Zendan dar Iran

80  زندان در ایران، جایی که نه خدا هست نه قانون ‌ که ‌ از آن ‌ کنند. پیش ‌ می ‌ احساس ‌ بر گرده ‌ از همه ‌ ملجا ما بیش ‌ بی ‌ و نزدیکان ‌ خانواده ٤٠ حدود ‌ دستگیری غیرقانونی تاکنون ‌ ها و وکلا از زمان ‌ خانواده ‌ تحریر شوم ‌ ناگزیر به ‌ طور واحد و مجزا)، دادستان ‌ (به ‌ قوه ‌ رؤسای سه ‌ به ‌ خطاب ‌ های مختلف ‌ در نوبت ‌ نامه ‌ مجلس ‌ های مختلف ‌ ، کمیسیون ‌ دادگستری تهران ‌ کشور، وزیر دادگستری، رئیس ‌ کل ‌ مجلس ‌ جمهور، رئیس ‌ دیدار با رئیس ‌ نوبت ٤٠ ‌ به ‌ نزدیک ‌ با آن ‌ و همزمان ‌ و... نوشته جمهور و ‌ رئیس ‌ ، نماینده ‌ مجلس ‌ های مختلف ‌ یون �� دادگستری، کمیس ‌ ، رئیس ‌ م �� شش ‌ ، قاضی شعبه ‌ تهران ‌ ها، دادستان ‌ زندان ‌ بررسی مسائل ‌ قضایی، در هیات ‌ دستگاه ‌ رئیس ‌ مکتوب ‌ بار یک ‌ روز یک ‌ عبارتی هر هجده ‌ اند. به ‌ کرده ‌ گیر ثبت ‌ روند نفس ‌ و... را در این ‌ ؟ با کدام ‌ ؟ چرا زندان ‌ «چرا دستگیری ِ پرسش ‌ به ‌ پاسخ ‌ یک ‌ دیدار برای دریافت ‌ و یک »؟‌ حکم ‌ مستند؟ با کدام رسید و یا ‌ سرمنزلی می ‌ ها به ‌ ای خانواده �� فرس ‌ گیر و توان ‌ های نفس ‌ پیگیری ‌ چنانچه ‌ قضایی برخوردار بودند و این ‌ اعتنا در نزد دستگاه ‌ قابل ‌ و جایگاه ‌ وکلا از وزانت ‌ که ‌ آن کرد، ‌ می ‌ ها احساس ‌ های آن ‌ ش �� پرس ‌ خگویی به �� پاس ‌ نیازی به ‌ ، حداقل ‌ از قدرت ‌ بخش ‌ ای که ‌ خانواده ‌ رارت �� پرم ‌ ماراتن ‌ جا که ‌ ود. از آن �� نب ‌ مکتوب ‌ ر تحریر این �� ی ب �� ضرورت ‌ و دیدار با این ‌ گرفتن ‌ و وقت ‌ کواییه �� و ش ‌ نامه ‌ ال �� و ارس ‌ نگارش ‌ از عمر را به ‌ ال �� دو س های ‌ نرسید و تلاش ‌ فرجام ‌ داد، به ‌ ند قضایی تخصیص �� مس ‌ صاحب ‌ اجرایی و آن ‌ مقام ‌ محض ‌ سکوت ‌ نشد، دو سال ‌ مواجه ‌ ئولان �� اعتنای مس ‌ وکلا نیز با کمترین ‌ جویانه ‌ ادله هدی صابر ‌ سر آمد. اینجانب ‌ » به ‌ حکم ‌ و مستند و زندانی «بی ‌ مدرک ‌ » بی ‌ «متهم ‌ من ‌ شهروند، در این ‌ تر از یک �� تر و بیش �� یار پیش �� بس ‌ که ‌ بدیل ‌ خالق بی ‌ مخلوق ‌ عنوان ‌ به ‌ ، حق ‌ معاش ‌ ، حق ‌ حیات ‌ ق �� ح ‌ همچون ‌ بالذاته ‌ حقة ‌ حقوق ‌ او صاحب ‌ ک �� از مل ‌ ه �� گوش محدود ‌ در حد درک ‌ اعتراض ‌ فکری ـ سیاسی و حق ‌ فعالیت ‌ ، حق ‌ و ابراز آن ‌ ه �� اندیش فراتر از ‌ بس ‌ تی بودن �� هس ‌ مخلوق خالق ‌ . حق ‌ ما دارم �� با ش ‌ ، روی قلم ‌ تم �� هس ‌ خویش اخیر ‌ دهه ‌ سیاسی ـ اجتماعی یک ‌ در ادبیات ‌ واژه شهروندی ـ که ‌ تحت ‌ که ‌ حقی است .‌ است ‌ ـ مفروض ‌ تر قرار گرفته ‌ افزون ‌ ما مورد استفاده های ‌ و پرهزینه غوغاپردازی ‌ راق �� ، پرطمط ‌ وقفه ‌ بی ‌ جریان ‌ رغم ‌ به ‌ ک �� این ‌ هم ‌ گرچه ‌ پروردگار، که ‌ و نقش ‌ گاه �� ها» و... جای ‌ » و «ارزش ‌ م � «اس ‌ می حاکمیتی پیرامون �� رس ‌ به ‌ با او و حضورش ‌ گاه ‌ و تنها گه ‌ ، ناپیداست ‌ ت �� ر اس �� و منتش ‌ فعال ‌ امکان ‌ عالم ‌ در کل ‌ گر، هم �� آفرینش ‌ ، هم ‌ ود، اما از دیدگاهی دیگر خدای عالمیان �� ش ‌ » برگزار می ‌ «تعارف ناپذیر نظارتی ‌ و تعارف ‌ مستحکم ‌ بس ‌ و در جایگاه ‌ ورز تیز و ریزبین ‌ دیده ‌ ، هم ‌ پرورنده

Made with