Goriz Nakhasteh
داﺷﺘﻢ.
دﯾﺪاری ار ﯾﯽدا یﺧﺎﻧﻪ ﯿﺪﮐﻠ .ﮐﻨﻢ ﺗﺎزه
ﺑﺎ روز ﯾﮏ ﺗﺎ ﺷﺪم داﯾﯽ ﺧﺎﻧﻪ راﻫﯽ ﻣﺴﻌﻮد ﻣﻌﺬﻟﮏ ، ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ
، ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﺎ ﺑﺎ
ﺑﻪ او ﺧﺒﺮ ﯽﻣ دادم ﮐﻪ ﺣﺪود ﭼﻪ وﻗﺖ و آن . ﺧﻮاﻫﻢ آﻣﺪ ﻫﺎ در ﻫﻤﻪ ﻧﻮﺑﺖ ، ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﻬﺮ و ﻣﺤﺒﺖ را روا داﺷﺘﻨﺪ ﯽﻣ ﯿﺪا ﭘ ﺧﺒﺮ ﯽوﻗﺘ . ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﺴﺖ، ﯽﻣ ﯽﺳﻌ ﻧﻤﻮدﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ و ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺗﺮ ﭘﺬ . ﮐﻨﻨﺪ ﯽﯾﯾﺮا
ﭼﻪ
ﯽﺗﻠﻔﻨ ، دﯾﺪار
، ﻫﻤﺮاه
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﯾﯽدا
ﮐﻪ ﻫﻤﺮاﻫ
ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ
ﯽ
ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﯽﻣ ﮐﺮد و از ﻫﺮ ﺣ ﺮ ﮐﺖ و ﺻﺪا و رﻓﺖ و آﻣﺪ و ﻧﮕﺎﻫ ﯿﺮ ﺗﻌﺒ ﯽ
ﻪ ﺟﻬ ﺑ ﯿﻠﯽﺧ ﯾﺖرﻋﺎ ، ﯿﺎط ﺖ اﺣﺘ
ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺎز ی ﺑﺎ رو
داﺷﺖ و ﻣﺎ و ﺧﻮد و ﺧﺎﻧﻤﺶ را در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ ، داﻧﺴﺖ ﯽﻣ
و ﺑﺮداﺷﺖ ﺧﺎﺻ
ﯽ
ﻣﻬﻤﺎن . ﮐﺮدﯽﻣ یﻧﻮاز
و ﺷﺐ ﺑﺎز در
ﮐﺎر ﺧﻮد ﺷﻮ
ﯿﻢ ﮔﺬاﺷﺘ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام در ﭘ
ر ﻧﺎﻫﺎ ﺻﺮف ﺷﺪ و ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ﻗﺮار ﺑﺮ ﯾﻦا
ﯾﻢ
ﯽ
.ﯾﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﻮ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮم ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎت ﮔﺬاﺷﺘﻢ . در ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻌﻬﻮد در ﻣ ﺤﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪم . ﺑﺎ او و ﺷﻮﻫﺮش دﯾﺪه ﺑﻮﺳﯽ . ﮐﺮدﯾﻢ ﺑﻌﺪ از اﺣﻮال ، ﭘﺮﺳﯽ ﺧﻮاﻫﺮم
ﯾﯽدا یﺧﺎﻧﻪ
آن آﻣﺪﻧﺪ ﻫﺎ و .ﯾﻢﺷﺪ ﯿﻦ ﺳﻮار ﻣﺎﺷ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺎدر و ﭘﺪر ﺧ ﯾﺪار د دﻟﺘﻨﮓ ﯿﻠﯽ
و ﺻﺒﺢ ﻓﺮدا ﻫﻢ
ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ . از او ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم ﺑﮕﻮ ﺧﻮﺑﻢ ﯾﺪ
و ﻫﻢ ﺑﺮ م و ﺧﺒﺮ آن از ی ﯿﺮم ﺑﮕﻫﺎ
اﻗﻮام ﮔ دﺧﺘﺮﺧﺎﻟﻪ ﻧﺪدﺑﺮ ﯿﺮﯾﻦﺷ
ﭘﺪر در ﻣﻐﺎزه ﺧﻮاﻫﻢ رﻓﺖ ﯾﺪار دﻪ ﺑﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ .
ﯾﺪار دﻪ ﺑ
ﯿﺘﯽ
. ﻃﻔﻞ ﺳﻪ ﺳﺎﻟ او یﻪ
آن و ﺑﻪ ﻫﺎ ﯾﻢ ﻫﻢ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺳﻼﻣﺖ ﻫﺴﺘ ﻣﺮا . ﯿﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ از دﯾﺪن ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪا ﺧﺒﺮ ﺣﻀﻮرم را داد . ، ﻫﻤﺴﺮش ﺷﻮﻫﺮﺧﺎﻟﻪ و ﺧﺎﻟﻪ و دﺧﺘﺮﺧﺎﻟ ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن آﻣﺪ . ﺑﺎ ﻫﻢ روﺑﻮﺳ .ﯾﻢ ﮐﺮد ﯽ ﺪﺷﯽﻣ ی ﭼﻨﺪ روز
ی
و ﻓﺮزﻧﺪ و
ﹰ ﻋﻼوه ﺑﺮ اﺗﻔﺎﻗﺎ ﯿﺮﯾﻦﺷ
دﯾﮕﺮ ﮔﯿﺘﯽ ﻫﻢ آﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﻪ ﺑ . دﯾﺪار ﻣﻦ اﺷﮏ ﻪ ﺑ
یﻪ
، ﺳﺮاﺳﺮ ﺑﺪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ را ﻧﺪﯾﺪه
ﮐﻪ در آن ا
ﯾﺎم
ﻣﻦ ﻧﺸﺎن ﯽﻣ دﻫﻨﺪ و ﺳﺮاﻏ داﺷﺘﻢ زودﺗﺮ آن ﻫﺎ را از آن اﺿﻄﺮاب ﮐﻪ از ﮔ ﻫﺎ را ﺧﺎﻧﻪ ﺑﮕﺬارﻧﺪ و ﺑ ﺮﮔﺮدﻧﺪ .
ی ﻫﻤﻪ ﺷﻮق و ﻋﻼﻗ ﯾﺪار دﻪ ﮐﻪ ﺑ یاﻪ از ﺣﻀﻮرم در ﺟﻤﻌﺸﺎن ﻧﮕﺮاﻧﻨﺪ ﯿﻞﻣ .
ﺑﻮدﯾﻢ . اﺣﺴﺎس ﺮدم ﺑﺎ ﮐﻣﯽ و ﺣﺎل او ، ﯿﺮﻧﺪ ﮔﯽﻣ ﻧﺠﺎت ﺑﺪﻫﻢ و ﺑ ﻧﺎﭼﺎر ﺳﺎﻋﺘ آن ﻧﺰد ﯽ
ﯿﺘﯽ
ﯽ
ﺧﻮاﻫﺮم و ﺷﻮﻫﺮش رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﭽﻪ ﮐﻪ
ﯽوﻟ ﺑﺮوم ﯿﺮون
ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﺸﺖ
و ﭘﺪرش ﻫﺮ ﮐﺪام ﺑ ﻪ دﻓﻌﺎت ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧ
ﺑﻮدم ﻫﺎ . دﯾﺪم
یاﻪ ﯿﺐ
ﺷﻬﺮه
ﺑﻪ
ﮐﺮده و ﺧﺎﻧﻪ را
ﻣﺮا ﺗﻌﻘ
را ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯽﻣ ﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎدا ﮐﺴ ﻫﺮ دو آرام و ﺧﻮﻧﺴﺮد ﺑﻮدﻧﺪ . ،ﻫﺎ آن ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﺮدو
ﭘﻨﺠﺮه ﯽﻣ رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ و از آﻧ ﺎ ﺧﺠ
ﯾﺎﻓﺘﻪ
ﯽ
ﯿﺎﺑﺎن
ﯿﺪﺳﻌ و ﯿﺮﯾﻦﺷ ﯽوﻟ . ﺑﺎﺷﺪ
یرﺎ ﺳﺮﺷ ﯾﻤﺎن ا ﻋﻼوه ﺑﺮ
و ﻣﻔﻘﻮد ﺷﺪن ﻋﻤﻮ
دﺳﺘﮕ ﻗﺒﻞ از
و ﺗﺎ ﺷﺘﻨﺪ
و ﻓﺪا ﮐﺎر ﻧﺪا ﯾﻎدر ی
ﮐﻪ دارﻧﺪ از ﻫ ، ﻮﻧﻪ ا ﮔ ﯿﭻ
ی
ﯿﺮی
ﯾﺜﺎر
آن آواره را ﻧ
، ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺪت زﻣﺎﻧ
ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠ ﯿﺮ اﺳ ﯽ
اﻋﻀﺎ
ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه د
ﯾﻮﺳﻒ ﯿﺘﯽ، ﮔ
ﯿﺰ
ﯽ
ی
ﯾﮕﺮ
ﯽﻤﯾﺪﻗ
ﺧﻮد ﭘﻨﺎه داده و ﺧﺪﻣﺘﺶ را
یاﺻﺪ . ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ
یﺧﺎﻧﻪ در
از یﺮﻔ ﭼﻨﺪ ﻧ
زﻧﮓ در ﺑ ﻪ
ی ﺑﺮ رو و ﺻﺪا آﻣﺪ
ﺻﺪا
ﺧﻮاﻫﺮم و ﺷﻮﻫﺮش ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﻦ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ز ﻧﮓ در را
آن ﺟﻤﻊ اﺛﺮ وﺣﺸﺖ ﻧ در آورده ﺑﻮدﻧﺪ . ، ﮐﺮدم ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
ﺑﻪ
ﯽوﻟ .ﺴﺖﺸ
ﮔﯿﺘﯽ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ
و ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻣﺎدر رﻧﺠﺪ ﺑﻼ و ﯾﺪه
ی ﮐﺸﯿﺪه
ﻫﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎن اﺳﺖ ، روزﻫﺎ و
از اﺣﺒ ﺎ ﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺧ ﮔﻮﻧﺎ ﮔﻮن . دﻫﺪﯽﻣ ﮔﻮش
ﺳﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﯿﻢ و دﺧﺘﺮش در ﺟﻨﻮب ﮐﺸﻮر ، ﯾﮑﯽ در ﻧﺰد
ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﺶ
ﹺ
ﹺ ﻓﺮزﻧﺪان
ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ
.ﺪراﻧ ﮔﺬﯽﻣرا ﻫﺎ ﺷﺐ
ﺧﻮب
یﻫﺎ ﯾﻮ راد ﻪ ﺑ و ﮐﻨﺪ ﻣﯽ
ﺑﺰرگ ﺑﺮ ﺳﺮ
در ﻃﺒﺦ ﻏﺬا ﮐﺪﺑﺎﻧﻮی ﺧﺎﻧﻪ را ﻫﻤﺮاﻫﯽ
او را ﺳﺮﮔﺮم ؛ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﯽ
ی روﺳﺮ
ﯽ و ﮔﺎﻫ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ
٥٤
Made with FlippingBook Annual report