Goriz Nakhasteh

را ﺧﺒﺮی از آن رادﯾﻮ ﺑﺸﻨﻮم ﯽﮔﻮﺷ ﯾﺪﺑﺎ ، ﺑﻪ ﮔﻮش ﯽﻣ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺗﺎ او از ﺷﻨ ﹸ ﯿﺪن ﺗ ﮔﻮ ی ﻦ ﺻﺪا ﯾﻨﺪﮔﺎن و ﮐﻠﻤﺎت آن ﻫﺎ در اﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ . اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮدم ﻫﻢ رﻏﺒﺘ ﯽ ﺑﻪ ﺷﻨ ﯿﺪن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺷﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻢ. ﭼﻮن ﺳﻤﺎﺟﺘﻢ در ﺷﻨﯿﺪن اﺧﺒﺎر ﺑﻪ اﯾﻦ اﻣ ﺪ ﮐﻪ ﯿ روزی از ﻫﻤﯿﻦ رادﯾﻮ ﺧﺒﺮ ﺧﻮش رﻫﺎ ﯾ ﯽ از ﻇﻠﻢ و ﺟﻮر را ﺑﺸﻨﻮم ، ﺑﻪ ﯾﺄس ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد و اوﻟﯿﻦ روز ﺗﯿﺮﻣﺎه ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎل ، ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ ﺑﺎﻣﺪاد ﺧﺒﺮ ﺷﻬﺎدت ﺳﻪ ﻋﺰﯾﺰ ﺑﺰرﮔﻮار را ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از آن ﻫﺎ ﻣﻬﻨﺪس ﺑﺰرگ ﻋﻠﻮﯾﺎن ﺑﻮد ﺑﻮدم ﯿﺪه ﺷﻨ آن، ﻫﻢ ﺑﺎ ﭼﻪ اﺗﻬﺎﻣﺎت ﻧﺎروا و دور از ﻋﺪاﻟﺖ و اﻧﺼﺎﻓﯽ یﺑﺮا ﯾﮕﺮ د . ﻣﻦ ﻫﻢ یﺻﺪا اﺳﻼ ی ﺟﻤﻬﻮر ، ﻧﺒﻮد ﯽﺧﻮﺷ یاﺻﺪ ﯽﻣ ﻣﻌﺬﻟﮏ از ﺷﺪت ﺑﯽ ﮐﺎری و ﮐﺜﺮت در ﺑﺴﺘﺮ ﺑﻮدن و ﺧﻮاﺑﯿﺪن در ﺳﺎﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ اﯾﺴﺘﮕﺎﻫﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻧﺪاﺷﺖ ، ﻫﻤﺎن ﻣﻬﻤﻼت را ﻫﻢ ﮔﻮش دادم و ﮔﺎﻫ ﯽﻣ ﯽ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻧﻮا ی ﻧﺎﺧﻮش ﺑ ﻪ . رﻓﺘﻢﯽﻣ ﺧﻮاب ﭼﻮن زﻣﺴﺘﺎن و ﺑﻮد ﻫﻮا ﻫﻢ اﺑﺮی ، ا ﮐﺜﺮ ﯽ ﺗﺎرﯾﮑ و ﺷﺐ ﺧﯿﻠﯽ زود ، رﻓﺖﯽﻣ ﺑﺮق ﯽوﻗﺘ .ﯿﺪ رﺳﯽﻣ ﻓﻘﻂ ﻇﻠﻤﺖ ﺑﻮد و ﻇﻠﻤﺖ ی و ﺳﺮﻣﺎ . ﺳﻮزان از ﺑﺴﺘﺮ ﺑ ﯾﻢﻣﺪآﯽﻧﻤ ﯿﺮون ﮐﻪ ﺣﺮارت ﺑﺴﺘﺮ ﻫﻢ آن وﻗﺖ ﺖ و ﻓرﯽﻣ ﯾﺦ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ و ﺳﺮﻣﺎ .ﺷﺪﯽﻣ ﺑﺎ ﯾﻮ ﭼﻮن راد ﺑﺎﺗﺮی ، ﮐﺮد ﻣﯽ ﻫﻢ ﮐﺎر ﺑﺎز ﺑﻪ ﺻﺪای رادﯾﻮ و ﺧﺒﺮﻫﺎ و ﺗﻔﺴﯿﺮﻫﺎی رادﯾﻮی ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ .ﯾﻢددا ﻣﯽ ﮔﻮش ﯾﻦ ﺟﺎﻟﺐ ا ﺑﻮد از ﮐﺜﺮت ﺗﻤﺎس ﺑﺎ راد ﯾﻮ و از ﻣﻮﺟ ﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﺟ ﯽ و از ا ﯾﺴﺘﮕﺎﻫﯽ ا ﯾﺴﺘﮕﺎه ﯾﮕﺮ د را ﮔﺮﻓﺘﻦ ، ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺑﺎ ی آن آﺷﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ دﯽﻣ اﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه ﭼﺮﺧﺶ دﮔﻤﻪ، ا ﯾﺴﺘﮕﺎه دﻟﺨﻮاه را در ﺗﺎر . ﯿﺎﯾﻢ ﺑ ﯾﮑﯽ ا ﮐﺜﺮ ﻫﺎ ﺷﺐ ﺣﺪود ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻔﺖ و ﯾﺎ ﯿﻢﻧ ﻫﺸﺖ ﮐﻪ در وا ﻗ ﻊ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺘ از ﯽ ﺷﺐ ﯽﯾﮑﺗﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ز ﺑﺎز ، ﻧﮓ در ﺑ ﻪ ﯽﻣ ﺻﺪا در آﻣﺪ و ﺑﻪ ﺷﺎم دﻋﻮت .ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ ﺷﺎل و ﮐﻼه ﯿﻦ و ﻫﻤ ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻮﺗﺎه را ﮐﻪ ﻓﺰون از ﭘﻨﺠﺎه ﻗﺪم ﻧﺒﻮد ﮔﺎﻫ ﯽ ﺑﺎ ﻣﺎﺷ ﯿﻦ . ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯽﻃ ﻣﺴﻌﻮد اﻏﻠﺐ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ رﻓﺖ و آﻣﺪ دوﺳﺘﺎن و ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺑﻪ ﻣﺴﻌﻮد ی ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﯽ ﺷﺪ و او و ﺧﺎﻧﻢ ﻋﺰ ﯾﺰ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ ﯽﻣ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺧ ﺎل ﯿ راﺣﺖ ﺗﺮ ﻣﺎ را ﻧﺰد ﺧﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻣﻌﺬﻟﮏ یﺑﺮا در اﻣﺎن ﺑﻮدن از ﺣﻀﻮر آﺷﻨﺎ و ﺑﯿﮕﺎﻧ ﻪ، ﻣﺴﻌﻮد در ﻫﻤﺎن ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷﺐ ﻣﺎﺷﯿﻦ را در ﺟﺎ ﯾ ﻫﺎ ﺸﻢﭼ ﯽ دور از ﭘﻨﻬﺎن . ﮐﺮدﯽﻣ ﻧﻮر اﺗﺎق ﯽﯾﯾﺮا ﭘﺬ ﮐﻪ ﻣﺎ در آن ﻧﺸﺴﺘ ﯽﻣ ﯿﻢ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﺷﻌﻠﻪ ی آﺗﺶ ﺷﻮﻣ ﺗﻠﻮ ؛ ﺑﻮد ﯿﻨﻪ ﺑﺎ ﮐﺸ ﻫﻢ ﯾﺰﯾﻮن ﯿﺪن ی ﭘﺮده ﭘﻨﺠﺮه د ﺗﺮﺗ ﯾﻦﺑﺪو ﺷﺪ ﯽﻧﻤ ﯾﺪه ﯿﺐ، از ﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﺻﺎﺣﺐ . آﻣﺪ ﻣﯽ ﺑﺎ وﺟﻮد اﺿﻄﺮاب ی ﻫﻤﻪ ﻫﺎ و ﻧﮕﺮاﻧ ﯽ و دﻟﻬﺮه و ﻏﻢ د ﯾﺮوز و اﻣﺮوز و ﻓﺮدا ، ﯾﻤﺎن ﺳﺎﻋﺎت ﺣﻀﻮر ﺑ ﺎ آن ﻫﺎ ﺧﻮب ﺑﻮد و ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ یﻫﺎ ﯾﺪه ﺑﺮ . درﺧﺖ را در ﮐﻨﺎر ﺷﻮﻣ و ﮔﺎه ﯾﻢ دادﯽﻣ ﻗﺮار ﯿﻨﻪ ﮔﺎه آﺗﺶ را ﻓﺮوزان ﻣﯽ ﺗﺮ ﮐﺮدﯾﻢ و ﮐﻨﺎر و ﻣﻘﺎﺑﻞ آن آﺗﺶ ﻧﺸﻣﯽ ﺴﺘﯿﻢ و از ﺣﺮارﺗﺶ و رﻗﺺ زﯾﺒﺎی ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎ ﻟﺬت .ﯾﻢ ﺑﺮدﯽﻣ  ﹺﺳ ﺮ ﻣﺎن ﮔﺮم ؛ﺷﺪ ﻣﯽ ﺧﺎﻃﺮات ﺧﻮب ﺑﺎ ﻋﺰﯾﺰان ﻣﺸﺘﺮﮐﻤﺎن را ﻣﺮور ﻣﯽ . ﮐﺮدﯾﻢ ذ ﮐﺮ ﺧ ﯿﺮ دﮐﺘﺮ ﯾﻮﺳﻒ ﯾﺰﻋﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﻤﻪ . ﺑﻮد ﯾﻮﺳﻔﯽ ﮐﻪ ﮔﻤ یﮕﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﮕﺎن . آﻣﺪ ﻣﯽ ﺣﺴﺎب ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﯾﻦ دوﺳﺖ و ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﯾﺎر و ﻫﻤﺪم و ﻏﻤﺨﻮارم ﮐﻪ ﺑﺮای رﻋﻨﺎ و ﻣﺴﻌﻮد ﻧﯿﺰ ﺑﺴﯿﺎر ﻋﺰﯾﺰ و ﮔﺮا و ﻣﯽ ﻣﺤﺒﻮب ﺑﻮد ﺑﻪ او. ﻫﻤﺮاه ده ﺗﻦ د ﹸ ﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﻧ ﻪ ﻧﻔﺮﺷﺎن اﻋﻀﺎ ی ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠ ﯽ اول ﺑﻮدﻧﺪ از ﺳﯽ ﻣﺮداد ﺳﺎل ١٣۵٩ رﺑﻮده ﺷﺪه و از ﺣﯿﺎت و ﻣﻤﺎﺗﺸﺎن و آﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺳ ﺷﺎن ﺮ آﻣﺪه ﺑﻮد ، ﮐﺴﯽ ﺧﺒﺮ ی ﻧﺪاﺷﺖ و ﻫﺮ ﭼﻪ ﯿﺪه ﺷﻨ ﺎﺑﻞ ﺮﻗﯿﻏ ،ﺷﺪﯽﻣ و ﮔﻔﺘﻪ اﻋﺘﻤﺎد . ﺑﻮد ﻣﻌﺬﻟﮏ ﯾﻢدﮐﺮﯽﻣ ﭼﻘﺪر آرزو ﺑﻪ ﻣﻌﺠﺰه ﯾﺎ یروز ﯽاﻟﻬ ی

٥۲