Goriz Nakhasteh

اﻓﺘﺎدم ﮐﻪ ﺑﺎرﻫﺎ از ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮده

ﮐﻪ داﺷﺘﻢ

آﻣﺪه و ﻣﻮﻗﻌ

ﯿﺶﭘ

ﯿﺘﯽ ﯽﯾدا و زن ﯽﯾدا ﯾﺎد ﻪ ﺑ .ﮐﻨﻢ ﯿﯿﻦ ﺗﻌ ،

ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ . ﺮوﯾﻢ ﺑ آﻧﻬﺎ ی

ﺑﻮدﻧﺪ ﻫﺮ وﻗﺖ اﺣﺴﺎس ﺧﻄﺮ ﯾﻢ ﮐﺮد ی

ﮔﻮﺷﻢ رﺳ .ﯿﺪ

را ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺻﺪا ﻪ ﺑ ﯾﯽدا زن ی

ﺗﻠﻔﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﯾﯽدا ی

ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ

ی ﺷﻤﺎره

- ﻣﺤﺒﻮب ﺧﺎﻧﻢ ... ﺳﻼم ، - ﻪ  اﻟ اﺑﻬﯽ ﻋﺰﯾﺰم ، - راﺳﺖ ﺑﮕﻮ ! ﯾﻦا ؟ ﭼﻪ ﺷﺪه

ﮔﯿﺘﯽ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟

 ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣ ؟ﺷﺪه ﯽﭼ ! ﺮدم

- او ﺧ . ﺧﻮب ؛ﺳﺖا ﻮب

ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺷﻨ درﺳﺖ اﺳﺖ؟ . ﻣﯿﺮم ﻣﯽ دارم - ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ درﺳﺖ اﺳﺖ ؛ ﻓﻘﻂ ﮔﯿﺘﯽ ﻧﺠﺎت ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ؛ ﺑﻘﯿﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷ .ﻧﺪﺪ

ﯿﺪم

. ﺣﺮف ﺑﺰن

- درﺳﺖ ؛ ﻮﯾﯽﮔﻣﯽ ﻪ ﻢ ﭼﻤﻬﻓﯽﻧﻤ

ﺑﯿﻨﻢ ﺷﻤﺎ را؛ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ...ﺧﺮ .. آ .

ﻪ  اﻧﺸﺎءاﻟ ﻣﯽ وﻢ آﯾ ﻣﯽ

-

ﹰ ﺑﯿﺎ ﻫﻢ ﺑﮕﻮ ﺣﺘﻤﺎ .ﺪﯾ

ﯿﺎﯾﯿﺪ . ﺑﻪ دﺧﺘﺮم

، ﺑ ﯾﺰم ﻋﺰ ! ﻣﺎ آﻣﺪه

- ﺳﺮ ﯾﯽ ﺑﻼ ﭼﻪ ! ﺧﺪاﯾﺎ

- !ﺸﻢﭼ ﺑﺎزﻫﻢ ﺗﻠﻔﻦ . زﻧﻢﯽﻣ -

ﹰ اﯾﻦ ﺣﺘﻤﺎ ﮐﺎر را ﺑﮑﻦ .

ﺣﺎﻻ ﮐﻪ روز دوم واﻗﻌﻪ ﺑﻮد ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑ ﻪ اﻃﻼع ا ﮐﺜﺮ اﺣﺒ ﺎ رﺳﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﻌﻤﻮل

ﯽﻣ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ا ﺧﺒﺮ ﯾﻦ ﯾﻦا ﺑﻮد: در ﻫﺮ ﺣﺎدﺛﻪ

ﻓﺮق داﺷﺖ ، و ﻫﺮ

آﻧﭽﻪ اﺗﻔﺎق ﻣ اﻓﺘﺎد ﯽ ، ﺑﺎ آﻧﭽﻪ از زﺑ ،ﺷﺪ ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪه ﻫﺎ نﺎ

یا

رﺳﺎﻧﻨﺪه ،یﺧﺒﺮ ی ﺣﺎدﺛﻪ را ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺗﻔﮑﺮ ﺧﻮدش ﻣﺨﻠﻮط ﮐﺮد و ﺑﺮا ﯽﻣ ﯾﮕﺮی د ی ﺑﺎز ﻪ ﺑ . ﮔﻔﺖﯽﻣ ، ﻫﺮ ﺣﺎل ﺣﺎﻻ اﺳﻢ ﮔ ﯿﺘﯽ ورد زﺑﺎن ﻫﻤ ﻪ ﺷﺪه و ﺣﮑﺎ او و ﯾﯽ رﻫﺎ ﯾﺖ ﮐﻪ ﯾﻦا او ﮐﺠﺎﺳﺖ ، دﻫﺎن ﺑﻪ دﻫﺎن ﯽﻣ ﮔﺸﺖ و در د ﯾﺪارﻫﺎ ﻫﺎﻪﻤﮑﺎﻟ و ﻣ ﺑﺎ اﻇﻬﺎر ﺗﺄﺳﻒ از آﻧﭽﻪ ﺑﺮا ی ﻫﺸﺖ ﻧﻔﺮ د و ﯾﮕﺮ ﯿﺶ ﺧﺎﻧﻪ ﭘ ﺻﺎﺣﺐ آﻣﺪه ﺑﻮد ، ﻧﺠﺎت او را ﺑ ﻪ ﻋﻠﺖ ﻋﺪم ﺣﻀﻮر در ﺟﻠﺴﻪ ی ﻣﺤﻔﻞ ﺗﺴﻠ ﯽ ﻗﻠﺐ ﯽﻣ داﻧﺴﺘﻨﺪ و ﺧ ﯾﻞﻣﺎ ﯿﻠﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ او ﭼﻪ ﯾﻦا ﯿﻘﺖﺣﻘ . ﮐﻨﺪﯽﻣ ﺑﻮد ﮐﻪ ﯿﻠﯽﺧ ﻧﮕﺮان ا ﯾﻦ وﺿﻊ ﺑﻮدم، ﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﮔ ﯾﻦا یﺑﺮا ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ و دﻟﻢ و ﺧﻮدم از ﮔﺮﻓﺘﺎر ﯾﻤﺎن روﯾﺎ ﮐﻪ رو ﯽﯾﻫﺎی ﺑﻮد رﻫﺎ ﯾﮏ ؛ﻢﯿﯾﺎﺑ ﯽﯾ ﭼﻨﺪ ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﻮ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻋﻘﻞ ﺳﺮ ﯿﺘﯽﮔ ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ دﻟﻢ .ﯾﻢ و ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﯿﻨﻪ ر ﻧﮑﻨﺪ ﺳﭙﺮ ا و ﺟﻮا ﯽﯾ ﺑﻬﺎ آﻧﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﻣﮕﺮ » ﺧﻮن ﻣﻦ از د ﯾﮕﺮان ﯿﻦ رﻧﮕ ﺗﺮ اﺳﺖ ؟« و ﻏﯿﺮه ﻧﺪﻫﺪ و ﺗﺮﺣﻢ ﺑﺮ ﺧﻮدش ﺑﭽﻪ ، ﻫﺎ و ﻣﺎدرش و ﻣﻦ و ﭘﺪر و ﻣﺎدر و ﺑﺴﺘﮕﺎﻧﻢ . ﮐﻨﺪ ﯽﻣ ﯿﺎلﺧ ﮐﻨﻢ او ﺳﺨﺖ ﺗﺮﺳ ﯿﺪه ﺑﻮد و ﻣﻮﻗﻌ ﯽﻤﯿوﺧ ﯿﺖ را ﮐﻪ داﺷﺖ ، اﺣﺴﺎس . ﮐﺮدﯽﻣ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدم ﯿﭻ ﮐﻪ ﻫ ﮐﺪام از ﮐﻪ ﯾﺰاﻧﯽ ﻋﺰ ﺣﺎﻻ در ﺑﻨﺪ ﺑﻮدﻧﺪ دﯽﻧﻤو - اﻧﺴﺘﻢ در آن ﺳﺎﻋﺎت ﺑﺮ آن ﺗﺎ ﮔﺬرد ﯽﻣﭼﻪ ﻫﺎ ﭼﻨﺪ روز ﻗﺒﻞ از دﺳﺘﮕ ﯿﺮ ﺷﺪن، وﻗﻮع آن را ﺗﺎ ا ﯾﻦ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﯽﻧﻤ ﯾﮏ ﺣﺪ ﻧﺰد ﯿﺎن در ﻣ ﯾﺪ و ﺷﺎ آن ﺟﻤﻊ ، ﯾﺎ ﯾﮏ دو ﻧﻔﺮ ﺑ ﯿﺸﺘﺮ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ ی زﻧﺪان و ﺷﻬﺎدت آﻣﺎده ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ  اﺣﺘﻤﺎﻻ . در ﻧﻮﺑﺖ ﯽﯾﻫﺎ آن ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺎ ﻣﻼﻗﺎت و ﻓﺮﺻﺖ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﯽﯾ دﺳﺖ ﻣ ﺑﻪ ،دادﯽ ﻫﺮ ﮐﺪاﻣﺸﺎن ، ﺑﺮوﻓﻖ ﯾﺷﺮا ،ﯾﯽ ﻂ و آﺷﻨﺎ اﺣﺴﺎس ﺧﻮد را ﺑ اﺣﺘﯽﺑ از و مﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺎن ﯿﺎﻃﯽ و ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﺪون ﺣﮑﻤﺖ ﺷﺎن ﺣﺮف

ﺷﻨﻮﻧﺪه و

۱٥