Goriz Nakhasteh
ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ
ﻪ ﭼﻮن ﺑ رﺳﻢ ﺷﻮﺧ
او ﺧﻨﺪه اش ﺮﻓﺖ. ﮔ
از آن ﺣﺎﻟﺖ و ﺧﻮش ﺧ «، ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ :
ﯿﺘﯽﮔ
ﯽ
ﯿﺎﻟﯽ
ﯿﻤﺴﺎر ﺗ» ﯾﻢ ﺑﻮد
- ﯿﻤﺴﺎر ﺗ ، ﹰ واﻗﻌﺎ ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ! و او ﻣﺜﻞ آن ﮐﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐ ﺮ ده ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺠﺎ و در ﭼﻪ راﻫ ﯿﻢ ﻫﺴﺘ ﯽ
، ﺗﻤﺎم ذﻫﻨﺶ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮر ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ
ﺑﻮد. ﭘﺮﺳ :ﯿﺪ
- ﺷﻤﺎ از ﮐﺒﺎب ﺗﺎزه ﺧﻮﺷﺘﺎن ؟ﯾﺪآﯽﻧﻤ
ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺷﺪت ﺧﻨﺪه
ﯾﻦ ﻣﺎ از ا ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺧﻨﺪه ﻣﺎن ﮔﺮﻓﺖ
« ﺑﻊ ﺑﻊ » یﺻﺪا ﯿﺪنﻨﺷ .
یﻪﻫﻤ ﯾﮕﺮ ﺣﺎﻻ د
ﭘﺮﺳ ﯿﺪ : ﯿﺪم
از رﺷ . ﮐﺮد ﺮ ﯿﺸﺘ را ﺑ
ﺷﻮد از درﺧﺎرج ﺑﺸ ؟ﻢﻮﯾ
- ﯽﻣ ﭘﺲ
ﺧﻮﺷﺤﺎل از ﭼﺎدر ﺧﺎرج ﺷﺪ .ﯾﻢ ﻣﺮد ر ﯾﺸﻮی
آن را ﻧﺸﺎن ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺗﻠﻘ و ﯾﻢ ﮐﺮد ﯽ
و ﻣﺎ ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﺪاد
ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ زﻧﺪه آورده ﺑﻮد و ﻧﺎن و . دوغ ﯿﮏﺧ ﯾﮏ
دﻣﺎغ ﻋﻘﺎﺑ ﺑﺮا ﯽ ﯾﮏ ﯾﻤﺎن
دورﺗﺮ ﻧﺰد ،ﭼﺎه ﯾﮏ
زده ﺑﻮد
از ﻃﻼ ﺑﺮ ﺑ
ﻣﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ رﻧﮕ
روﺷﻦ و آﻓﺘﺎﺑ ﯽﻣ ﯾﻦا ﺑﻪ ﯽ
ﻧﺪ.
ﯿﺎﺑﺎن
ﯽ
یﻫﻮا
اﺳﻼم
ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﺎه . ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ
دو ﺳﻪ ﺑﻠﻮچ ﺗﺎزه ﯽﻣ ﯾﺪه د
ﭼﻨﺪ ﮐﺎرﮔﺮ ﺑﻠﻮچ و در ﺑ
ﯿﺮون
ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ :
ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺰد
ﯾﮏ
ﺑﺮود .ﺗﻮ
- ﺑﮕﻮ ﺧﺎ ﻧ
ی ﻤﺖ ﻓﻮر
و ﺷﻠﻮار ﺳﺒﺰ ﻪ ﮐﻪ ﺑ ی ﭘﺎ داﺷﺖ ، ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﮐﺸﺘﻪ و ﺧﻮرا ک ﻣﺎ
رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﺑﻠﻮﭼ ﺑﻪ ﺣﺎل آن ﺣ
ﺑﺎ آن ﭘ اﯿﺮ ﻫﻦ ﻗﺮﻣﺰ و ﮔﻠﺪوز ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ اﺳﺖ و ﯿﺎلﺧﯽﺑ
ﯿﺘﯽﮔ دﯾﺪم
ﯽ
یﺷﺪه ی
ﹺ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺑﺎز ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺎﺷﺎ
ﯿﻮان
ی
و ﻓﺮﻣﺎن اﺳﻼم را دﯾﺎ آور ﺷﺪم . ﻫﺮ دو ﺑﻪ اﺗﺎق رﻓﺘ ، ﺑﻌﺪ ﯾﻘﯽ دﻗﺎ .ﯿﻢ آن ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه او ﻫﻢ رﺳ ﯿﺪ . ﺣﮑﺎ
ﺑﻪ او ﻧﺰد
. ﺳﻮزاﻧﺪ ﯽﻣدل ﺷﻮد،
ﯾﮏ
ﮐﺮد ﮐﻪ در ﻣﺮاﺳﻢ
از ﺧ ﯽوﻟ ، ﻫﻢ آﻣﺪ ﺗﺎ ، ﻧﺒﻮد یﺧﺒﺮ ﯾﯽﺪا
ﯾﺖ
ﻓﺮاﻣﺮز
را ﺗﮑﻪ
ﮐﺸﺖ و ﮔﻮﺷﺖ
ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮده و ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را ﭼﻄﻮر ﺑﺎ
ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑ
ﻫﺎ
ﯾﺪ
ﯿﻨﻮا
ﮐﺸﺘﻦ
ﮐﻬﻦ و ﻓﻠﺰ . ﺑﻮد ی
. ﭼﺎدر آﻣﺪﻧﺪ در دﺳﺖ اﺳﻼم ﮐﺎﺳ
. ﮐﺮد ﭘﺲ از آﻣﺪن ،او ﭼﻨﺪ ﺑﻠﻮچ آﺷﻨﺎ ﻪ ﺑ ﯾﻤﺎن
یاﻪ
را ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﺮ آن را ﺑﺎز ﮐﺮد . ﻣﺜﻞ ا از ﮐﻪ ﯾﻦ
ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ دﺳﺖ د ﯿﮏﺧ ﯾﮕﺮ
آن را ﺑﺮ زﻣ
ﯽ ﮐﻮﭼﮑ
ﯿﻦ
ﺗﺎ ﮐﺎﺳﻪ ﭘﺮ ﺷﺪ آن .
داﺧﻞ ﮐﺎﺳﻪ ﯾﺨﺖرﯽﻣ
درون ﺧ ﻪ را ﺑ ﯿﮏ
ﭘﺴﺘﺎن ﮔﺎو ﯾﻊﻣﺎ ،ﻮدﺷ ﯿﺪه دوﺷ ﯿﺮﺷ ی
ﮔﺬاﺷﺖ . ﮐﺎﺳﻪ را ﻧﺰد ﻣﻦ آورد و ﮔﻔﺖ :
را ﺑﺴﺖ و ﮐﻨﺎر
ﹺ ، وﻗﺖ ﯿﮏﺧ در
ی
. ﺣﺎﻻ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮب ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .
ﯿﺴﺖ ﺧﻨﮏ ﻧ اﺳﺖ ﯽﻋﺎﻟ ﯽوﻟ ،
- ﺑﺨﻮر ؛ دوغ ﺣﺴﺎﺑ ﯿﻠﯽﺧ .ﯽ ﺑﺎ ﺗﺸﮑﺮ آن ﮐﺎﺳﻪ ﯿﻒﮐﺜ ی ﺧﺎﻟﯽ از ﺧﻄﺮ ﺑﻮد ، ﺑﻨﻮﺷﻢ ﻣﯽ وﻟﯽ ؛ ﭼﻄﻮر آن را ﺳﺮ ﻣ ﮐﺸﻢ و ﺧ ﯽ ا در ﯾﯽﺪا دوغ ﻋﺎﻟ
آن ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻢ و ا ﺮ ﮔ ﻫﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎل از ﮐﻪ ﯾﻦا
ﺑﻮدم اول ﺑﻪ ﻣﺤﺘﻮ
و ﮐﻬﻨﻪ را از او ﮔﺮﻓﺘﻢ ﯾﻞﻣﺎ .
ی
ﻢ داﻧﺴﺘ ﻫﺎ ﺸﻢﭼ ﺗﻤﺎم ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻦ اﺳ ﻠﻮچﺑ .ﺖ ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد و ﮐﻪ ﯾﻦا از ﻓﺮاﻣﺮز و ﯿﺘﯽﮔ ﻧﺘﻈﺎر ﮐﻪ ﮐﺠﺎ ﮐﺎﺳﻪ ﺑ ﻪ دﺳﺘﺶ ﻣ ﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ در .ﺳﺪرﯽ
و ﺧﻮﺷﻤﺰه آن ی ﻫﺎ را ﺧﻮاﻫﻢ ﺧﻮرد و ﺷﻔﺎ ﭘ
ﯿﺪا
ﯽ
آرام ﮐﺎﺳﻪ را
ﮐﻮﭼﮏ زرد ر ﮐﻪ - ﯽﮕﻧ
ﻪ ﮐﻪ ﺑ ﯾﻌﯽ ﻧﺎم دوغ در ﮐﺎﺳﻪ ﺑﻮد ﻟﮑﻪ ،
ﺑﺮ ﻣﺎ ه ﻋﻼو ، ﮐﺮدم ﯽﻣ ﯾﮏﻧﺰد ﻢﻟﺒﻪ ﺑ
یﻫﺎ
۱٦۳
Made with FlippingBook Annual report