Goriz Nakhasteh
آن ﻫﻤﻪ اﺿﻄﺮاب و ﺗﺸﻮ ﮐﻪ ﯾﺸﯽ
ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﻪ ا ، ﯿﺪم رﺳ ی از ﯿﺸﺘﺮ ﺑ ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻤﻧ دﻟﻢ . دﻫﻢﯽﻣﺧﺒﺮ ﯾﺸﺎن
ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﻢ در ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ . ﺑﺒﺮﻧﺪ
داﺷﺘﻨﺪ ﯿﺎت ﯾﺟﺰ ، از ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ . ﯿﺪﯾﻢ رﺳ
ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ﻪ ﺑ
از رﻓﻘﺎ ﺗﻠﻔﻦ زدم و ﺣﺎل و اﺣﻮاﻟ . ﮐﺮدم ﯽ را در ﻣﺤﻞ ﮐﺎرش ﮔﺬراﻧﺪم . ﺣﺎﻟﻢ را ﺟﻮ
ﻧﺎﻫﺎرﺻﺮف ﺷﺪ ﺑﻪ .
ﯾﮑﯽ
ﺷﺪ و از ﮔ .ﯿﺪ ﭘﺮﺳ ﯿﺘﯽ
دوﺳﺖ د ﯾﮕﺮی ، رﻓﺘﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﻮب ﻫﺴﺘ
ﯾﺪند
ﯾﺎ
ﯽ و ﺳﺎﻋﺘ
از اﺻﻔﻬﺎن ﺑﺮو ﺑﻪ ﯾﻢ از . ﺷﯿﺮاز اﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻮدم ﺑﻪ ﻧﺰدﯾﮏ - وﻟﯽ در ﺣﺎل و ﻓﻀﺎی وﺣﺸﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ
ﯽﻣﺪﺗ یﺑﺮا ﯾﺪ و ﺷﺎ ﯿﻢ
ﺗﺮﯾﻦ و ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﯾﻦ ﻫﺎ دروغ ﺑﮕﻮ ،ﯾﻢ از ﺧﻮدم ﺧﺠﺎﻟﺖ ﯿﺪم؛ ﮐﺸﯽﻣ اﺟﺘﻤﺎﻋﻤﺎن ﺣﺎ ﮐﻢ ﺑﻮد ، ﻏﯿﺮ از اﯾﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ
از ﻣﺤﻞ ﭘﻮﺷﺎ ک
داﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﻢ ﻫﺎ آن
ﹰ، . ﺿﻤﻨﺎ
ﯽ ﭼﻪ ﺿﺮورﺗ
یاهﭼﺎر ،
ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﻮﺻ ، ﯿﺘﯽﮔ یﯿﻪ
ﻏﺮوب ﺑﻪ ﯾﯽدا یﺧﺎﻧﻪ
اﺧﺘﻔﺎ ﻣﺎ ی ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﯾﮏﻧﺰد؟
ی ﺗﻌﺪاد
رﻓﺘﻢ.
ﺑﻌﺪ از ﺳﻔﺮ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺮدم در راه ﺳﻔﺮ و اﺣﺘﻤﺎﻻ از ﺧ ، ﺮده ﻟﺒﺎس و ﮐﻔﺶ و
ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﯽﻣ
ﻣﻌﺪه
ﺳﺮدرد و ﻧﺎراﺣﺘ
. ﺟﺪا ﮐﺮدم ﻣﺨﺘﺼﺮ
ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ،ﻢﯿ اﺷﺘ د ی داﯾﯽ و در ﺳﺎ ک ﮐﻮﭼﮑ
یﻫﺎﯽ
یﺑﺮا ﻫﻢ دوا ی
ﯽﺟﻮراﺑ
ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻢ ، ﻗﺮار دادم .
ﮐﺮدم ﯿﻪ ﺗﻬ
ﯽ
ﻣﻦ اﻇﻬﺎر
روز ﺑﻌﺪ ، ، ﺟﻤﻌﻪ ﻣﺎدر و ﭘﺪر ﻣﺤﺒ ﻮب ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻤﺎﻧﺸﺎن ﺑﻮدﻧﺪ و آﻣﺪﻧﺪ از د .
ﺷﺪ. ﺷﺐ
ﯾﺪن
و ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻘﺪر ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺮا دﻋﺎ ﯾﻤﺎن
را ﭘﺮﺳ
. ﮐﺮدﻧﺪ ﯿﺘﯽ ﺣﺎل ﮔ
ﺳﺮور و ﺧﻮﺷﺤﺎﻟ
ﯿﺪﻧﺪ
ﯽ
ﻧﺎﻫﺎر در ﺣﻀﻮرﺷﺎن ﺻﺮف ﺷﺪ . ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ﻣﺎدر و ﭘﺪرم و ﺧﻮاﻫﺮ و ﺷﻮﻫﺮش و ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﺶ
. ﮐﻨﻨﺪﯽﻣ
ﺧﻮاﻫﺮ
آﻣﺪﻧﺪ . اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ و روﺑﻮﺳﯽ ﮐﺮدم ، و ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﻋﺘ ،ﯽ ﭘﺪر ﺑﺎ د ﯾﮕﺮان ﻣﺸﻐﻮل ﺗﺨﺘﻪ ﺑﺎز .ﺷﺪ ی
و ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم آﻧﭽﻪ در آن ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﯾﺎد داﺷﺘﻢ ﺑﻪ آن ﻫﺎ
و ﺷﻮﻫﺮش را ﺑﻪ اﺗﺎق
ی . ﻗﺪر مدﺑﺮ ﯾﮕﺮ د
ﺑﻮد، ﺑﻪ دادم ﺧﻮاﻫﺮ ﻣﻦ ﯽ ﺑﺪﻫ اﯾﻦ» : و ﮔﻔﺘﻢ
ﻧﺰد ﯽ را ﮐﻪ ﯾﯽدا
ﻫﺰار ﺗﻮﻣﺎن ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه ﭘﻮﻟ ی
ﯿﺴﺖﺑ . ﮔﻔﺘﻢ
در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﺗﺎ ﻫﻔﺘﻪ
ﺑﻪ ﻓﻼﻧ اﺳﺖ ﯽ . از ﻃﺮف ﻣﻦ ﺑﻪ او ﺑﺪه و ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺣﺴﺎب ﺗﺼﻔ ﺧﻮدم ﻧﺰدش ﺧﻮاﻫﻢ رﻓﺖ .« ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و ﯽﻣ آن از ، ﻃﺮﻓﻪ ﯾﮏ
ﯽوﻟ ،ﺷﻮدﯽﻣ ﯿﻪ
ﯾﮕﺮ د
آن ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺖ و ﮐﻼ
ﺑﺪون ﻫﺎ
ﯽﻣ
و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ د ﮐﻪ ﺑﺎ ﯽ ر اوﻗﺎﺗ ﯽﻣ ﯾﺴﺖ ﻣﺎﻧﺪم و ﻋﺼﺎ
داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ، در دل ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ ﯾﺮ ﺗﻘﺪ . ﮐﺮدم ﯽﻣ ﯽ و ﺧﻮدم ﺑﻮد و داغ ﻣﺮگ ﻣﺎ ﺑﺮا . آﻧﻬﺎ ی
ی
ﯿﺘﯽ ﺟﺎن ﮔ
ﻣﺮا وادار ﺑﻪ ﻓﺮار و ﺧﺮوج از ﺧﺎﻧﻪ و ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﯿﻢﺑ ، ﻣﺎﻧﺪم ﯽﻣ ا ﮔﺮ . ﮐﺮدﯽﻣ
آن ﯿﺮیﭘ ،ﺷﺪم ﯽﻣﻫﺎ
ﻧﺎﭼﺎر درد ﻓﺮاق را ﺑﺮا ﮔﻮاراﺗﺮ و ﯾﮏﺗﺎر ﻫﻮا . ﯾﺪمدﯽﻣ روﺷﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮدﻧﺪ . و رﻓﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺻﻮرت ﻫﻤﻪ آن ی ﻪ ﺑﻫﺎ رﺳﻢ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻮﺳﻪ زدم
ﯾﺸﺎن
ﯽوﻟ ،
اﺳﺖ و آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ :
اﺣﺴﺎس ﯽﻣ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
ﯿﺐﺣﺒ
ﯽ
. ﺳﻼﻣﺖ
ﻪ اﻧﺸﺎءاﻟ ﻪ ﺑ
ﹰ ﺷﻤﺎ واﻗﻌﺎ ؛ﯾﺪﺷﺪ ﯽرﻓﺘﻨ
- ﮐﻪ ﯾﻦا ﻣﺜﻞ
را ﯿﺎطﺣ ، ﭘﻨﺠﺮه
و از ﭘﺲ ﭘﺮده ؟ ﺑﻮد ﯾﺪار د ﯾﻦ
ﻧﮕﻔﺘﻢ ﺑﻪ . اﺗﺎق رﻓﺘﻨﺪ و از در ﺧﺎرج آﺧﺮ ﯾﻦا ﯾﺎآ . ﺷﺪﻧﺪ ﯽﻣ
ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و ﭼ
یﺗﻮر یﻫﺎ
رﻓﺘﻢ
ﯿﺰی
ﻧﮕﺮ و ﻋﺰ ﯾﺴﺘﻢ ﯽﻣﮐﻪ را ﯾﺰاﻧﻢ
آن ﺳﺘﻘﺒﺎل ﻗﺮار ﻫﺎ
را ﺑﻪ ﺻﺪا آوردم و ﻣﻮرد ا
زﻧﮓ ﻣﺴﻌﻮد ی ﺧﺎﻧﻪ
ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ، ﻓﺮدا
یﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ
و ﮔﯿﺘﯽ و ﺧﻮد را
آن ﻫﻢ ﺑﺎ . ﺑﻮد ﻫﺎ داﺳﺘﺎن آﻧﭽﻪ را ﺷﺪه ﺑﻮد ، ﮔﻔﺘﻢ. ﻓﺮاﻣﺮز ﺳﻔﺮ ﯿﺖﺑﻠ
ﯿﺘﯽﮔ . ﮔﺮﻓﺘﻢ
۱۰۹
Made with FlippingBook Annual report