Munireh Baradaran - Simple Truth

139 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده دﺧﺘﺮ زﻧﺪاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﺳﺪارﻫﺎ ﻫﻢ ﮐﺎری ﻣﯽ ﹺ ﺳﻠﻮﻟﯽ را ﺑﺎز ﮐﺮد. ﭼﺸﻢ ﮐﺮد، در ﺑﻨﺪ را ﺑﺎﻻ زدم. ﮐﺴﯽ زﯾﺮ ﭘﺘﻮ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﺎزﺷﺪن در ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ ﺷﺪ. ﻟﯿﺪا اﺷﺎره ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ﻣﻠﯿﺤﻪ ﻣﯽ » ﺗﻮاﻧﯽ ﺳﺮاغ ﺧﻮاﻫﺮت را از او ﺑﮕﯿﺮی. او از ﺟﺎﯾﯽ ﻣﯽ آﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺮت آن « ﺟﺎﺳﺖ. از اﯾﻦ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻟﯿﺪا داد و ﺷﺒﺎﻫﺖ ﭼﻬﺮه ﺤﻪ ی ﻣﻠﯿ ﹰ او را ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ. ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺑﺎ ﺑﺎزﺟﻮﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻮاﻫﺮش ﻓﻮرا ﮐﺎری ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. از اﯾﻦ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻟﯿﺪا ﺳﺮ درﻧﯿﺎوردم. ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ؟ ﯾﺎ دﺷﻤﻨﯽ و رﻗﺎﺑﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﻠﯿﺤﻪ داﺷﺖ؟ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻗﺼﺪش ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻮد. ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎل اﺷﺎره اش ﺑﻪ ﺟﺎ ﺑﻮد. ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم ﻣﻠﯿﺤﻪ ا ﻋﺘﻤﺎد زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ و ﺑﻪ وﯾﮋه دﺳﺖ ﮔﯿﺮﺷﺪﮔﺎن را ﺟﻠﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ از آن ﻫﺎ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﮕﯿﺮد. اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﻠﯿﺤﻪ از اﯾﻦ اﺷﺎره ی ﻟﯿﺪا ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪ. ﮔﻮﯾﺎ ﺧﺒﺮ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﺎ از ﻗﺰل ﺣﺼﺎر ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﯾﯽ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم، ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﻮد. ﻟﯿﺪا ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻣﺎ ﮐﺠﺎ ﺑﻮدﯾﻢ. ﮔﻔﺘﻢ: در ﻧﻘﻄﻪ » ﯾﯽ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم در ﺧﻮ ﹺ ﻗﺰل د از اﯾﻦ ﮐﻪ آن ﻫﻤﻪ ﻻﻏﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدم ﺣﯿﺮت ﮐﺮده ﺑﻮد. ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻪ ﻣﺎه ﻗﺒﻞ، ﮐﻪ ﻣﺮا ﻫﻢ راه ﻧﺮﮔﺲ در ﺳﻠﻮل ﻫﺎی ٢٠٩ دﯾﺪه ﺑﻮد، ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده ام. ﺧﻮدم ﻫﻢ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺗﮑﯿﺪه ﺷﺪه ام. ﭼﺎدر و ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪ را ﺑﺮداﺷﺘﻢ. دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎی ژوﻟﯿﺪه ام ﮐﺸﯿﺪم. ﻫﻔﺘﻪ ﻟﻤﻪ  د ﺑﺴﺘﻪ ﯾﯽ را ﺑﺎ دﺳﺖ ﻟﻤﺲ ﮐﺮدم. ﯾﺎدم آﻣﺪ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺷﻼق ﺣﺎﺟﯽ روی ﺳﺮم ﻓﺮود ﻣﯽ آﻣﺪ ﺣﺲ ﮐﺮدم ﻣﺎﯾﻌﯽ در ﻻﻟﻪ ی ﮔﻮﺷﻢ رﯾﺨﺖ و ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯿﻠﻪ ﯾﯽ داغ ﺑﺮ ﺳﺮم ﮐﻮﺑﯿﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ، دردی در ﺳﺮم ﭘﯿﭽﯿﺪ. ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻮد ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد. ﻟﺤﻈﻪ ﯾﯽ ﺧﻮد ر ا ﻓﺎرغ دﯾﺪم. اﻣﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ در ﺳﺎﯾﻪ ﯾﯽ از ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻓﺮورﻓﺘﻢ. ﭼﻪ ﺑﺮ ﺳﺮم ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ؟ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺷﻼق؟ اﻣﺎ اﯾﻦ ﻣﯽ  ﻫﺎ ﻣﺎل روزﻫﺎی ﺑﻌﺪ ﺑﻮد. ﻓﻌﻼ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺷﺐ را ﺑﺪون ﭼﺎدر و ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪ ﺑﺨﻮاﺑﻢ. ﺑﯽ آن ﮐﻪ ﻧﮕﺮان ﻟﮕﺪﻫﺎی ﻏﺎﻓﻞ ﮔﯿﺮﮐﻨﻨﺪه ﺑﺎﺷﻢ. دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ. اﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﻠﯿﺤ ﻪ؟ او ﮐﻪ ﭼﯿﺰی از ﺑﺎزﺟﻮ ﮐﻢ ﻧﺪاﺷﺖ. ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﻢ. ﺳﺎ ﮐﺖ ﻣﺮا ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺑﺎاﯾﻦ ﻫﻤﻪ اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺘﻢ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﻢ. در ﹺ ﻧﻮﻣﯿﺪی و ﺗﺮس ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻫﻢ آن ﺣﺎل ﺻﺤﺒﺖ داﺷﺘﻢ. روزﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﮐﻼﻣﯽ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮدم و ﺻﺪاﯾﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ درﻣﯽ آﻣﺪ. از ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺧﻮدم ﺑﺮا ی او ﮔﻔﺘﻢ. ﮔﻔﺖ: ﻓﺮدا و ﭘﺲ » ﻓﺮدا ﺗﻌﻄﯿﻞ اﺳﺖ و ﮐﺴﯽ را ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﻧﻤﯽ رﯾﺰﺑﺎﻓﺖ و ﮐﻠﻔﺖ و ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎی ﺧﺎ ک ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﮔﺬاﺷﺖ آﺳﻤﺎن و ﺳﺘﺎره ﻫﺎ دﯾﺪه ﺷﻮﻧﺪ. ﺗﻮاﻟﺖ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﮔﻮﺷﻪ ی ﺳﻠﻮل ﭘﺮده ﯾﯽ ﻧﺪاﺷﺖ. دﻓﻌﻪ ی ﻗﺒﻞ روی ﺗﻮاﻟﺖ ﻧﺸﺴﺘﻦ در ﺣﻀﻮر دﯾﮕﺮان ﭼﻪ ﻗﺪر ﺑﺮاﯾﻢ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮد. ﮐﻨﺎر در ﯾﮏ روﺷﻮﯾﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮد. ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﮔﺎوداﻧﯽ ﻗﺰل ﺣﺼﺎر، اﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﻬﺸﺖ اﺳﺖ.

« ﺣﺼﺎر.

ﻫﺎ  ﺑﻮد ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﺷﺎﻧﻪ ﻧﺨﻮرده ﺑﻮد. روی ﮔﻮﺷﻢ زﺧﻢ

« ﺑﺮﻧﺪ. ﻧﻔﺴﯽ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪم و دراز ﮐﺸﯿﺪم. ﺑﺎﻻ ﺳﺮم ﭘﻨﺠﺮه ﹺ ﯾﯽ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺗﻮری