Goriz Nakhasteh
ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻧﺪادم ،
ﮐﻮﭼﮏ ﺷﻨﺎور را ﺸﺎنﺘﯾﻮﻫﮐﻪ ﯿﺎهﺳو
دوغ ﺑﻮد ﯿﺰﭼدو ﯾﮑﯽ، و
ی و ﺧﺎﻣﻪ
ﯽﭼﺮﺑ ﯾﺪﺷﺎ ﯽﺳﻌ . ﺧﻮرد ﻢ ﻤ
ﺑﻪ ﭼﺸ داﺷﺘﻢ درز ﻟﺐ را ﻫﺎ آن ﻗﺪر ﺗﻨﮓ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺷ ﭼﻨﺪ ﻗﻮرت از دوغ را ﻓﺮو دادم . ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎ آن ﺣﺎﻟﺖ ﺣﺲ ﭼﺸﺎ ،ﺷﺪﯽﻣﮐﻢ ﯾﯽ ﻣﻌﺬﻟﮏ ﮔﻮارا ﺑﻮد . ﻋﻼﻣﺖ رﺿﺎ ﻪ ﺑ ﯾﺖ ﺻﻮرﺗﻢ آوردم ﺗﺎ از ﺑﻠﻮچ ﻫﺎ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻨﻢ . ﻫﻨﻮز ﮐﺎﺳﻪ در دﺳﺘﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳﻼم ﭘﺮﺳ :ﯿﺪ - ؟ ﺧﻮﺷﺖ آﻣﺪ - ﯿﻠﯽﺧ! ﻫﺎن ؛ ﺧﻮب ﺑﻮد ﻣﺘﺸﮑﺮم . - ﯿﺸﺘﺮ ﺑ ، ﺧﻮب ﺑﺨﻮر ؛ ﺑﺮات ﺧ . ﺧﻮﺑﻪ ﯿﻠﯽ وارد ﻧﺸﻮد ﻢ دﻫﺎﻧ .
یاﻪ ﯿﮕﺎﻧ ﺑ ءﯿﯽ
، ﯿﺐﺗﺮﺗ ﯾﻦﺑﺪ
- ،ﺪ ﺑﺎﺷ ﺑﻌﺪ ﻣﯽ . ﺧﻮرم - و ﮐﺎﺳﻪ را ﺑﻪ . دادم ﻓﺮاﻣﺮز ﮐﺎﺳﻪ را ﮔﺮﻓﺖ و درون آن ﻧ . ﯾﺴﺖﺮﮕ
ﹰ ﭼ ﻇﺎﻫﺮا را ﯿﺰی درون دوغ
ﹺ ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ ﮐﻮﭼﮏ ، دﺳﺘﺶ ﯾﮏ
ﮐﺎﺳﻪ را در ﻫﺮ دو دﺳﺖ داﺷﺖ ، ﺑﻪ دﻫﺎ ن ﺑﺮد و ﻗﻮرت ﻗﻮرت ﮐﻨﺎن دوغ را
ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ در و ،زد ی
ﺑﺪ ﻣﺰ
را ﺗﻨﮓ ﮐﺮده ﺑﻮ ﯿﺰﭼ شﺧﻮد ﮐﻪ ﯾﻦاﻞ ﺜﻣ د و
.ﯿﺪ ﻧﻮﺷ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯿﺘﯽﮔ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ﻫﺎ ﭼﺸﻢ . دردﻫﺎن دارد و ﻧﺎﭼﺎر از ﻓﺮو ﺑﺮدن اﺳﺖ ، ﺷﮑﻞ ﺧﺎﺻ
یاه
ﺑﻪ ﺻﻮرت ،داد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ، ﻧﮕﺎﻫﺶ
ﯽ
آرام ﮔﻔﺖ :
ﮐﺎﺳﻪ را از دﻫﺎن ﺟﺪا ﮐﺮد ﯿﺘﯽﮔ ،
ﻣﺘﻮﺟﻪ
ﯽوﻗﺘ . ﺑﻮد ﻓﺮاﻣﺮز
- ﻃﻔﻠﮏ ﻣﻌﺼﻮم . ﺑﺎﻻﺧﺮه ﮐﺎﺳﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻟﺐ .ﯿﺪ رﺳ ﯾﯽﺪاﺧ
ﻣﺸﺘﺎق را ﺑ ﻪ ﮐﺎﺳﻪ ﺑﺮد و از آن دوغ ت رﻗﻮ ﯾﮏ
یﻫﺎ
ﭼﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﻮد در را و آﻧﭽﻪ ،ﺖﺷاد دﻫﺎن
ﮐﻪ ﮐﺎﺳﻪ را در ز
دﻫﺎن ر . ﯾﺨﺖ
ﻪ را ﺑ ﯾﻪ ﭘﺮﻣﺎ
ﯾﺮ
ﯽ در ﺣﺎﻟ
ﻣﺰه ﮐﻨﺎن ﻓﺮو : ﮔﻔﺖ ،اددﯽﻣ
- ! ﺑﻪ ﺑﻪ ﻋﺠﺐ دوغ ﺟﺎﻧﺎﻧ !یاﻪ :ﯿﻢ ﻫﻤﻪ ﮔﻔﺘ - ﻧﻮش ﺟﺎن ! آن وﻗﺖ ﮐﺎﺳﻪ را ﺑ ﻪ دﻫﺎن ﻧﺰد
ﺷﺪ و ﮐﺎﺳﻪ را ﺑﻪ
ﺟﺮﻋﻪ ﺟﺮﻋﻪ ﻧﻮﺷ ﯿﺮابﺳ ﯽوﻗﺘ .ﯿﺪ
ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻣ
ﯿﻞ
ﯾﮏ
را ﭘﺎ ک ﮐﺮد ﺑﻠﻮچ .
ﮔﺸﺎد و ﻟﺒﺎس ﺑﻠﻮﭼ اش ﯽ ﻟﺐ و ﺳﺒ
ﯾﮕﺮی د ،داد ﺑﺎ آﺳﺘ
ﻫﺎ
ﺶﯿﺴ ﭼﺮب و ﺧ
یﻫﺎ ﯿﻞ
ﯿﻦ
ﻇﺮف ﮐﻢ ﺷﺪ ، دوﺑﺎره ﺑﺎ ﺧﯿﮏ آن را .ﺪﻧﺮدﮐﭘﺮ
ﮐﻪ ﯽ ﺷﺪﻧﺪ. وﻗﺘ
ﻪ ﻫﻢ ﺑ ﻧﻮﺑﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷ آﻫﺴﺘﻪ از ﻣﻦ ﭘﺮﺳ :ﯿﺪ - ا ﭼﻄﻮر ﺗﻮ ﻧﺴﺘﯽ را ﺖﮐﺜﺎﻓ ن آ
ی ﻣﺤﺘﻮ
ﯿﺪن
ﯿﺘﯽﮔ
ﺑﺨﻮری ؟
: ﮔﻔﺘﻢ ﯽﺧﻮﺷﻪ ﺑ
؟رمو ﺳﻪ را ﺑﯿﺎ
ﺎﯽ ﮐﻫﺧﻮا ﯽﻣ !ی ﻒ ﮐﻪ ﻧﺨﻮرد
- ﯿﺣ ؛ ﺑﻮد ﯽﻋﺎﻟ ﯿﻠﯽﺧ
ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻮد ﺑﻪ ﮔ ، : ﮔﻔﺖ ﯿﺘﯽ
ﻓﺮاﻣﺮز
۱٦٤
Made with FlippingBook Annual report