Goriz Nakhasteh
درون آﻣﺪﻧﺪ .
ﻋﺖ داﺧﻞ اﺗﺎﻗﮏ . ﯾﻢﺷﺪ ﻪ ﻫﻢ ﺑ ﯾﯽﺪا و ﺧ ﻓﺮاﻣﺮز
ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن اﺳﻼم ﭘ ﺑﻪ ﺳﺮ و ،ﯾﻢﺷﺪ ﯿﺎده ﭼﺮاغ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ ، ﺑﻌﺪ یاﻪ ﻟﺤﻈ . در ﻧﻮر ﮐﻤﺮﻧﮓ ﻣﻬﺘﺎب ﯿﮑﻞﻫ ، او ﺟﻠﻮ ﯾﺪﯾﻢ دﯽﻣرا ﯾﻤﺎن ﭘﺎ ی
ﮐﻪ در ﺑﺎز ﺷﺪ و ،
وارد ﭼﻪ ﯾﻢاهﺷﺪ یاﻪ دﺧﻤ
در ﺗﺎر ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻧﻤ ﯾﮑﯽ اﺳﻼم را ﮐﻪ وارد
ﮔﺬﺷﺖ ﻧﻮر ﻪ ﺑ.
یاﻪ ﻟﺤﻈ .ﯾﻢ داد ﯿﺺ ﺗﺸﺨ ،ﺷﺪﯽﻣ
. آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ:
ﯾﺖﮐﺒﺮ یﺷﻌﻠﻪ
- ﺣﺎﻻ ﭼﺮاغ روﺷﻦ .ﮐﻨﻢﯽﻣ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻓﺎﻧﻮس ﺣﻠﺒ
ﯿﺪ ﮐﺸ
ﻧﺸﺴﺖ ﯾﮕﺮی د ﯾﺖﮐﺒﺮ .
ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ زﻣ
را ﮐﻪ در ﮔﻮﺷ ، ﺑﻮد یاﻪ
ﯿﻦ
ﯽ
ﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﯿﻠﻪ ﻓﺘ ،
و ﻓﺎﻧﻮس را روﺷﻦ ﮐﺮد . در را ﺑﺴﺖ ﺗﺎ ﻧﻮر ﮐﻤ ﺮﻧﮓ داﺧﻞ ﺑﻪ ﺑ ﻧ ﺗﺎ آ ؛ ﻧﺮود ﯿﺮون
ﺑﻮد ﺑﻨﺎ ﺷﺪه ﻫﻤﻪ از ﺷﮑﻞ ﻣﺴﺘﻄ
ﮐﻪ وارد ﺷﺪه ﺑﻮد آﺷﻨﺎ ،ﯾﻢ
ﻫﻤﺎن ﻧﻮر ﮐﻢ ﺑ ﯾﯽﺟﺎ ﺎ
. ﯿﺪ ﮐﺸ ﯿﻦﯾ را ﭘﺎ
ﯽﺎﻗاﺗ . ﮐﺮد ﺎنﯾﻤ
اﺗﺎق راﺳﺖ ﻧﺒﻮد ﮐﺎﻣﻼ
ﯾﺎی و زوا
ﺧﺸﺖ ﺑﺎ د ﯾﻮارﻫﺎی ﮔﻞ اﻧﺪود . ﻫﺮ ﭼﻨﺪ د ﺑﺎ ﻃﻮل ﻫﻔﺖ ﻣﺘﺮ وﻋﺮض ﺗﻨﻬﺎ .ﻣﺘﺮ ﯿﻢ ﺳﻪ و ﻧ
ﯿﻞ
ﯽوﻟ ،
ﯾﻮار
ورود و ﺧﺮوج اﯾﻦ اﺗﺎق ، در وﺳﻂ
ﻣﻨﻔﺬ و
ﯾﮏ
در
داﺷﺖ
آن ی ﻣﺤﺘﻮ ﻫﺎ ﮔﻨﺪم ﯾﺎ ﺟﻮ ﺑﻮد ،
ﮐﻪ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎﻟ
ﺳﻤﺖ اﺗﺎق
ﻗﺮار داﺷﺖ ﯾﮏدر .
ﯽ
ﯽ ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻧ
ﯽﻃﻮﻟ ﯾﻮار د
.ﺷﺪﯽﻣ دﯾﺪه ﻧﻮ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﮐﺎﻏﺬﻫﺎ ﭘ ﯾﮏﻓﺎﺑﺮ ی ﯿﭽﯿﺪه ﺷﺪه و ﺑﻮد ﭼﻨﺪ ﺑﯿﻞ و ﮐﻠﻨﮓ ﻫﻢ آﻧﺠﺎ ﺑﻮد. در ﮐﻨﺎر دﯾﻮار دﯾﮕﺮ ، ﻣﻘﺎﺑﻞ در ورود ی ، دو ﺻﻨﺪوق در ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺗﻌﺪاد ز ﻟﺤﺎف ﯾﺎدی رﻧﮓ ﺑﻪ- یﻫﺎ ﻗﺮﻣﺰ ﺗﻨﺪ و ﺳﻮرﻣ یاﻪ و ﺑﻨﻔﺶ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﺐ روی ﻫﻢ ﺗﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ . رﺳﯿﺪ ﻣﯽ در اداﻣﻪ ،ﻫﺎ آن ی در ﮐﻨﺎر د ﯿﺰﻧ ﯾﮕﺮ د ﯾﻮار ﺑﻪ ﻫﻤ ﯿﺐﺗﺮﺗ ﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﺎف رو ی ﯿﺪه ﻫﻢ ﭼ . ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺎ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺑﺮ ﯿﻦزﻣ یرو ﻧﺸﺴﺘ ﯿﻢ و ﻟﺤﺎف یﯿﻪ را ﺗﮑ ﻫﺎ ﭘﺸﺖ ﻗﺮار داد .ﯾﻢ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﯽﺪاﺧ یﺧﺴﺘﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم یاهﺪﻨﺧ . از ﺳﺮ رﺿﺎ ﯾﺖ ﺑﻪ ﻟﺐ آورد و آﺧ» « ﯿﺸﯽ ﮔﻔﺖ و ﯿﻪ ﺗﮑ ﯿﺮی اﻣ ﭼﻮن ﺑﻪ ﻟﺤﺎف .داد ﻫﺎ زاﻧﻮ را ﺣﺎ ﯾﻞ دﺳﺘﺶ ﻗﺮار داده و ﻟﻤ .ﯿﺪ ﻪ ﺧﻮد را ﺟﺎﺑ ﺟﺎ ﮐﺮد و دو ﺑﺎر ﮔﻔﺖ . « ﯿﺶآﺧ» : ﻓﺮاﻣﺮز ﺧﺴﺘﻪ و ﺧﻮاب ﯿﻤﺎن ﭘﺸ ، آﻟﻮد از ﺳﻔﺮ ﯽوﻟ ، و ﻣﺠﺒﻮر ﺗﻦ ﺑﻪ ﻗﻀﺎ داده از ، ﯾﺪﺷﺎ ﮐﻪ ﯾﻦا ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺨﻮاﺑﺪ ، اﺣﺴﺎس رﺿﺎ ﯽوﻗﺘ ﯿﺘﯽﮔ . داﺷﺖ ﯾﺖ ﺧﻮب ﺑﻪ ﻟﺤﺎف ﯿﻂ و ﻣﺤ ﻫﺎ دورﺑﺮش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ، ﭼﺎدر را ﻣﺤﮑﻢ ﻪ ﺗﺮ ﺑ دورش ﭘ ﯿﭽﯿﺪ ﮐﺮد ﺑﺎ ﯽﻣ ﯽﺳﻌ . آن ﭼﺎدر از ﺗﻤﺎس ﺑﺎ اﺛﺎث و ﻞ ﺋ وﺳﺎ اﺗﺎق در اﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﯿﻠﯽ ﻣﻦ ﺧ . ﯾﮕﺮ ﻻ د ﺎ و ﺣ ، ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﺗﻤﺎم آرزوﻫﺎ ﯾﮏدر ﯾﻢ ﺧﻮاب ﺧﻼﺻﻪ .ﺷﺪﯽﻣ ﻫﻤﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد ﯾﻢ ﮐﻪ ﺷﺎم ﻧﺨﻮرد ﹰ ﺴﻠﻤﻣو ؛ﻢﯾاه ﺎ ﻧﻪ در ﻫﺘﻞ اول و ﻧﻪ در ا ﯾﻦ ﻫﺘﻞ از ﺷﺎم . ﺒﻮدﻧ یﺧﺒﺮ اﺳﻼم ﮔﻔﺖ : - ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ رﺧﺘﺨﻮاب ﭘﻬﻦ ﮐﻨ ﯿﻢ و زودﺗﺮ ﭼﺮاغ را ﺧﺎﻣﻮ .ﯿﻢش ﮐﻨ ﯾﻦ ﺑﺎ ا ﯾﯽﺪا ﺣﺮف ﺧ از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﯾﮏ ؛ ﻟﺤﺎف ﺑﺮدا شﯾﺮز ﺷﺖ و در اﻧﺪاﺧﺖ و ﻟﺤﺎف د یﯾﮕﺮ را ﺑﺮ رو یاهﺪﻨﺧ ؛ ﯾﺶ ﮐﺮد و ﺳﺮ ﯾزﻪ را ﺑ ش ﺮ ﻟﺤﺎف ﺑﺮد ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﺑﺪ . ﻓﺮاﻣﺮز ﻣﺜﻞ ﮐﺴ ﯽ ﮐﻪ در ﺧﻮاب ﯽﻋﻤﻠ اﻧﺠﺎم ﮐﺎر ﺧ ، دﻫﺪﯽﻣ ﯾﯽﺪا ﯿﺪ را ﺗﻘﻠ ﮐﺮد و ﺧﻮاﺑ ﺑﻪ ﮔ .ﯿﺪ : ﮔﻔﺘﻢ ﯿﺘﯽ - ﻟﺤﺎف ﭘ . ﯿﻢ ﻬﻦ ﮐﻨ - اﺣﺘ ﻧﺪارم ﯿﺎج ؛ اﺗﺎق . ﺖﺳ ﮔﺮم ا روی ﭼﺎدرم ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﻢ. ﭼﻨﺪ ﻋﺪد ﻓﺮﻏ ،ﻮن ﺗﻌﺪاد ز ﯿﮏﻻﺳﺘ ﯾﺎدی
۱٥۱
Made with FlippingBook Annual report