Goriz Nakhasteh
ﻣﯽ داﻧﺴﺘ ﻢ ﺣﺮف زدن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻓﺎﯾﺪه ﻧﺪارد . ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﭼﻘﺪر در ﻋﺬاب اﺳﺖ . زﻧﺪﯽﻧﻤ ﯽﺣﺮﻓ ﯽﻟو ، ﺗﺎ از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم ، اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﻢ درد
ﺑﺮداﺷﺘﻢ و آن را ﺑﺮ رو ﭘﻬﻦ ﯿﻦزﻣ ی ﻟﺤﺎف را داﺷﺖ ، درون آن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻢ .
ﯽ ﻟﺤﺎﻓ . ﮐﻨﺪﯽﻣ
ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺸﮏ و ﺣﺎﻟﺖ ﯾﮕﺮ د ﯿﻢﻧ
ﺑﻪ ﻃﻮر آن ﯿﻢ ﮐﻪ ﻧ ی ﻧﺎﻣﻄﺒﻮع
ﮐﺮدم و
آن ﻗﺪر ﺧﺴﺘﻪ و
ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺎﻟ را ﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ
ﮐﻪ در آن ﺧﻮاﺑ
ﯽوﻟ ،زدﯽﻣ
ﯿﺪه
ﯽ ﮐﺴﺎﻧ ﻋﺮق ﺗﻦ
یﺑﻮ
ﻫﺎ
ﺑﻪ ﺧﻮاب ﭘﺸﻪ ﯽوﻟ . رﻓﺘﻢﯽﻣ
در ، دم ﻏﺶ ﮐﺮدم و ﯽﻣ
ﺧﻮاب آﻟﻮد ﺑﻮدم ﮐﻪ ا ﮔﺮ ﻣﮕﺲ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﯽﻣ ﻫﺎ
ﻣﻌﺬﻟﮏ ، ﮐﻪ ﯾﻦ ﻣﺜﻞ ا
ﺑﺪ آزا . دادﯽﻣم ر
ﻟﺤﺎف ﻣﯽ
م را زﯾﺮ ﺳﺮ ﻫﻢ
اﻣﺎن ﻧ ا ﮔﺮ ؛ ادﻧﺪ دﯽﻤ
یﺑﻮ ، ﮐﺮدم
ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺑﺖ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم از ﺧﻮاب
ﺑﻮد ﻏﻠﺒﻪ ﮐﺮده
ﺑﻪ ﺧﻮاب ، ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﭼ
ﯾﺪﺷﺪ ﯿﺎز و ﻧ ﯽ ﺧﺴﺘﮕ ﺷﺪه ﯿﺪار ﺑ
ﯿﺰ
ﺑﺎﻻﺧﺮه در
ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﻪ ﯾﻦاﺗﺎ ، ﺧﻮرد ﯽﻣ
و دوﺑﺎره ﺧﻮاﺑ
ﯾﮏ
ﯽﺧﻨﮑ ﯿﻢ ﻧﺴ ﯽﮔﺎﻫ .امهﯿﺪ
رم ﺎ در ﮐﻨ
ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﮐﺮدن ، ﻧﻮر ﺻﺒﺢ از روزن در ﺑﻪ ﭼﺸﻢ آﻣﺪ . ﭼﺸﻢ ﮐﺎﻣﻼ ﻫﺎ را ﺑﺎز ﮐﺮدم و د ﯿﺘﯽﮔ ﯾﺪم
ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﭘﺮﺳ . : ﯿﺪم - ﺗﻮ ﻧﺨﻮاﺑ ؟ ﯿﺪی
ﯿﺪار ﺑ
از ﺳﺮ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﮐﺮد و آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ : ﺑﺨﻮاﺑ .ﯿﺪ و ﻣﮕﺲ ﻫﻤﻪ ﯾﻦاﺑﺎ ﯿﻐﻮﻟﻪ ﺑ ﯾﻦا ی ﺷﻮد ﺗﻮ ﯽﻣ ﻣﮕﺮ
ﯽ ﻧﮕﺎﻫ
- ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎل ﯿﺪ ﺗﻮاﻧ ﯽﻣ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﮐﻪ
ﮐﺜﺎﻓﺖ ﺧﻮاﺑ ؟ﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ﻋﻼو ﺑﺮ ه
و در ﮐﻨﺎر او
ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﻟﺤﺎف ﻣﻦ در ﻟﺤﺎف و ﺗﺸﮑ ﺑﻮد ﯿﺪه ﺧﻮاﺑ ﯽ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﻫﻢ ﻗﺮار داﺷﺖ. وﻟﯽ ﺻﻮرت و ﺳﺮ در زﯾﺮ ﻟﺤﺎف و ﺑﻮد ﻫﺎ
دو ﺑﺴﺘﺮ د
، ﮐﺮدﯽﻣ ﺧﺮوﭘﻒ
ﯾﯽﺪاﺧ
ﯾﮕﺮ
آن ﺳﻘﻒ ﮔﺬراﻧ . اﻧﺪهﺪ
از ﻫﻤﺮاﻫﺎن ﺑﺎ ﻣﺎ ﺷﺐ را در ز
داﻧﺴﺘﻢ ﮐﺪ ﯽﻧﻤ ﯾﮏ ما
ﯾﺮ
: ﮔﻔﺖ ﯿﺘﯽﮔ
ﮐﺸﻨﺪه اﺳﺖ . ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﭼﺎدر ﺳﻌ ﮐﺮدم ﯽﻣ ﯽ
- ا ﮔﺮ ﺑﺸﻮد ، از در ﺑ ا یﻫﻮا ؛ﯾﻢ ﺑﺮو ﯿﺮون ﻣﮕﺲ ﻫﺎ را از رو
ﯾﻨﺠﺎ ﯽﻤﯿ
دور ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﺑ .ﯿﺪ
ﺻﻮرت ﺗﻮ و
ﻓﺮاﻣﺮز
ی
روﺷﻦ .ﺷﺪ آﻫﺴﺘﻪ
ﮐﺮدن ﺑﺮا
در آن ﺑ
و اﺣﺴﺎس ﻧﺴ
را ﮔﻔﺖ ، ﻋﻠﺖ ﺧﻮاﺑ در را ﺑﺎز ﮐﺮدم . ﻧﻮر ی ﻣﻘﺪار ﺗﻨﮓ ﭘﺎ
ﯾﻦا ﯽوﻗﺘ
ﯾﻢ
ﯿﻐﻮﻟﻪ
ﯿﺪن
در رﻓﺘﻢ و آﻫﺴﺘﻪ
ﮐﻪ ﺧﻮاﺑ ﯿﺪ ه ﺑﻮدﻧﺪ، ﻧﺨﻮرد ﯾﮏﻧﺰد ،
ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧ
ﮐﻪ در آن ﺟﺎ
ﯽ
ﯾﻢ
ی
یﻃﻮر ﺑﻪ یﻻ یﻗﺪر
ﺑﻪ اﺗﺎق . آﻣﺪ دوﺑﺎره در را ﺑﺴﺘﻢ ، و از درز در ﺑ در را ﯿﺮون
آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﮔ
ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم . ﺳﮑﻮت ﻣﻄﻠﻖ ﺣﺎ ﮐﻢ ﺑﻮد و آﻧﭽﻪ . ﯿﺎﺑﺎن ﺑ ، ﯾﺪمدﯽﻣ
،ﯾﺪ ﺷﺪ د ﯽﻣﮐﻪ ﯽﺷﻌﺎﻋ
ﯿﺘﯽ
دو ،ﯾﻢ ﺧﺎرج ﺷﺪ
در واﻗﻊ ﻃﻮ
از آن دﺧﻤﻪ و
اﺷﺎره ﮐﺮدم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد ﺗﺎ از در ﺧﺎرج ﺷﻮ
ﯾﻠﻪ
ﯾﺎ
ﯽوﻗﺘ .ﯾﻢ
ﭘﻬﻦ ﺑﻮد ﻌﻣ. ﻠﻮم ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ از ﻫﻤﺮاﻫﺎن ، ﺷﺐ را در آﻧﺠﺎ
دورﺗﺮ ﺑﺮ رو ﯿﻦزﻣ ی
ﺑﺴﺘﺮ د
یﻗﺪر ﯾﮕﺮ
و ﺑﺪون ﻧﮕﺮاﻧ
دو ﻧﻔﺮ در ﺧﻮاب ﺳﻨﮕ م را ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺳﻤﺖ د
اﻧﺪه ﮔﺬراﻧﺪ ، وﻟﯽ ﻫﻢ آن دو ﻧﻔﺮی ﮐﻪ در اﺗﺎق ﺑﻮدﻧﺪ و ﯾﻦا ﻫﻢ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، و ﺻﺪا ﭘﺎ ی و ﺻﺤﺒﺖ آﻫﺴﺘﻪ ﻣﺎ ﺑ ی ﯿﺪارﺷﺎن . ﮐﺮدﯽﻧﻤ ﺑﺎره از ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ ﺑ ﻪ : ﯾﺪم ﺧﻮد ﻟﺮز ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن آﺟﺮ ﯾﮏ ، ﻗﺮﻣﺰ ی و روﺷﻦ در ﻧﻬﺎ و ﯽﭘﺎ ﮐ ﯾﺖ آﺳﻤﺎن آﺑ ﺳﺮ . ﺑﻮد ﯽ
ﯽ
ﯿﻦ
ﮐﺮدم و ﺑ ﻪ آن ﭘﺮﭼﻢ
یﯾﮕﺮ
ﯽ ﻫﻮا آﻓﺘﺎﺑ
ﻃﺒﻘﻪ و ﺑﺮﺑﺎﻻ
ی
ﯾﮏ
۱٥۲
Made with FlippingBook Annual report