Goriz Nakhasteh
ﺧﻔﺘﻪ و ﻧﻬﻔﺘﻪ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺿﺮورت آﺷﮑﺎر و
ﯾﺪﺷﺎ در وﺟﻮد اﻧﺴﺎن ﻗﺪرت و اﺣﺴﺎﺳ
ﯽ
ﯽﻣ ﯿﺪار ﺑ را ﭼﻮن ﺷﻬﺪ و ﺷﮑﺮ ﮔﻮارا ﻣ ﻧﻤﺎﯽ ﺑﺎ . ﯾﺎﻧﺪ ﯾﻦا یﻫﻤﻪ ﺗﻔﮑﺮات و ﻢ ﻋﺎﻟ ﺑﻮدن ﺑﻪ ﭘﺎ ﯾﺪاری از ﯽﺟﻤﻌ ﯾﺎران ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺮاﺣﻞ ﺧﻄﺮ و رﻧﺞ و زﺟﺮ را ﺗﺎ ﭘﺎ ی ﺟﺎن ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ، ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮا ﯽﻃ ی آن ﻃﺮ ﯾﻖ ﺳﺎﺧﺘﻪ و آﻣﺎده ﺑﺎﺷﻢ و ﺑﺮا ی ﺑﻮدن و زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن در ﮐﻨﺎر ﮔ ﮐﻪ ﯿﺘﯽ ﻟﺤﻈﻪ زرو یﻫﺎ ش ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎر ی و ﺧﻄﺮ ﺑﻮد ، ﺑﺎ ﯿﻠﯽﺧ ﯾﺴﺖ ﮐﺮدم. ﯽ ﻓﮑﺮ ﻣ ﺎ در ﻣﺸ ورات ﺑﺎ ﻫﻤ ﺑﻪ ﻪ ﮐﻪ ﯿﺪﯾﻢ رﺳ ﯿﺠﻪ ﻧﺘ ﯾﻦا ﺑﺎﻻﺧﺮه یروز ، ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ، و آﻧﭽﻪ ﻧﺒﺎ یﺑﺮا . آﻣﺪﯽﻣ ﯿﺶﭘ ﯾﺴﺖ و ﻣﺴﻌﻮد ﻫﻤﺴﺮش ﻧ ﻪ ﺑ ﯿﺰ ﭘﺎس آن ﻫﻤﻪ ﻣﺤﺒﺖ آﻓﺮﯽ ﺑﻼ ﻣ ، . ﯾﺪﯾﻢ ﺑﺎ ﻣﺸﻮرت ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ی ، ﻣﺴﻌﻮد در ﻧﻈﺮ داﺷﺘ ﯾﺎما ﯿﻢ ا ﺑﻪ ﯿﺪﻋ یﻪ ﻧﻘﻄ ﯾﺎ ﺻﻔﻬﺎن ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﯾﮕﺮی د ی ﯿﻢ ﺳﻔﺮ ﮐﻨ و ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣ ﯿﺰﻧ ﯽ در آن ﻣﺤﻞ ﺟﺪ ﯽ زﻧﺪﮔ ﯾﺪ ﯽرﮔا در آو و درﺑﻪ یدر را اداﻣﻪ دﻫ ﻦﯾا .ﯿﻢ ﻣﺬا ﮐﺮات ﺗﺎ اﻧﺪاز ﺑﻪ ﺧ یاه ﯿﺸﻪ ﻫﻤ ﯿﺎل ﻣﻀﻄﺮب و ﻧﮕﺮان ﻣﺎ یﻗﺪر آراﻣﺶ ﻣ داد و ﺷﺎ ﯽ ﯾﺪ ﺗﺎ ﻣﺪﺗ ﯽ ﺑﺎر ﺳﻨﮕ ﯿﻦ ﻧﮕﻬﺪار ی و ﻣﺮاﻗﺒﺖ از ﻣﺎ را ﮐﻪ ﺑﺮ دوش و ﻣﺴﻌﻮد او ﻫﻤﺴﺮ ، ﺑﻮد . ﮐﺮد ﻣﯽ ﺳﺒﮏ ﺑﻌﺪ روز ﭼﻨﺪ ﻣﻦ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ی داﯾﯽ رﻓﺘﻢ و ﺑﺎﺧﻮﺷﺮوﯾ ﯽ و ﻣﺤﺒﺖ ،ﻫﺎ آن ﯽﺳﺎﻋﺘ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﺮدم . ﺣﺎل و اﺣﻮاﻟ ﭘﺮﺳ ﯽ . ﯿﺪم ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎﺗ ﯾﻢ ﺑﺮا ﯽ ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮم ﺑﮕﺬراﻧﺪ دﻟﻢ . ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ در ﺟﺮ ﯾﺎن وﺿﻊ و ﺣﺎل ﺧﻮاﻫﺮ و ﻣﺎدر و ﭘﺪرم ﻗﺮار ﮔ . ﯿﺮم ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﻮب و ﯾﯽدا ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺸﺴﺘ ﯿﺰده، ﺳ.. . ﯿﻞ ﻓﺎﻣ ﯽداﻧﯽﻣ» : ﮔﻔﺖ ﯾﯽدا .ﯿﻢ ﭼﻬﺎرده ﻧﻔﺮ ﯾﮑﺠﺎ و ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺘ اﻧﺪﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن از اﯾﺮان ﻓﺮار ﮐﻨﻨﺪ! « ﺧﺒﺮ ﺑﺮاﯾﻢ ﺟﺎﻟﺐ و در ﻋ ﯿﻦ ﺣﺎل ﺧﻮﺷﺤﺎل ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮد » : ﮔﻔﺖ . ﭼﻨﺪ وﻗﺖ اﺳﺖ ﯾﺪﺷﺎ ؛ ﯽﺗﻠﻔﻨ .ﺷﻮدﯽﻣ ی ده روز اﻃﻼع داد اﻧﺪه ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﻢ رﺳ اﻧﺪهﯿﺪ ﺑﺴ .« از ا ﯿﺎری ﯾﻦ ﺟﻤﻊ ، ﺳﻔﺮ ﮐﺮده ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪﮔﺎن ﺷﻬﯿﺪاﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از آن ﻫﺎ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ و دﯾﮕﺮی در ﻣﺤﻔﻞ ﺗﻬﺮان ﮐﺮد. ﯽﻣ ﺧﺪﻣﺖ ﺣﺎﻻ ﺟﺎن و ﻣﺎل ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪﮔﺎن در ﺧﻄﺮ ﺣﺘ آنو ، ﺑﻮد ﯽﻤ یﺑﻬﺎ ﻪ ﺑﻫﺎ ﻦ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘ ﻣﺎل و ﻗﺒﻮل ﺳﻔﺮ ی ﭘﺮﺧﻄﺮ ﺑﻪ اﻣ ، ﯿﺪ ورود در د ﯽراﻫ ﯾﮕﺮ د یﯾﺎر . ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﯾﺖﺣﮑﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ از ﯾﻦا ﺟﺎ ﺗﺎ ﻣﻘﺼﺪ ﮐﻪ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ ی ﻫﻤﻪ ، راه ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﻔﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد . ﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑ ، ﺿﺮورت ﺳﺎﻋﺖ ﯾﺎ ﺳﺎﻋ ﺎﺗﯽ در ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻮاﻗﻊ ﻧﺎﭼﺎر ﭘﯿﺎده ﺑﻪ یور ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺳﺒﮏ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺲ ، ﺑﺎر و ﺑﺎ ﯾﮏ ﺳﺎ ک ﺷﺎﻣﻞ اوﻟﯿﻪ ﻞ ﺋ وﺳﺎ ی ﻣﻮرد ﺣﺎﺟﺖ رﺧﺖ ﺳﻔﺮ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻣﺤﺒﻮب ﮔﻔﺖ ﻣﺮا » : ﺑﺨﺸ ﯽﺧﻮاﻫ ﯿﺪ ﮐﻪ در ﮐﺎ ﹺ ﺎﺗر ن ﻓﻀﻮﻟﯽ ،ﮐﻨﻢ ﻣﯽ وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻮ و ﮔ ﯿﺘﯽ ی ﻫﻢ ﮐﺎر «؟ﯿﺪ ﺑﮑﻨ ﻣﺑﻪ ﺳﺆال ﻮﻗﻊ و ﺑﺠﺎ ﯾﻦا ﯿﻘﺖﺣﻘ . ﺑﻮد ﯽﯾ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻢ ﻪ ﺧﻮش ﺑ » : دﻟﻢ !«ﻫﺎ آن ﺣﺎل ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ ﯿﺘﯽ ﺣﺪاﻗﻞ ﮔ ﻫﻤﺮاﻫﺸﺎن ﯽﻣ ﻓﮑﺮ ﯿﺸﻪ ﻫﻤ . رﻓﺖﯽﻣ ﺷﺪ و ﯽﻣ ﮐﺮدم ا ﮔﺮ ﺑﺮا ﯿﺘﯽﮔ ی راه ﻓﺮار و ، ﺑﻮد ﯽ ﻧﺠﺎﺗ ﻣﻦ آﺳﻮده ﺗﺮ و ﻓﺎرغ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﯽﻣﺗﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺻﻮرت، ﺑﻪ اﻗﺘﻀﺎ ی اوﺿﺎع، ﻋﻠﻨﯽ ﺎﻧﻪﯿ و ﻣﺨﻔ روزﻫﺎ را ﺑﮕﺬرا .ﻢﻧ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮب ﺧﺎﻧﻢ ﮔﻔﺘﻢ ا ﮔﺮ ﻣ » : داﻧﺴﺘﻢ ﯽ آن ﻫﺎ در ﻓﮑﺮ ا ﯾﻦ ﺳﻔﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ و داﻧﻨﺪ ﯽﻣ ﯽ ﺑﺎ ﮐ ﺗﻤﺎس ﺑﮕ ﯿﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ از ا ﯾﻦ دام ﺑﻼ ﻧﺠﺎت ﭘ ، ﮐﻨﻨﺪ ﯿﺪا ﹰ ﺑﺎ آن ﺣﺘﻤﺎ ﺗﻤﺎس ﻫﺎ «. ﮔﺮﻓﺘﻢ ﯽﻣ ﺷﻮد و ﺑﺪﺗﺮ ﻫﺎ ﻋﺬاب ﯾﻦ
٦٤
Made with FlippingBook Annual report