Munireh Baradaran - Simple Truth

128 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎﺳﺖ. «

ﹺ ﻣﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻣﻨﻈﻮرش آﺧﻮﻧﺪی از ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪان دور در ﺳﺎل ﻫﺎی اوﻟﯿﻪ ی اﻧﻘﻼب ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﯽ در ﮐﺎﺑﯿﻨﻪ داﺷﺖ و ﺑﻌﺪ ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪ. ﺣﺎﺟﯽ ﻣﺮا ﺳ ﹺ ﻮار ﺑﻨﺰ آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺪل ﺧﻮد ﮐﺮد. ﻣﺮا ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﻮﺑﯿﻞ ﻧﺸﺎﻧﺪ و ﺗﻮاﺑﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﮕﻪ دارم. در ﺣﯿﻦ راﻧﻨﺪﮔﯽ  ﮐﻨﺎرم ﻧﺸﺴﺖ. ﺣﺎﺟﯽ دﺳﺘﻮر داد ﺳﺮم را ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺪام ﺗﮑﺮار ﻣﯽ دﻟﻢ ﻣﯽ » ﮐﺮد: ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺮت را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﯽ ﺗﺎ ﭼﻨﺎن ﺑﺰﻧﻢ ﺗﻮ « ﺳﺮت. ﺑﻌﺪ از ﻃﯽ ﻣﺴﯿﺮ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﭘﯿﺎده ﺷﺪﯾﻢ. وارد ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﮐﻪ ﺷﺪﯾ ﻢ از زﯾﺮ ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ واﺣﺪ ﺳﺎﺑﻖ ﺧﻮدﻣﺎن را ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﻢ. ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﯾﯽ در راه رو اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم. دﺧﺘﺮ ﺗﻮاب ﻟﺤﻈﻪ ﯾﯽ از ﻣﻦ ﺟﺪا ﻧﻤﯽ ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺑﻬﺪاری ﺑﺮدﻧﺪ. ﺻﺪای ﮔﻔﺖ وﮔﻮی ﺣﺴﯿﻨﯽ، ﭘﺰﺷﮏ ﺗﻮاب را ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ دﻧﺪان ﭘﺰﺷﮏ ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪم. ﺣﺴﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ: » ﻓﻘﻂ ﺣﻖ دارﯾﺪ دﻧﺪاﻧﺶ را ﺑ « ﮑﺸﯿﺪ. و ﺧﺎﻧﻢ دﮐﺘﺮ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﭘﺎﺳﺦ داد: » ﺑﺎﯾﺪ اول از دﻧﺪاﻧﺶ ﻋﮑﺲ ﺑﮕﯿﺮم ﺗﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ را ﺗﺸﺨﯿﺺ « دﻫﻢ. وﻟﯽ ﺣﺴﯿﻨﯽ آﻣﺮاﻧﻪ ﺗﮑﺮار ﻣﯽ » ﮐﺮد: دﻧﺪاﻧﺶ را ﺑﮑﺸﯿﺪ و ﺳﺮﯾﻊ ﻫﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﯿﺪ. « ﭘﯿﺶ ازآن، وﻗﺘﯽ در راه رو اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم از ﮔﻮﺷﻪ ﯾﯽ ﺻﺪای ﺧﻨﺪه و ﮔﻔﺖ وﮔﻮی آﺷﻨﺎﯾﯽ ر ا ﺗﺸﺨﯿﺺ دادم. ﺻﺪای آن ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺶ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ از ﺑﻨﺪ ﻣﺎ ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدﯾﻢ آن ﻫﺎ را در ﯾﮑﯽ از ﺗﻮاﻟﺖ زﯾﺮ ﻫﺸﺖ » ﻫﺎی ﺑﺪون « ﹺ زﻧﺪان ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﹺ ﻣﻌﻤﻮل اﻣﮑﺎﻧﺎت دﯾﮕﺮ ﻫﻢ در ﻣﻄﺐ دﻧﺪان  ﮔﻮﯾﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﯿﻤﺎر زﻧﺪاﻧﯽ ﹰ آن ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺑﻮدﻧﺪ، ﮐﻪ ﻓﻮرا ﻫﺎ ﹰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ. ﻣﺮا ﺑﻪ اﺗﺎق ﺑﺮدﻧﺪ. ﺧﺎﻧﻢ دﮐﺘﺮ را ﻓﻮرا دﮐﺘﺮ ﺳﻮﺳﻦ ﻧﯿﻠﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺳﺎل اول دﺳﺖ ﮔﯿﺮی ﻣﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ در ﯾﮏ اﺗﺎق و از دوﺳﺘﺎن ﻫﻢ ﺑﻮدﯾﻢ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ در آن زﻣﺎن ﻃﺒﺎﺑﺖ در زﻧﺪان ﻧﻮﻋﯽ ﻫﻢ ﮐﺎری ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽ آﻣﺪ، اﻣﺎ ﻣﻘﺎوم و ﺑﺎ ﺷﺨﺼ  ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم از اﺣﺘﺮام ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﯿﺖ ﻣﺴﺘﻘﻞ، ﺧﻮدداری ﮐﻨﻢ. ﭼﻨﺪ دﺧﺘﺮ ﺗﻮاب دور ﻣﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺘﺄﺳﻔ ﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﯿﺶ از ﯾﮏ ﺳﻼم ﺑﺎ ﯾﮏ دﯾﮕﺮ ﮔﻔﺖ وﮔﻮ ﮐﻨﯿﻢ. در ﻧﮕﺎه ﺧﺎﻧﻢ دﮐﺘﺮ دﻧﯿﺎﯾﯽ ﺳﺆال و اﺑﻬﺎم ﺑﻮد. ﹺ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﹺ ﺑﺮدن ﹰ ﺧﺒﺮ ﯾﻘﯿﻨﺎ ﯾﯽ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم در ﺑﻨﺪﻫﺎ ﭘﺨﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد. از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﺪت ﺑﺴﯿﺎر ﻻﻏﺮﺗﺮ و رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه ﺗﺮ ﺷﺪه ام. ﺑﻌﺪ از ﮐﺸﯿﺪن دﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ، ﻣﻘﺪاری ﻗﺮص ﻣﺴﮑﻦ، آﻧﺘﯽ ﺑﯿﻮﺗﯿﮏ و ﻧﻤﮏ ﺑﺮای ﺷﺴﺖ وﺷﻮ داد. ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﺎ اﺗﻮﻣﻮﺑﯿﻞ ﺑﻨﺰ ﺣﺎﺟﯽ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ. زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ دورم را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. در اﯾﻦ ﻣﺪت ﺳﻪ ﭼﻬﺎر ﻫﻔﺘﻪ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮐ ﺴﯽ ﺑﻮدم ﮐﻪ از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم. ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟ ﻣﻦ داﺳﺘﺎن ﺳﻮاری ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺣﺎﺟﯽ را ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﮔﻔﺘﻢ و ﺧﻨﺪﯾﺪﯾﻢ. ﺑﯽ ﺷﮏ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺳﻮار اﺗﻮﻣﻮﺑﯿﻞ ﺷﺨﺼﯽ ﺣﺎﺟﯽ ﺷﺪه ﺑﻮدم. از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﹺ دﻧﺪان ﺗﺮ از ﺷﺮ درد راﺣﺖ ﺷﺪه ﺑﻮدم. و ﻧﻤﮏ ﻏﻨﯿﻤﺖ را ﺑﯿﺮون ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ و

اﻧﺪ.

ﺳﻮﺳﻦ