Munireh Baradaran - Simple Truth

173 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﺧﻮد داﺷﺘﻢ ﻧﻪ اﻋﺘﺮاض ﻣﻌﯿﻨﯽ. درﺣﻘﯿﻘﺖ اﻋﺘﺮاض ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﺄس ﻫﻢ ﺗﻮام ﺑﻮد، اﻋﺘﺮاﺿﯽ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ. ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ، ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻢ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺧﻮدم. اﻣﺮوز ﮐﻪ از آن روزﻫﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ام، ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ در اوج ﺧﺴﺘﮕﯽ و ﯾﺄس و وازدﮔﯽ و در ﺷﺮاﯾﻂ روﺣﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺨﺖ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدم. در آن روزﻫﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ دﯾﺪم. ﺑﺎ ﻧﻮﻋﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﯿﺮی ﯾﺄس آﻟﻮد از ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺑﺪﺑﯿﻨﯽ ﺑﻪ آﯾﻨﺪه، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدم. ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮای ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﺸﺪن. اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﯿﻮه ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ. اﻣﺎ آن روزﻫﺎ ﺑﺎر ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻮد را ﻧﻤﯽ دﯾﺪم. ﺗﻦ ﺑﻪ ﻧﻤﺎز دادن و ﺗﺮدﯾﺪ درﺑﺎره ی ﭘﺬﯾﺮش ﺷﺮط ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ، ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ آن ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺮا ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد، ﻣﺮا ﻣﯽ آزرد. ﹺ ﻣﻦ» « دروﻧﻢ ﺑﺎ ﹺ ﻣﻦ» « ﻧﻤﻮدﯾﻢ در روزﻫﺎ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﹸﻨﺪی و ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻣ ﮐ ﯽ ﮔﺬﺷﺖ. ﻫﻨﻮز اﻧﮕﯿﺰه ﯾﯽ ﺑﺮای ﻏﺬاﺧﻮردن ﻧﺪاﺷﺘﻢ. ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ روز ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺼﺮف داروﻫﺎی ﺗﻘﻮﯾﺘﯽ ﮐﻤﯽ ﻧﯿﺮو ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم، ﺑﺎر دﯾﮕﺮ از ﺷﺪت ﺿﻌﻒ در ﮔﻮﺷﻪ ی ﺳﻠﻮل اﻓﺘﺎدم. ﻧﺎﻫﯿﺪ ﺳﺎ ﮐﺖ ﻗﺪم ﻣﯽ زد. اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺗﻠﺨﯽ و اﻧﺪوه ام را در ﻓﻀﺎی ﺳﻠﻮل ﭘﺮاﮐﻨﺪه ام. و ﺧﻮدم را ﺑﺎﺑﺖ آن ﻣﻘﺼﺮ ﻣﯽ ﹺ ﺳﻠﻮل ﺑﺎز ﻫﺎی ﺳﺮد و ﺳﮑﻮت ﮐﻪ زﯾﺮ ﭘﺘﻮ ﮐﺰ ﮐﺮده ﺑﻮدم در ﺷﺪ و زﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﺎدر ﺳﺮﻣﻪ ﯾﯽ زﻧﺪان ﺑﻪ ﺳﺮ داﺷﺖ ﺑﺎ ﮐﻮدﮐﯽ در ﺑﻐﻞ وارد ﺷﺪ. ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ ﺷﺪم. زن ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﻼم ﮐﺮد و ﻧﺸﺴﺖ. زﯾﺒﺎ ﺑﻮد و ﭼﻬﺮه اش در اوﻟﯿﻦ ﻧﮕﺎه آدم را ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﮐﺮد. ﮐ ﻮدﮐﺶ ﺑﺎ ﮐﻨﺞ ﮐﺎوی ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺧﻮد را ﺑﻪ ﯾﮏ دﯾﮕﺮ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮدﯾﻢ. ﻧﺎﻣﺶ را ﺳﯿﻤﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﺬارم. ﮔﻔﺖ ﻣﺮا ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﺪ ــ ﺑﺎزﺟﻮ درﺑﺎره ی ﻣﻦ ﺑﺮاﯾﺶ ﺣﺮف زده ﺑﻮد. ﯾﮏ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد. در ﻧﮕﺎه اش ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ و ﺗﯿﺰی ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮا ﺟﻠﺐ ﻣﯽ ﹸﻪ ﮐﺮد. ﭘﺴﺮش ﻧ ﻣﺎﻫﻪ ﺑﻮد و راه رﻓﺘﻦ را در ﺳﻠﻮل آﻣﻮﺧﺖ . دﯾﺪن اﯾﻦ اﻧﺴﺎن ﮐﻮﭼﮏ، ﺑﻌﺪ از ﻣﺪت ﻫﺎ، ﺧﻨﺪه ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﻢ آورد. ﭘﺲ از رﻓﺘﻦ اﯾﻠﯿﺎر و ﺳﺎرا ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺎل از آن ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ، ﮐﻮدک دﯾﮕﺮی ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدم، ﻣﮕﺮ ﻋﮑﺲ آن ﮐﻮدﮐﯽ ﮐﻪ ﺧﻨﺪه ﹶﻨﺪه و ﺑﻪ دﯾﻮار ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺑﻮدم. ﺑﻌﻀﯽ روزﻫﺎ ﯾﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ داﺷﺖ و از روزﻧﺎﻣﻪ ﮐ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﹺ ﻋﮑﺲ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮐﺮدم ﮐﻮدک درون اش ﺣﺮف ﻣﯽ ﺪ. آن زﻧ روزﻫﺎ آرزوی داﺷﺘﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ﮐﺮد ﻧﺎﻫﯿﺪ ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﻧﻮازش ﮐﻮدک. اﻣﺎ او ﻫﻨﻮز ﺑﻬﺖ زده ﺑﻮد و اﺣﺴﺎس ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻣﻦ ﻫﻢ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺑﺎ ﻧﻮازﺷﺶ ﺑﺎ او راﺑﻄﻪ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﻢ. ﯾﮏ ﺑﺎره ﺑﻐﺾ ﮐﻮدک ﺗﺮﮐﯿﺪ و ﮔﺮﯾﻪ ﺳﺮ داد. ﻣﺎدرش ﻫﺮﭼﻪ ﮐﺮد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ او را آرام ﮐﻨﺪ. ﹺ ﮐﻮدک را روی ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺳﺮ اش ﮔﺬاﺷﺖ و ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﻗﺪم زدن. اﻣﺎ در ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﺷﺐ

ﺟﻨﮓ ﺑﻮد.

دﯾﺪم.

م.