Goriz Nakhasteh
.« ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در دل ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻔﺮ داﺧﻠﯽ رﺿﺎﯾﺖ
ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺧ اﺳﺖ یﻋﺎد ﯿﻠﯽ
اﻧﺸﺎءاﻟ .«
ﻧﻤﯽ دادم و از ﻫﻤﺎن ﺳﻔﺮ ﻫﻢ ﻫﺮاس داﺷﺘﻢ ﻪ ﺑ ﯽوﻟ ، ﻪ » : ﮔﻔﺘﻢ ﯽﻣ ﻇﺎﻫﺮ در دوران ﺗﻨ ﻬﺎﯾﯽ و ﺳﺎﻋﺎت ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﯿﮑﺎری ﻫﺰار ﻓﮑﺮ و ﺧﯿﺎل ﻫﺠﻮم ﻣﯽ آورد و آﯾﻨﺪه ﺒﻬﻢ و ﻣ ﯾﮏﺗﺎر ی
ﺑﻪ ﻣﺪت ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ای ﻧﺪاﺷﺘﻦ ،
ﯽﺣﺘ و ،
ه ﺎ ﺧﺪا ﭘﻨ
. ﻪ ﺑ ﯾﺖ در ﻧﻬﺎ
ﻟﺮزاﻧﺪ ﯽﻣ دل را
ﮐﻪ داﺷﺖ
درد و رﻧﺠ
ﺑﺎ ، ﺧﻮدش
ﻫﻢ در دﻧ
و از او راه ﻧﺠﺎت ﯿﺘﯽﮔ .ﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ
، ﺑﺮدمﯽﻣ
ﯽ
یﻫﻤﻪ
یﯿﺎ
آﻣﺪه ﺑﻮد ، ﺳﺎﻋﺎت را ﺑﻪ ﺳﮑﻮت ﻇﺎﻫﺮ ﯽﻣ ی ﮔﺬراﻧﺪ و در ﺧﻠﻮت دﻋﺎ
ﯿﺶﮐﻪ ﭘ ﯽ ﻣﺼﺎﺋﺒ
و ﺗﺤﻤﻞ و ﻣﻨﺎﺟﺎت . ﮐﺮدﯽﻣ
یﻫﻤﻪ
ﻫﻨﮕﺎم ﺳﺨﺘ ﺳﺮ ﯽ و ﮐﺎرﻣﺎن ﺑﺎ ﺧﺪا ﯿﺸﺘﺮ ﺑ ﯾﻤﺎن
اﺗﻔﺎق ﻓﺮزﻧﺪان آدم ، ﻣﺎ ﻫﻢ در ا
ﻣﺜﻞ ا ﮐﺜﺮ ﻪ ﺑ ﯾﺐﻗﺮ
ﯾﻦ
و ﻫﻢ از ﻣﺎل و
ﻫﻢ ﻧﻌﻤﺖ ﺳﻼ ﻣﺖ و اﻣﻦ و ا ﻣﺎن داﺷﺘ
،د ﺷﺪه ﺑﻮ و ﺑﺮﺧﻼف ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ اﻟﻬ
ﯿﻢ
ﯽ
در اﮐﺜﺮ او در ﯽﺣﺘ ، ﺎتﻗ
ﮔﺰارش ﺑﻮد ﺣﺎﻻ ،ﻢﯾ
ﺷﺪه ﺑﻮد و ﮐﻤﺘﺮ ﺷﮑﺮ و ﯾﺎدش ﺑﻪ
ﺛﺮوت ﺳﻬ ﯿﺐﻧﺼ ﯽﻤ ﻗﺪم زدن
ﺗﺎ روزﻧﻪ
و راز و ﻧ ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺎز
وﻗﺖ و ﺑ ﯽ وﻗﺖ در آن ﺷﻬﺮک ﺧﻠﻮت ﯾﻢ ﺧﻮاﻧﺪ ﯽﻣ دﻋﺎ ،
ی
یﻫﺎ
ﻇﻠﻤﺖ و وﺣﺸﺖ ﻓﺮا راﻫﻤﺎن ﻗﺮار ﮔ . ﯿﺮد
ﯾﻦ در ا ﯽ و ﭼﺮاﻏ
ﺷﻮد ﯿﺪا ﭘ ﯿﺪی اﻣ
ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ
ﻣﺤﺪود ﺗﺮ از ﻫﺎ ﺎنزﻣ یﻫﻤﻪ ﯿﺮ و ﻏ ﯿﺪﺑﻌ ﯿﺎر ﺑﺴ ﯽﺣﺘ . ﺷﺪه ﺑﻮد
ﺣﺎﻻ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﯾﻤﺎن ﻫﺎ
،
ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻤﺎن ﺗﻈﺎﻫﺮ ﯽﺑ .ﺷﻮد ﯿﺐﻧﺼﻫﻢ
ﯾﺪار د ی و روز
رﻫﺎ ﺷﻮ
دام ﺑﻼ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗ
ﯾﻦا ﮐﻪ از ﯿﺪ رﺳﯽﻣ
ﯾﻢ
ﯽ
ﹺ از ﻣﺮگ ﯾﮑ ﺒﺎره و آﻧﯽ ﻫﺮاس ﻧﺪاﺷﺘ . ﯿﻢ وﻟﯽ از زﻧﺪان و ﮔﺮﻓﺘﺎری از ﯾﺖ ر ﻧﻬﺎ د ﻫﺎ و ﺟﻮاب و ﺳﺆال و ﻫﺎ ﺮزﺟ و ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠ ﯾﺎ ﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ یاﻪ ﺗﺮک د و اﻋﺘﻘﺎد ﮐﻨ ﯾﺎو ﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘ ﻢ ﻣﺮا ﺗﺎ اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ از اﻣﺘﺤﺎن ﭘﯿﺶ ﻧﺒﺮد و آزﻣﺎﯾﺶ ﻧﮑﻨﺪ. ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم ، ﭘﺮ از دﻟﻬﺮه و ﺗﺮس از ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷ ﺪ ن و در ﺑﻨﺪ دﺷﻤﻨﺎن ﭘﺮﮐ ﺗﺮﺳﯽﻣ ﺳﺨﺖ
ﺟﺎن ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺎﺧﺘﻦ را اﻧﺘﺨﺎب
ﯾﻦ
. ﯿﺪﯾﻢ ﯾﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﻦ اﯾﻦ اﺣﺴﺎس را ﮐﺎﻣﻼ داﺷﺘﻢ . ﺑﺎرﻫﺎ در راز و ﻧﯿﺎزﻫﺎﯾﻢ از ﺧﺪا
،ﯽﮐﻨ
ﹰ اداﻣﻪ واﻗﻌﺎ
یﺑﺮا ﯽ زﻧﺪﮔ ی
ﯽوﻟ
اﻓﺘﺎدن ، در ﻣﻘﺎ ﺑﺎ ﯾﺴﻪ
ﻦﯿ
دوراﻧﯽ
ﺧﻼص را ﺑ ﻪ ، ﯾﺪن ﺟﺎن ﺧﺮ . ﻧﺒﻮد ﺑﻬﺘﺮ ﭼﻨﺪان
ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪن و ﺗ
ﯿﺮ
یﻪ ﻟﺤﻈ
ﮐﻪ ﺣﺎل در ﻗﯿﺪ ﺣﯿﺎت ﻧﺒﻮدﻧﺪ ، ﯾﺎ اﮔﺮ ﻫﻨﻮز آﺧﺮﯾﻦ
ﺑﺎرﻫﺎ در ﻫﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﮔﯿﺘﯽ و ﺑﺎ دﯾﮕﺮاﻧ
ﯽ
و ﺳﺮﺷﻨﺎس ﺑﻮدن در ﺧﻄﺮ
ﺣﯿﺎت اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﺷﺎن ورق ﻧﺨﻮ ، ده ﺑﻮد ر ﺑﻬﺎﺋﯽ ﯿﻞدﻟ ﻪ وﻟﯽ ﺑ
یﺻﻔﺤﻪ
ﺗﺎب و ﺗﻮان دﺷﻤﻨﺎن ﺗﺸﻨﻪ ﺑ ﻪ ﻋﺎﻣﻞ آن ﻓﺠﺎ
ﻗﺒﻮل ﻣﺮگ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺪف ﺗ
ﻣﻄﻠﺐ ﻋﻨﻮان آﻣﺎده ﯽﺣﺘ ﺷﺪ ﮐﻪ ﯽﻣ
ﺑﻮدﻧﺪ ی ﮔﺮﻓﺘﺎر ﯾﻦا ،
ﯽوﻟ ،
ی
ﺷﮑﻨﺠﻪ و ﻋﺬاب را ﻧﺪارﻧﺪ . ﹰ ﮐﺜ از ﯿﺮی ﻃﺒﻌﺎ ﯾﺰاﻧﯽ ﻋﺰ یﻫﻤﻪ
یﯿﻨﻪ ﭘﺮ ﮐ ﯿﺮ
ﮐﻪ ﻧﺎﻇﺮ
ﮔﻔﺘﺎر اﻓﺮاد
اﺟﺴﺎد ﭘﺎ ﮐﺸﺎن ﯾﺎ ، از ﻓﺤﻮا
ﺧ ﻮن ﻗﺮارﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ، در دوران اﺳﺎرت ﺎ آﺧﺮ ﺗ ، و ﺗﻮان و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑ ﯾﺎنﭘﺎﯽ ﭘﺸ ﯿﻤﺎﻧﯽ از دﻫﺎن آن ر ﮔﻮر ﻪﺑ، ﻫﺎ ﺑﻮد
ﯾﻊ
ﯾﺎ
ی
ی
ﯽ ﮔﻮاﻫ ﻪ ﺑ ،
ﻫﺎ ﺷﮑﻨﺠﻪ را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮده و از ﺧﻮد ﺗﺎب
ﺳﺎﻋﺎت ﺣ ﯾﻦﺮ ﺑﺪﺗ ، ﯿﺎت
ﯾﻦ
ﺟﻼدان را ﮐﻪ از ﯽﺣﺎ ﮐ ﯽﻣﮐﻼ ﯿﺪنﺷﻨ
ﻧﺸﺎن داده و ﺑﻪ ﻗ آرزو ،ﺟﺎن ﯿﻤﺖ
ی
ﺑﺮآورده ﺷﺪن اﯾﻦ
ﻫﺴﭙﺎر ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. آن ﻧﺎﭘﺎ ﮐﺎن
ﯽﭘ در ﺳﻨﮕﺪل
آرزو ، اﻧﺴﺎﻧﯽ واﻻ ﮔﻬﺮ را ﺑﻪ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻣﯽ ﮔﺎه ﺑﺮدﻧﺪ و از او ﺟﺎﻧ اﻣﺎ ، ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﯽﻣ ﺶ را از آن ﻫﻤﻪ ﭘﺎ ﯾﺪاری و ﺛﺒﺎت ﻋﻘ ﯿﺮان و ﺣ ﯾﻮسﻣﺄ ﯿﺪه، از ﻗﺘﻠﮕﺎه ﺑﺎز . ﮔﺸﺘﻨﺪ ﯽﻣ
٦۳
Made with FlippingBook Annual report