Munireh Baradaran - Simple Truth

154 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﺑﻪ ﻫﻢ ﮐﺎری ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ﯾﮑﯽ از آن ﻫﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در «ﺟﻌﺒﻪ » ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﻣﺎ ﻣﯽ آﻣﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ « ﻫﺎ ﭼﭗ»

ﻫﺎ ﺑﻮدم ﺑﺮای ﻣﺮاﻗﺒﺖ

اﺑﺮاز ﻧﻔﺮت ﻣﯽ ﮐﺮد. آن دﺧﺘﺮ ﺷﺐ را در ﺳﻠﻮل ﻣﺎ ﺧﻮاﺑﯿﺪ. اﻧﮕﺎر وﻇﯿﻔﻪ داﺷﺖ ﺗﻤﺎم اﺧﺒﺎر ﯾﺄس ﹺ آور «ﺟﻌﺒﻪ » ﻫﺎ را ﺑﺮاﯾﻢ ﺑﮕﻮﯾﺪ. ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﮐﺴﺎﻧﯽ ر ا ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ، ﻧﺎم ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ

ﺣﺎﻻ آن ﻫﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﹺ ﺧﻮب» « ﺑﻨﺪ ﺳﻪ ﻗﺰل ﺣﺼﺎر ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﯽ ﮔﻔﺖ آن ﻫﺎ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ » « ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺎﻻ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺳﺮﺑﻪ راﻫﯽ ﺷﺪه اﻧﺪ. ﺣﺎﺟﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ آن ﻫﺎ اﻋﺘﻤﺎد دارد و در ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻫﺎی ﺑﻨﺪ ﺳﻬﯿﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ. از او ﺳﺮاغ دو دﺧﺘﺮم » « را ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﯿ ﻠﯽ دوﺳﺘﺸﺎن داﺷﺘﻢ. آن دو ﺷﺐ ﻫﺎ ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﯿﺪﻧﺪ و ﻣﻦ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺗﺸﻨﺞ ﻫﺎ و ﻟﺮزش ﺑﺪﻧﺸﺎن را اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدم. ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﻓﺸﺮدﻧﺪ. ﭼﻮن ﮐﻮدﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎدر ﭘﻨﺎه ﻣﯽ ﺑﺮد. آن زﻣﺎن در ﮔﺎوداﻧﯽ » « ﺑﻮدﯾﻢ، از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ را در ﻫﺎ «ﺟﻌﺒﻪ » ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ دﯾﮕﺮ از آن دو ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد م. ﺣﺎﻻ او ﻣﯽ » ﮔﻔﺖ ﻫﺮ دو ﻧﺎدم ﺷﺪه اﻧﺪ. ﺷﺐ و روز ﻧﻤﺎز ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻨﺪ ﺣﺘﺎ ﻧﻤﺎزﻫﺎی ﻧﺨﻮاﻧﺪه ی ﮔﺬﺷﺘﻪ را. ﺟﻮان ﺑﻮدﻧﺪ ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻮرده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺎﺟﯽ ﻧﺠﺎﺗﺸﺎن داد. ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﻢ ﺣﺎﺟﯽ را دﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎن را ﺗﻐﯿﯿﺮ داد. « ﺿﺮﺑﺎت ﻣﺜﻞ ﺷﻼق ﺑﺮ ذﻫﻦ و ﺑﺎور و اﻋﺘﻤﺎدم ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯿﺪ. د وﺳﺘﺎﻧﻢ را ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺧﻮد را ﺗﻨﻬﺎﺗﺮ ﻣﯽ ﻓﺮدای آن روز دﺧﺘﺮ را از ﺳﻠﻮل ﻣﺎ ﺑﺮدﻧﺪ. ﺷﺎﯾﺪ و ﻇﯿﻔﻪ ی او ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺷﺐ را ، ﮔﺬراﻧﺪ ﻧﻘﻞ اﯾﻦ اﺧﺒﺎر ﺑﻮد. روﺷﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ا ﮔﺮ اﯾﻦ ﺧﺒﺮﻫﺎ را از زﺑﺎن ﺑﺎزﺟﻮ * * * ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﺗﺮدﯾﺪ و ﺟﻨﮓ دروﻧﯽ ، ﯾﮏ روز ﺷﺮوع ﮐﺮدم ﻧﻤﺎزﺧﻮاﻧﺪن. ﻧﺎم آن را ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﯽ ﹺ ﭼﻬﺎر ﻗﺰل ﻫﻢ دو ﻣﺎﻫﯽ را در ﺑﻨﺪ  ﮔﺬارم. ﻗﺒﻼ ﺣﺼﺎر ﻧﻤﺎز ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮدم. آن ﺟﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر اﺟﺒﺎری ﺑﻮد و ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﯿﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮده ﺑﻮدم. آن روزﻫﺎ رﻧﺞ ﮐﻢ ﺗﺮی ﺑﺮده ﺑﻮدم ﭼﻮن ﻓﻘﻂ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﺪ را رﻋﺎﯾﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد م. در اﯾﻦ ﺟﺎ اﻣﺎ اﯾﻦ ﯾﮏ اﺟﺒﺎر ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻧﺒﻮد. اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﺎن ﻣﺮگ و زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻮد. ﺣﮑﻢ اﻋﺪام ﻣﺮا ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﺮد. دﻓﺎع از ﻧﻈﺮاﺗﻢ و اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻮﺿﻌﻢ ﺣﮑﻢ اﻋﺪام را ﻗﻄﻌﯽ ﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد. اﯾﻦ را ﺑﺎزﺟﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد. وﺿﻊ ﭘﺮوﻧﺪه ام ﻫﻢ ﻃﻮری ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﻣﻮﺿﻊ ﻣﯿﺎﻧﻪ روﺗﺮی، اﻋﺪام را ﺑﻪ ﺣﺒﺲ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﺪت ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﻨﻢ. اﯾﻦ را ﻫﻢ ﺑﺎزﺟﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد. و ﻣﻦ در ﮐﺎﺑﻮس ﻣﺮگ از آن ﻓﺮار ﮐﺮدم، آن ﻫﻢ در ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ از زﻧﺪﮔﯽ اﺣﺴﺎس ﺑﯿﺰاری ﻣﯽ ﮐﺮدم. در ﻓﺮار، اﺣﺴﺎس زﺑﻮﻧﯽ ﮐﺮدم و آن را ﻫﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ ﺑﺮای ﻧﻤﺎز ﺧﻢ ﻣﯽ ﺷﺪم ﺑﯿﺶ ﺗﺮ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﻣﻠﯿﺤﻪ را از ﺳﻠﻮل ﻣﺎ ﺑﺮدﻧﺪ . اﻣﺎ او ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺧﺒﺮ ﻧﻤﺎزﺧﻮاﻧﺪن ﻣﺮا ﮔﺰارش ﮐﻨﺪ. ﺑﺎزﺟﻮ ﺑﺪون اﺷﺎره ی ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع، ﻣﺮا ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪم ﺑﺎور ﻧﻤﯽ

دﯾﺪم.

ﺑﺎ ﻣﺎ

ﮐﺮدم.

ﮐﺮدم.