوده است. ‌ که واقعا مسئله کنم. کوچولوی هوشنگ و خواهر ‌ روع می �� ها (مطابق معمول) ش ‌ اول از همه از بچه از هم مجالس را با �� ک و رقاصک چی؟ ب �� ت؟ الدوز عروس �� جانی علی! چطور اس ‌ جان ت، لابد تدریس در دانشگاه �� کند؟ علی بالا چطور اس ‌ رحال می �� اد و س �� رقص خود ش ل را بگیرد. کورش �� ت که جایزه نوب �� انده و در فکر اختراع بدیعی اس �� را به پایان رس وا دارند یا �� ر جنگ و دع �� دا و آیلا آیا باز هم با هم س �� کند؟ و آی ‌ کار می �� ان چ �� مهرب کند؟ آیا بازم همه را ‌ کار می ‌ اند. نازلی محبوب من چه ‌ آمیز کرده ‌ تی مسالمت �� زیس ‌ هم داشتنی چطور ‌ کند؟ لیلای قشنگ و دوست ‌ حور و مسرور می �� هایش مس ‌ زبانی ‌ با بلبل دار ‌ افتخار چی؟ و بالاخره منیژه عزیزم خوب است؟ بچه ‌ ت و مسعود عاقل و مایه �� اس شان را از طرف من سلام گرم و «برشته» ‌ دیدم. همه ‌ اش را می ‌ شده است؟ کاش بچه در ۱۳۲۴ . یوسف آلیاری در سال 1363 تان �� - تابس نامه خداحافظی قبل از اعدام ف آلیاری: �� *  یوس تبریز متولد شد. از پایه گذاران سازمان کارگران انقلابی ایران - راه کارگر - و از اعضای کمیته مرکزی در زندان اوین تیرباران شد. ۱۳۶۳ در تهران بازداشت شد و در مرداد ۱۳۶۲ آن بود. در مرداد